Zomerkamp 2024 Spraakmakend – Dag 6

Ook aan dit zomerkamp kwam een einde en zodoende werd rond 10.00 uur vanochtend de oudere jeugd, die uit alle windrichtingen van het land kwam, opgehaald. Van overal en nergens werden spullen tevoorschijn getoverd. Het is altijd een hele hele toer om de spullen van iedereen ook weer in de eigen koffer te laten belanden. Met vergeten handdoeken en sokken kunnen we vaak kwartet spelen, maar soms blijven zelfs schoenen en kleren achter. Één van de kinderen zou zijn schoenen daarentegen nooit vergeten zijn! Hij kwam namelijk vol trots met zijn schoenen in de hand aanrennen om aan zijn moeder te laten zien dat hij had leren veters strikken in de afgelopen dagen! Tussentijds begonnen wij al wat op te ruimen en zelfs de kleine Ella hielp daarbij een handje mee!

De priesterstudenten werden door Henri naar de trein in Weert gebracht en ook zij gingen een levenservaring rijker naar huis, want zoals alles in het leven je leven kan verrijken, is dat ook met werkelijk ‘alles’ wat we op onze levensweg tegenkomen. Zowel de goede als de slechte dagen kunnen levensverrijkend voor iemand zijn in het leven. TENMINSTE, als je de opgedane ervaringen vanuit het Licht van Jezus durft te bekijken en niet blijft stilstaan in wat er niet goed was, maar ervan probeert te leren en het aan Hem toe durft te vertrouwen. Aan elke medaille zit een keerzijde en dat betekent dat we elke dag opnieuw de keuze hebben om te kiezen aan welke kant we staan. Waartoe beken jij je, bij wie wil jij horen?!

Terwijl we ervaringen uitwisselden, deelde Eefke, één van onze juffrouwen, twee ervaringen die ze had opgedaan op het kamp en die voor haar nog los stonden van elkaar. Doordat ze echter haar ervaringen deelde met ons, bleken deze twee stukjes eigenlijk bij elkaar te horen en verwezen deze ook nog naar haar televisieprogramma, dat het lot haar gegeven had, en waar ze een beetje mee in haar maag zat. Ze vond het namelijk niet leuk om ‘kieskeurig’ krijgen. Zeker niet toen ze in het begin van het kamp vroeg wat het woord haar zou kunnen vertellen en wij zeiden: ‘kies KEURIG’ oftewel: maak je keuzes netjes, door ze af te stemmen op de tien geboden en de christelijke naastenliefde. Dat houdt concreet in dat je alle keuzes die het daglicht niet kunnen verdragen of waarvan je weet dat ze eigenlijk anders en beter kunnen, achterwege kunt laten. Als een boer met kiespijn lachte ze in het begin van de week met ons mee en vroeg zich af hoe ze dit verder naar haar eigen leven kon vertalen. En nu vandaag kreeg ze daar ineens wat zicht op. Ze vertelde ons namelijk dat ze zowel aan het begin en het einde van het kamp naar een kind was gegaan om dit kind op te roepen om na te denken over of hij zou meelopen met iemand die het verkeerde wilde doen en waarvan beiden afzonderlijk wisten dat dit niet in de haak was. Beide jongens voelden zich gezien en namen, los van elkaar, haar waarschuwende uitnodiging ter harte en besloten bij zichzelf te blijven en niet mee te lopen. “Eef”, riep Vivian uit, “Dat is precies wat ‘jouw (levens)programma’ is dat je met het lot geschoten hebt! Je hebt beide jongens opgeroepen om keurig te kiezen en in dit geval hebben ze dat gedaan en heb je ze als juffrouw laten zien, dat je het niet alleen zag, maar hun ook persoonlijk de moeite waard vond om er iets van te zeggen. Je bekommerde je om hen beiden en zei “als je hier niet in wil mee gaan doe het dan ook niet, maar kies keurig en blijf dicht bij jezelf en laat je niet meeslepen met anderen omdat jezelf ontevreden bent met het jouwe en de ander iets heeft wat jij ambieert of wilt hebben.” Precies de tekst die paste bij het liedje dat Eefke trok op het kamp, dat hoorde bij haar programma, namelijk Bronwater.

Bronwater
Put je uit de Bron, de Liefdesbron, de Bron van hoop en van geloof.
Put je uit de Bron van je bestaan, stroomt de Liefde uit je hart.
Put je uit de Bron, de Levensbron, dan geef jij die Liefde door.
Weet er zijn meerdere bronnen onderweg, waar jij uit putten kunt.
Vraag je af en stel de vraag: “Uit welke bron put ik?
Put ik uit de bron, bron van Liefde of van haat?”
Let op, wat vloeit er voort uit jou, wat stroomt uit het hart van jou?
Want daaraan kun je zien uit welke bron jij hebt geput.

Bron bij de Bron, de Levensbron, de Bron van je bestaan.
Levend schenkend water, dat je hart en ziel zal zuiveren,
van alle ongerechtigheid, die jou het leven lastig maakt.

Put ik uit de bron van ergernis, dan geef ik toe aan mijn ergernis.
Put ik uit de bron van jaloezie, dan handel ik uit jaloezie.
Put ik uit de bron van angstvalligheid, dan is angst mijn leidmotief.
Vorm jij een bron van kritiek en commentaar voor mensen om je heen?
Spuit je telkens ongevraagd je mening in het rond
en vraagt je niet af of de ander dat wel wilt.
Wil jij je eigen zegje doen, kijk je niet goed om je heen.
Heb jij niet door dat zo het samenleven wordt verstoord.

Put ik uit de bron van haat en nijd, dan geef ik toe aan kwaadaardigheid.
Put ik uit mijn ontevredenheid, dan kijk ik ontevreden toe.
Put ik uit de bron van neerslachtigheid, dan ben ik bedroefd en down.
Strooi jij met gif als de ander jou boos maakt, put jij uit een gif bron.
Wend je tot de Levensbron als jij geen uitweg ziet
of vraag om vergeving als ’t kwaad jouw hart belaagt.
Dan put je bij de juiste Bron, zal de Liefde stromen gaan.
Krijg jij een nieuwe kans om nu het goede te gaan doen.

Put je uit de bron van zorgzaamheid, dan heb je zorg voor de medemens.
Put je uit de bron van gehoorzaamheid, dan doe je wat je wordt gevraagd.
Put je uit de bron van verdraagzaamheid, groei je dichter naar elkaar.
Bron bij de Bron, waar je levend water krijgt en altijd putten kunt.
Helder, stromend water dat je hart vernieuwen zal.
Verfrist en verlost en jou in beweging brengt.
Ga naar de Bron, de Levensbron, zal de Liefde stromen gaan,
naar alle mensen om je heen, zoals het is bedoeld,
en wordt het samenleven zo weer mogelijk gemaakt

De twee jongens waren beiden niet tevreden met wat ze zelf hadden, maar wilden hebben wat de andere jongens deden en respectievelijk hadden. Op SPRAAKMAKENDE WIJZE ging Eefke, zonder het zelf te beseffen, te werk, want als Eefke ze niet HOOGSTPERSOONLIJK gewaarschuwd had en TOONAANGEVEND was geweest door de goede toon aan te geven, waren beiden waarschijnlijk gewoon meegelopen met de anderen en dat was in dit geval niet goed geweest. Eefke bloosde er zelfs een beetje van toen ze hoorde dat ze, zonder het zichzelf bewust te zijn, had gedaan wat ‘haar programma’ haar wilde zeggen. En we denken dat ze de betekenis hiervan nu van harte omarmd heeft en deze nu niet alleen kan gaan toepassen in andermans leven, maar deze ook als geestelijke HAND-reiking kan gaan zien in haar eigen leven, evenals het daarbij horende liedje en de knijper die ze gisteren trok. 

Zo zie je maar weer dat het voordeel van inpakken, opruimen, inladen en poetsen is dat je daarna ook samen afsluit en nog rustig samen ervaringen kunt uitwisselen. Dan komen vaak nog zaken aan het licht die we gemist hebben of over het hoofd hebben gezien en die schrijven we op, daar leren we van en nemen we mee naar het volgende zomerkamp. Goede ervaringen en minder goede ervaringen, alles wat gesignaleerd wordt tijdens een kamp kunnen we meenemen naar een jaar later, zodat we er dan een nieuw antwoord op kunnen geven.

Nadat we zo samen hadden gezeten en meerdere ervaringen hadden besproken, gingen we weer aan de slag. Uiteindelijk was alles spic en span en was het tijd om te vertrekken, maar niet voordat we met de boer gesproken hadden en een optie genomen hadden voor 2025. We hebben gekozen voor de week van 28 juli tot en met 2 augustus. Dit is voor de regio Zuid Limburg de vierde week van de zomervakantie. Onze leerkrachten hoeven op deze manier niet tijdens het kamp naar school en de kinderen hebben nog twee weken vrij na kamp, voordat zij weer naar school moeten gaan. De boer vertelde dat hij grootste plannen had en hoopte dat deze volgend jaar gerealiseerd zullen zijn. Hij wilde op het erf ervoor gaan zorgen dat de rust zou worden bewaard. Daarvoor wilde hij op het grote voetbalveld een nieuwe loods gaan bouwen, zodat alle vrachtauto’s en tractors van het erf af konden en dat laatste klonk ons als muziek in de oren. Zeker toen we hoorden dat hij het voetbalveld dan zou gaan verplaatsen en het niet zou verdwijnen. De boer zei daarnaast dat hij blij was dat wij altijd zo’n grondige schoonmaak deden en dat hij graag vaker zo’n groep had als de onze, omdat hij dan niet zelf nog de hele grote schoonmaak hoefde te doen. Dat wij het altijd zo goed gepoetst achterlaten, is omdat we het niet alleen van onze ouders gehoord en geleerd hebben, maar het ze ook metterdaad hebben zien doen. De boodschap die we kregen was als kind: je laat het op zijn minst achter zoals je het gevonden hebt en omdat we met zoveel man zijn, doen we vaak een stapje extra. Als gevolg daarvan is de boer ook altijd heel schappelijk met ons en mogen we weggaan wanneer we dat willen, mits hij geen nieuwe groep krijgt. Dat is natuurlijk heel fijn, zeker omdat we anders ook om 12.00 uur de kampplaats hadden moeten verlaten. Dat laatste is een mooi voordeel, maar niet de reden geweest dat we het altijd zó doen, maar is wel een vrucht van onze handelswijze en deze handelswijze willen we ook graag weer doorgeven naar de volgende generatie. Als kind dachten we wel eens: wat overdreven en belachelijk, hier komen toch schoonmakers voor? Maar gaandeweg het leven hebben we leren inzien hoe blij je mensen kunt maken met zoiets kleins, dat alleen maar moeite kost. En aangezien wij met zovelen zijn die daartoe bereid zijn, maken vele handen licht werk! Met de auto’s en aanhangwagens volgeladen, reden we moe en voldaan naar huis. We zijn dankbaar dat iedereen, op een buikgriepvirusje, muggenbulten en schaafwonden na, weer veilig thuis is aangekomen en we willen afsluiten met de woorden die Henri zei: “Weet je dat de ooievaar zijn nest op een voetstuk bouwt?” Deze woorden sloegen om meerdere redenen in bij Vivian, pastoor Blom en Fleur, want zij trokken ooit op een eerder kamp, van de dieren die twee aan twee aan boord gingen van de ark van Noach, de ooievaar! En als je dit in het licht van God wilt zien, mag je zien wat God op het voetstuk heeft gezet toen Hij zichzelf zo klein maakte als een kind en ter wereld kwam bij Maria en Jozef. Hij kwam ter wereld in een gezin, het Heilige Huisgezin! Hoe mooi is dat en hoe pijnlijk als je ziet hoe het in onze maatschappij gesteld is met veel gezinnen. Is het niet juist ‘het gezin’ dat van van buiten, maar ook van binnenuit aangevallen wordt? Ooit kreeg Vivian van de schoonmoeder van haar zus geheel onverwachts uit het niets het ordeteken, de rozenkrans en een Mariabeeldje met het kindje Jezus dat de tante van deze schoonmoeder gemaakt had. De tante was als jong meisje ingetreden bij de kleine zusters in Simpelveld en had daar haar eigen leven opgegeven voor de missie, waar deze zuster zich voor geroepen voelde. 

Toen ze dit zoveel jaar geleden kreeg, wist ze eerst niet wat ze er mee aan moest, maar nu viel het één en ander op de plaats en kwam de afbeelding van het ordeteken in haar op. Dit ordeteken zag eruit als een medaille en had twee verschillende kanten. Aan de ene kant stond het Allerheiligste afgebeeld en aan de andere kant het Heilige Huisgezin! Het Allerheiligste is het kloppende hart van God, Jezus genaamd, die uit Liefde voor ons Zijn leven heeft gegeven omwille van onze zonden. Dat is alles waar wij niet ‘keurig’ kiezen, maar liever onze eigen wil kiezen en onze eigen wil doen en God uit het oog verliezen! Waar leren we als het goed is op de eerste plaats om keurig te kiezen en te kiezen voor de Liefde met een hoofdletter? Precies! In het gezin als het goed is, en precies daarom doen we wat we doen en willen we het gezin centraal stellen in ons leven. Twee kanten van dezelfde medaille. Aan de ene kant het Heilige Huisgezin, waar Jezus opgroeide, en aan de andere kant het Allerheiligste, dat de Liefde van Christus voor ieder van ons centraal stelt. En net als God zelf zijn beide kanten één en onverdeeld, want de ene kan niet zonder het andere. Wij mogen allemaal, iedereen inclusief, het voorbeeld van beiden in ons leven volgen. Zoals de moeder van Vivian, die toen ook een ooievaar trok op het kamp, samen met haar vader er alles voor over hebben om het Allerheiligste centraal te zetten in de aanbiddingskapel in Kerkrade, door hun eigen steentje bij te dragen bij de erewacht in de aanbidding van het Allerheiligste, zo is bij Chrisko het gezin de hoeksteen van de samenleving en daarom willen we alle kinderen laten proeven van de kracht van een gezinsleven. Het gezin is in opspraak geraakt in onze maatschappij en dient op spraakmakende wijze weer de hoeksteen van de samenleving te worden! Dat is ook waarom wij zo blij zijn met onze jonge gezinnen en er ons alles aangelegen is om gezinnen in nood bij te staan, waar en wanneer we kunnen en dat mogelijk is voor ons. Jullie zien: het afgelopen kamp is vruchtbaar geweest en we zijn blij en dankbaar dat we dit weer mee hebben mogen maken. Nu is het tijd om de rust te nemen, na te denken en te reflecteren op alles wat we gezien, gehoord en gedaan hebben.