Gisteravond werd het grote blok hout tevoorschijn gehaald en werd er ook dit jaar gespijkerd en gehamerd dat het een lieve lust was. Bij binnenkomst troffen we op de bank Shauny aan, die al meerdere malen had overgegeven; net als Ava de nacht ervoor. Er werd niet lang getwijfeld en ze besloten het kamp op te breken en gewapend met een plastic zak richting huis te rijden. Midden in de nacht voelde Quinten zich ook erg beroerd en ook hij werd afgevoerd. Niet veel later kregen we bericht dat ook Kyle, eenmaal thuis, niet goed geworden was. Gelukkig was hij al thuis en niet meer onderweg toen hij klachten kreeg. Wij dachten alleen maar: wat een geluk dat we met de Kip Pilav geen risico hadden genomen en deze opnieuw hebben gemaakt, want stel je voor dit zou gebeurd zijn na het eten van de Kip Pilav die licht ontdooit geweest was. Dan zouden we altijd gedacht hebben dat het daaraan lag.
Vandaag stond in het teken van meebewegen! De weersverwachtingen waren niet al te bijster, met het gevolg dat we goed moesten puzzelen met de programmaonderdelen, zodat we zeker wisten dat we niet nat zouden regenen. Veel van de onderdelen waren namelijk buiten. Nog tijdens het ontbijt besloten we dan ook om, meteen in de ochtend, te starten met het spellenparcours. Aangezien we dit jaar lootjes met televisieprogramma’s getrokken hebben, speelden we ook spellen die geïnspireerd waren op verschillende programma’s. Lingo, Legomasters, Één tegen allen en Wie ben ik? werden daarvoor in een actief jasje gegoten en vanuit daar gingen we aan de slag. Aangezien de vele handen die hielpen, licht werk maakten, kon de strijd vrijwel meteen losbarsten!
Nadat we de vier spellen gedaan hadden, was er ook nog een algemeen groepsspel voor alle deelnemers. Toen we dit echter startten, merkten we al snel dat het begon te betrekken en voelden we de eerste regendruppels vallen. We besloten dan ook om het programma wat aan te passen en stapten met z’n allen de kathedraal in, waar Pastoor Rick de laatste mis van dit kamp voorging. Hij begon de mis door te verwijzen naar het voetstuk: daar staan voorbeelden op. Een van de voorbeelden van pastoor Rick is Don Bosco. Don Bosco was een priester. Deze priester wilde een voorbeeld zijn voor de kinderen die het thuis moeilijk hebben, net als veel van de aanwezigen hier op het kamp. Het doel van Don Bosco hierbij was om de kinderen te laten voelen dat er van hen gehouden wordt en dat God ook altijd van hen houdt. Pastoor Blom vond het dan ook typerend dat op ons kamp een vlag van Don Bosco ophangt, omdat het kamp eigenlijk een beetje dezelfde doelstelling heeft. Samen optrekken, samen spelen, samen eten en samen leven. Wij mogen hierdoor als een gezin samen optrekken en voelen dat er van ons gehouden wordt. We mogen nadenken wat wij aan deze week hebben bijgedragen: wie kan een voorbeeld voor ons zijn en voor wie ben ik een voorbeeld geweest? Passend hierbij was het evangelie van vandaag, waarin gesproken werd over het huwelijk. In het woordje ‘trouwen’, hoor je het woordje ‘trouw’. Dit betekent dat bij een huwelijk beloofd wordt dat de echtgenoten er altijd voor elkaar zullen zijn. Ook als je niet trouwt, kun je trouw zijn: er altijd voor een ander zijn. Dat kunnen we doen door ‘ja’ te zeggen: ja, ik ben er voor jou! Ja, ik wil jou helpen! Ja, ik wil graag met jou samen spelen! En net als we dit tegen elkaar kunnen doen, mogen we ook ‘ja’ zeggen tegen God. Want God zegt nooit ‘nee’ tegen ons! Hij zegt altijd ‘ja’, Hij is trouw aan ons en wij mogen Hem als voorbeeld nemen hierin.
Vervolgens klaarde het weer wat op en konden we alsnog het groepsspel spelen. Dit was gebaseerd op het televisieprogramma De Alleskunner, waarin de deelnemers niet persé hoeven te winnen, maar gewoon niet de laatste hoeven te worden aangezien er in elke ronde één persoon afvalt. Iedereen deed individueel mee aan de strijd om zo wat extra bonuspunten te sprokkelen voor de gehele groep. Planken, kruiwagen lopen, knieheffen, paard en ruiter, en steen, papier, schaar. Allerlei verschillende opdrachten passeerden de revue en iedereen deed fanatiek mee.
In de tussentijd werden de stoelen klaargezet voor de yells. Elke groep had zich uitgeleefd en zijn groepsnaam uitgewerkt in de vorm van een versje, kort liedje of stukje. We hadden dit jaar acht groepsnamen met verschillende televisiepersoonlijkheden: de cabaretiers, DJ’s, filmsterren, journalisten, nieuwslezers, presentatoren, sportcommentators en toneelspelers streden om de winst. Met de yells kunnen altijd de laatste punten binnengesleept worden en wat nog nooit gebeurd was, gebeurde nu: er eindigden twee groepen met precies dezelfde score! De cabaretiers en de filmsterren namen het daarom op in de eerste battle ooit! Er moesten drie punten gescoord worden om te winnen. Na het rammelen van de bel, mocht het antwoord worden gegeven en uiteindelijk viel zo het doek voor de cabaretiers en klommen de filmsterren het podium op.
Vervolgens begon het weer te regenen en zou het voorlopig ook wel wat nattig blijven. We verplaatsten de stoelen dan ook weer opnieuw, onder tent deze keer. Hier keken we naar alle dansjes die de groepjes gemaakt hadden. We zullen het eerlijk bekennen: we hielden het niet allemaal droog. De eenvoud, het plezier en de saamhorigheid die heerste, maakte dat we met volle teugen genoten. Onderstaand zien jullie een aantal foto’s. Daarnaast kunnen jullie op de titels klikken om de filmpjes te bekijken.
We sloten deze fijne dag af met de barbecue. Vervolgens werden de kleinere kinderen opgehaald om naar huis te gaan en kon voor de oudere kinderen de laatste avond beginnen.
geweldig , wat jullie samen allemaal doen en te weeg brengen!!!!! En daar bij heel vrolijke en geestigee foto’s.
Heel mooi wat jullie allemaal doen
en dit te lezen