Vanmorgen verzamelden de mensen die samen het kamp gingen opbouwen in de Pancratiuskerk voor de Heilige mis om daar om zegen te vragen voor ons 21ste zomerkamp, dat wederom mogelijk gemaakt is door goede voorbereidingen en een financiële bijdrage van meerdere fondsen, zoals Stichting Boeken voor Mensen. Enkele kampdeelnemers waren al aanwezig, maar gingen na het maken van de groepsfoto eerst nog richting huis om hun spullen te pakken, omdat we dit jaar géén fietstocht deden. De rest reed meteen met volgepakte auto’s naar Hunsel en daar kon het uitladen en inrichten meteen beginnen. Bij aankomst leek het alsof we nooit weg waren geweest en kwamen we meteen al dingen tegen waarbij improvisatietalent nodig en gewenst is. We zijn dit jaar met 87 deelnemers. Hieronder zijn drie hele kleintjes, van rond de 1 jaar. Hun ouders zijn ook mee en zij gingen zelf ook al vanaf het allereerste begin mee. Hierdoor moesten er dit jaar wel extra slaapplaatsen gecreëerd worden in een tent. Dat laatste bleek een geluk bij een ongeluk, omdat op de kleine locatie de omheining weggehaald is. Zodoende werd de tent opgebouwd op de plek waar het hek eerst altijd stond en diende hij een tweeërlei doel, namelijk: slaapplaatsen en afgrenzing, want dat laatste is op deze boerderij hard nodig. Ondertussen arriveerden de boodschappen keurig op tijd en zo kon al snel alles over de twee locaties worden verdeeld. Ook de twee tenten stonden in een mum van tijd recht en zo konden we tegen de middag samen lunchen en werd de verjaardagstaart en het bananenbrood geserveerd, die ter ere van de verjaardag van Michiel waren gebakken. Vol smaak genoten we in de schaduw van de grote bomen van het gebak en daarna gingen we verder en verrichtten we de laatste loodjes die nodig waren om de overige jeugd te kunnen ontvangen.
Ondertussen begon Marieke al met een klein groepje kinderen, dat al hier was, het themalied te zingen en leerde Eefke hen het daarbij horende dansje aan. Het thema van dit kamp is ‘spraakmakend’ en kan met de twee voorgaande thema’s, van de afgelopen twee jaar, één geheel vormen. Namelijk: hoogstpersoonlijk weten we ons geroepen om op spraakmakende wijze toonaangevend te zijn in ons dagelijkse leven! Dit is een uitnodiging en tegelijkertijd een hele uitdaging in ieders leven, denken we.
Terwijl de laatste puntjes op de ‘i’ werden gezet in de voorbereidingen, begon de jeugd binnen te druppelen. Een groot deel van de jeugd komt al jaren mee en de nieuwe kinderen werden al snel meegenomen. Samen gingen zij aan de slag met het maken van de placemats. Deze worden gebruikt om tijdens de maaltijden de plaatsen van de kinderen te bepalen. Door deze steeds opnieuw te husselen, zitten kinderen steeds naast iemand anders en leren zij elkaar allemaal kennen.
Met de placemats die al klaar waren, gingen we al snel aan tafel om vervolgens samen te komen in de tuin bij de grote locatie. Hier werden, zoals elk jaar, ballonnen geschoten. In de ballonnen zitten lootjes, dit jaar met namen van televisieprogramma’s. Door deze lootjes werden twee- of drietallen gevormd, die deze week samen zullen optrekken bij de activiteiten. Hierdoor wordt de oudere jeugd gekoppeld aan de jongere jeugd, waardoor er maatjes ontstaan die elkaar de rest van het kamp kunnen helpen. Jullie snappen natuurlijk dat het wel erg lang zou duren om alle 87 personen één voor één te laten schieten. Daarom hadden we de groep in drieën verdeeld en de reeks ballonnen ook. Michiel was verantwoordelijk voor reeks 1, Theo voor reeks 2 en Frederik voor reeks 3. Hierdoor was het gemakkelijk om de kinderen te roepen en te zeggen: “Jij schiet bij reeks 1, ga maar naar Michiel”. Binnen no time had daardoor iedereen een lootje en werden de chips uitgerukt, waarna elk tweetal nog eens mocht schieten om een lootje te krijgen met een titel van een liedje erop. Deze liedjes zullen gedurende de week nog van een dansje worden voorzien. Manuel kwam met de overgebleven briefjes aanrennen en zei: “Ik heb een idee! Als we deze lootjes nu in ballonnen doen en die laten opgaan, kunnen ook andere mensen deze zinnetjes trekken!”
Hierna begonnen we alvast te oefenen met het themalied, dat we met alle kinderen dansen en zingen. Dit lied heet ‘Voetstuk’. En het refreintje gaat als volgt:
Wie zet je op een voetstuk, naar wie kijk jij op?
Wie gooit hoge ogen en vind jij helemaal top?
Wie is jouw grote voorbeeld, dat jij volgen wilt,
die jou omhoog doet reiken naar een hoger plan?
Mooie foto’s. Dat is al een mooi begin van de week. Dat beloofd wat. Altijd zo goed georganiseerd als groep. Van elke tegenslag denken in oplossingen. Zelfs regen houdt jullie niet tegen. En wat mooi om elke activiteit te kunnen en mogen delen met jullie eigen gezinnen en dat er zelfs mensen (van jong tot oud) buiten de groep mogen mee doen. Dat schept een hechte band, waar zie je dat tegenwoordig nog. Een hele fijne voortzetting van jullie zomerkamp en kom veilig allemaal terug. Liefs Linda en John.
LIEVE MENSEN,.BIJ HET VOORGAANDE BERICHT KAN IK MIJ HELEMAAL AANSLUITEN.
HARTELIJKE GROETEN EN VERDER VEEL SUCCES TOEWENSEN ,LIESBETH.
MIJN VRAAG IS ALLEEEN ,HEBBEN JULLIE OOK VOLDOENDE TIJD EN RUST SAMEN MET EN VOOR VOOR JULLIE EIGEN GEZIN??
Beste Liesbeth,
We snappen de vraag, maar kunnen alleen maar antwoorden dat onze activiteiten onderdeel van ons gezinsleven zijn! Alles wat wij doen, doen wij van, voor en door het gezin, omdat wij denken dat het gezinsleven de grootste inspiratiebron is waar we anderen graag deelgenoot van maken.
Een harte-groet van ons allen
Zojuist ontvang ik jullie berichtje , dat jullie weer in Hunsel zijn met nogwel 87 man ! Wàt is Stichting Chrisko toch een geweldige groep en wat leren én doen jullie toch veel leuke dingen.Met liefde lees ik al jaren àl jullie berichten!Als ik ze lees , is het net of ik samen met jullie ben! Op die manier kijk ik met veel plezier uit naar hetvolgende verhaal en wens jullie allen nog heel veel plezier! Lieve groetjes, Carla