In de vroege ochtend moesten al sommigen van ons richting Heerlen om boeken op te halen voor het nieuwe schooljaar, twee moesten naar het ziekenhuis voor een afspraak bij de oogarts en kaakchirurg en Eefke, een van onze juffrouwen op de basisschool, moest naar school voor de vergadering van de start van het nieuwe schooljaar. Janneke, die ook eigenlijk naar Vaals zou moeten gaan voor deze openingsvergadering, had in goed overleg met haar directeur permissie gekregen om bij wijze van uitzondering deze vergadering online bij te wonen, omdat we haar hier op de kleine locatie niet kunnen missen. We zijn blij dat haar teamleden ook hiervoor begrip hadden en er zelfs positief op reageerden.
Na het ontbijt ging iedereen meteen met zijn groepje aan de slag met de liedjes en vlogen de leuke ideeën al snel in het rond en klonken de liedjes over het veld. Sommigen sloegen de laatste hand aan hun voetstuk en op het grasveld werd met de jongere jeugd, die niet alles hoeven mee te dansen, sport en spel georganiseerd. Nog voordat de avond viel, stonden alle dansjes dan ook in de grondverf en waren alle knutselwerkjes een feit.
Tussendoor stelen onze baby’s de show. De witte bak van Vivian speelt daarbij meerdere rollen: het is een voetenbadje, een zwembadje en vliegmachine geweest vandaag! Met de grote grondbox, die eigenlijk voor de baby’s was, merken we hetzelfde. Op de kleine locatie lag veel meisjeslego, met allerlei hele kleine stukjes. Omdat Ella op deze locatie slaapt, besloten we om de grondbox in te zetten. Maar niet zoals jullie misschien zouden denken! Ella ging er namelijk niet in, maar de meisjeslego kreeg een plekje in de box, waardoor alle kinderen van rond de zes jaar in de box zaten te spelen en onze kleine Ella lekker door de hele locatie rondliep. Dus toen we vandaag zagen dat bij een van de liedjes een groepje de box gebruikte als attribuut, moesten we namelijk hartelijk lachen. Alles doet dienst, alleen soms op een hele andere manier dan wij van tevoren hadden bedacht.
Tussen alle bedrijven door werd er een heuse estafette georganiseerd met het grootste gedeelte van de kamp deelnemers. Het deel dat niet meedeed, was moe en ging liever lekker zitten, keek toe en moedigde aan waar ze konden.
Ondertussen was Pastoor Blom weer op de kampplaats gearriveerd en vierden we vandaag de Mis om 16.30 uur. We vierden vandaag Maria Tenhemelopneming. Dit is een van de hoogfeesten uit het Katholieke geloof. De drie woordjes, hoogstpersoonlijk, toonaangevend en spraakmakend, pasten mooi bij dit feest. God had, dat lezen we in de Bijbel, al veel verschillende boodschappen gegeven, maar meestal via via. Later koos God echter voor een hoogstpersoonlijke aanpak door Jezus naar de aarde te sturen. Als je naar het woord toonaangevend luistert, hoor je het woord ‘toon’. Eigenlijk impliceert dit dan ‘luisteren’. Bij spraakmakend, hoor je het woord ‘spraak’, wat op ‘praten’ duidt. Als je iemand hoogstpersoonlijk ontmoet, is het fijn om eerst te luisteren naar deze persoon. Zo leer je de ander kennen en kun je uiteindelijk beter en beter gaan afstemmen op de ander en weet je steeds beter wat je kunt en moet zeggen. In dit geval ben je dus eerst toonaangevend om vervolgens spraakmakend te worden. Maria heeft precies ditzelfde gedaan. Zij luisterde naar de vraag van God: “Wil jij de moeder van Mijn Zoon worden?” Vervolgens heeft zij gesproken en ‘ja’ gezegd. God zal nooit ‘nee’ tegen ons zeggen, Hij is er altijd voor ons. Maria laat ons dat in haar hele leven zien, zij zegt ‘ja’ tegen de ander. Ze ontvangt en ontmoet en zegt daarna eenvoudig ‘ja’. Hier mogen wij dan ook een voorbeeld aan nemen.
Er vond vlak voor de Mis een incidentje plaats dat we, denken we, op gepaste wijze, in de kiem wisten te smoren. God dank voor de vredeswens, die een mooie gelegenheid bood om elkaar vrede te wensen. Zodoende konden we na de Mis op een goede wijze samen aan tafel gaan zitten en spraken we een stopteken af. Zegt iemand ‘stop’, dan stop je, want het is net als het rode stoplicht! Daarnaast zeg je ‘sorry’ als je over iemands grens bent gegaan. Het zijn door de bank genomen hele simpele zaken die wel een wereld van verschil kunnen maken in de omgang met anderen. Na het rondetafelgesprek maakten we op het kleine grasveld alles klaar om te gaan stoeien. Zo trokken we even later, tot grote verbazing van onze vier priesterstudenten, met iedereen naar het grasveld op de kleinere locatie waar het stoeiveld was afgezet. Toen we ze uitnodigden om mee te stoeien, zeiden ze alle vier hartgrondig ‘nee’, want zij vochten niet. We legden uit dat het niet vechten is, maar goedmoedig stoeien, omdat het voor sommige jongens goed is om zich op een spelenderwijze fysiek te kunnen ontladen en om zich met elkaar te kunnen meten. Onze jonge vaders hebben daar hele goede herinneringen aan vanuit hun jeugdjaren en lieten zien hoe je dit op sportieve wijze vorm kunt geven. De jonge jongens meldden zich tijdens het spel en riepen unaniem: “wij willen ook!” Een enkel meisje wilde ook wel, maar we legden uit dat er jongensspelletjes zijn en meisjesspelletjes en dat dit in onze beleving tot de eerste categorie hoorde en dat was verder geen probleem voor ze. Op het laatst lieten ook beide opa’s van het gezelschap zien dat ze nog wisten hoe ze moesten stoeien en Gijs nam toen zijn gelegenheid te beurt om zijn krachten nog eens te meten met zijn schoonvader.
Moe en bezweet konden we vervolgens aan tafel voor de overheerlijk kip pilav. Als toetje kregen we de zelfgebakken brownie geserveerd van gisteren en die at iedereen met smaak op. Hierna ging iedereen weer naar buiten om de liedjes opnieuw te oefenen en na een potje voetbal was het al snel weer donker en werden de spelletjes opgezocht.
Geweldig kamp weer. En gelukkig redelijk goed weer. 👍👍👍