Zomerkamp 2024 Spraakmakend – Dag 2

Het was een onrustig en erg warm nachtje, waar wij en de jonge ouders en hun baby’s, nog even moesten wennen aan elkaar en we tot diep in de nacht hebben gezocht naar wat de beste oplossing zou zijn voor ons kleinste drietal. Ava was ergens wakker van geworden en moest huilen. Ella, die bij Ava op de kamer sliep, vond dit toch maar interessant. Voor we het doorhadden stond Ella dan ook rechtop in haar bedje en brabbelde ze erop los om haar vriendinnetje te troosten. Het gevolg was dat Ella klaarwakker tot half 3 in de grote zaal gespeeld heeft en Ava uiteindelijk naar huis gegaan is met haar ouders. Ons derde kleintje, Julie, vond ondertussen samen met haar moeder, een plekje op de bank in de eetzaal. Ondanks deze drie nachtbrakers, arriveerde uiteindelijk toch nog iedereen op tijd aan het ontbijt.

Om 10.00 uur begon de Heilige Mis. We hebben vier buitenlandse gasten, namelijk vier jonge priesterstudenten. Twee van hen zijn afkomstig uit India en twee uit Indonesië. Ze zijn bij ons om spelenderwijs de Nederlandse taal te leren kennen en om kennis te maken met de Nederlandse cultuur en de Nederlandse jeugd en jongeren. Vanochtend vroegen ze zich af waar de kerk was waar wij de Eucharistieviering zouden doen. Gekscherend werd er gezegd dat ze vlug de kathedraal zouden zien, waar de Eucharistieviering plaats zou vinden, maar al snel kregen ze in de gaten dat de grote tent gewoon werd omgetoverd en daarvoor dienst zou doen. Pastoor Blom pakte het thema vol verve uit op een hele eenvoudige en aansprekende manier voor zowel jong als oud. Hij startte zijn woordje met de vraag wat een trilogie is. Een trilogie is een verhaal dat uit drie delen bestaat. Dit kamp is dus eigenlijk het derde deel van de trilogie. Twee jaar geleden zijn we de trilogie gestart met het thema ‘hoogstpersoonlijk’. We hebben ons bij dat kamp zelf aangesproken mogen weten. We hebben geen boodschap via via doorgegeven gekregen, maar zijn rechtstreeks aangesproken. In het tweede deel van de trilogie stond het thema ‘toonaangevend’ centraal: welke toon slaan wij aan als wij ons aangesproken weten? Niet te hoog, niet te laag, niet te hard, niet te zacht, maar gewoon precies de goede toon. Daar zoeken we naar in het leven. Terwijl pastoor Blom dit vertelde, illustreerde Gijs dit door een toon aan te slaan op de piano. Pastoor Blom probeerde deze toon over te nemen, dat lukte hem niet helemaal, maar hij liet zich hierdoor niet uit het veld slaan en paste hierop zijn woordje gewoon aan. Het derde deel van de trilogie is het kamp van dit jaar, met het thema ‘spraakmakend’. De boodschap die wij hoogstpersoonlijk, op de juiste toon krijgen, wordt dus ook nog spraakmakend aan ons doorgegeven. Maar welke boodschap krijgen wij dan van God? Wat heeft ons hart nodig om te leven? De Liefde! De liefde willen we doorgeven en uitdelen op een spraakmakende manier! Dit doen we door onszelf kleiner te maken en ons niet groter voor te doen!

Tijdens de voorbeden las Illia, uit Oekraïne, de eerste voorbede voor. Hij zit in de taalklas bij juf Janneke in Vaals en vol trots las hij in het Nederlands voor. Dat deed hij niet alleen op spraakmakende wijze, maar het was ook hartverwarmend en aandoenlijk om hem daar zo te zien staan ten overstaan van de hele groep. Hij was zelf blij dat hij dit zo goed kon. Het oefenen van het afgelopen jaar heeft hem dit resultaat opgeleverd. 

Ter afsluiting van de mis gaf pastoor Rick ons nog mee dat Jezus in de eucharistie naar ieder van ons toe is gekomen: in woord en daad en wij mogen hem allemaal hoogstpersoonlijk ontvangen en onszelf eigen maken aan Zijn liefde en Zijn Liefde uitdelen en doorgeven aan elkaar. Tijdens de mis zagen we opeens een vlinder op de bril bij Mattie gaan zitten! Dit is super toevallig. Elk jaar zien we hier namelijk een vrachtwagen aan komen rijden met ‘Papillon’ erop. En zo is ook de naam van een van onze projecten, van waaruit meerdere kinderen bij ons kamp aansluiten.

Na de mis merkten we al snel dat dit warme nachtje de voorbode geweest was van een hele warme dag. De jeugd liet zich hier niet door tegenhouden en trok al snel richting het grote veld voor een potje voetbal. Helemaal bezweet kwamen ze uiteindelijk terug voor een drinkpauze, de lunch en uiteindelijk ook nog voor een potje stoelendans.

Ondertussen zagen we Theo, Michiel en Michele opeens slepen met spelmaterialen: zij gingen voor verkoeling zorgen! De bakken water waren gevuld, het spel was opgebouwd, dus de waterpret kon beginnen. En jullie snappen dat, toen Theo zich hardop afvroeg hoe het toch kwam dat de spelleiding nog steeds niet doorweekt was, uiteindelijk de volle bakken water over het veld vlogen. Iedereen kwam daarna dan ook doorweekt, maar vooral afgekoeld, weer samen op het grote veld.

En wat werkt er dan beter om ‘op te drogen’ dan wederom naar het veld te trekken, deze keer voor een potje slagbal! Degenen die voor de schaduw en rust kozen en in de tuin bleven, hoorden de jeugd meermaals luidkeels roepen en schreeuwen voor goed geslagen ballen, vangballen en noem maar op.

Tijdens het avondeten vroeg een van de kinderen opeens of er een licht aan kon en toen beseften we dat het inderdaad behoorlijk donker begon te worden buiten. We zagen de lucht betrekken, voelden een windje opkomen en hopen dan ook dat het vannacht minder klam en warm wordt. We besloten dan ook om de kinderen van basisschoolleeftijd allemaal wat eerder in bed te leggen. Dit is wel gelukt, want al snel daalde er rust neer op de kleine locatie, want moe zijn ze allemaal! Een van de kleinsten, Dylan, vindt het altijd wat moeilijk om alleen in slaap te vallen. Gisteren was hij pas in slaap gevallen toen zijn grote broer een tijdje later ook naar bed kwam en even bij hem ging liggen. Vandaag was hier geen sprake van en Christian kon tot zijn grote verbazing meteen in zijn eigen bed gaan liggen! Zo zien jullie maar, het zijn drukke dagen hier, waarvan we genieten met volle teugen!