Gisteravond zetten de ouderen de bloemetjes buiten, in die zin dat ze tot 4.00 uur ’s nachts allerhande gezelschapsspelletjes speelden. Ze maakten er handig gebruik van dat Michele het spel dat gespeeld werd ook leuk vond. Michele is degene die altijd tot het laatst opblijft. Hij doet de lichten uit en sluit de deuren en zorgt dat iedereen in zijn eigen bed ligt. De andere begeleiders zijn daar erg blij om, want dat betekent dat ze toch nog net voldoende nachtrust krijgen om het een week lang vol te houden. Een Chrisko zomerkamp houdt namelijk in dat je van tevoren goed je kuiten hebt gesmeerd, dat je in staat bent om flink aan te pakken en bovenal dat je een portie flexibiliteit in huis dient te hebben. Gelukkig waren we ook dit jaar weer in staat om een goed team samen te stellen. Een team waarop je kunt bouwen en vertrouwen, waardoor ook dit jaar alles op rolletjes liep.
Rond 9.30 uur trommelden we iedereen uit bed, zodat we rond de klok van 10 aan tafel konden gaan. In een gemoedelijke sfeer ontbeten we rustig en daarna begonnen we een heuse opruimactie. In een mum van tijd waren alle koffers ingepakt en konden velen de auto gaan halen om hun spullen in te laden. Daarna ging de poetsploeg aan de slag. Silvester en Daniël hielpen Marieke en Valerie om de kleine accommodatie helemaal spik en span te maken en anderen staken hun handen uit de mouwen en hielpen Theo met de sportspullen of Frederik met het laden van de knutselspullen. Daar tussendoor rende Vivian iedereen achterna met het vriendelijke, doch dringende verzoek om niets achter te laten. Niets is zo vervelend als na afloop van een kamp nog wekenlang met gevonden voorwerpen te leuren. Haar bijdrage heeft echter ook deze keer niet veel geholpen, want Marieke ging opnieuw met een vuilniszak vol achtergebleven shirts, jasjes, sokken, handdoeken, washandjes, enz. naar huis. Of we het nou aan de voordeur goed proberen te regelen of aan de achterdeur, we krijgen dit niet waterdicht, hoe we ons best ook doen. Dus nemen we dit maar op de koop toe, want je kunt niet alles hebben in het leven!
Want zeg nu zelf, het hele kamp was één groot feest, waar we met volle teugen van genoten hebben. Onze Oekraïense deelneemster Oksana, die met haar dochtertje Veronica meeging, verwoordde het zo: “Of ik wel of niet terug ben in Oekraïne tegen die tijd, ik hoop dat ik volgend jaar toch met jullie mee mag op zomerkamp. Ik zit vol nieuwe energie en hopelijk kan mijn man dan ook mee en is de oorlog afgelopen!” Wij hopen dat natuurlijk ook en zijn blij dat we haar en Marsha en hun twee kinderen een fijne, onbezorgde tijd hebben kunnen geven en natuurlijk ook dat wij van hun aanwezigheid konden genieten, want dat is wat we gedaan hebben. Olesia, het dochtertje van Masha, liep vanaf het moment dat haar knutselwerkje een feit was de hele tijd rond met haar muziekdoosje. Ze kon er geen afstand meer van doen. Steeds opnieuw trok ze aan het touwtje en klonk het wiegeliedje uit het muziekdoosje.
De muziekdoosjes op zich zijn sowieso stuk voor stuk allemaal kunstwerkjes geworden. Velen gaven het kinderliedje dat ze geschoten hadden beeldend vorm, met behulp van hout of stof. Op de foto’s kun je het liedje ‘Tussen Keulen en Parijs’ zo herkennen, maar ook ‘Boer wat zeg je van mijn kippen’, ‘Op een grote paddenstoel‘ of ‘Olifantje in het bos’. Op allerhande manieren zijn deze week de kinderliedjes uit de oude doos de revue gepasseerd en onder de aandacht gebracht. Mohammed en Abdallah, die beide afkomstig zijn uit Syrië en al jarenlang met ons mee op kamp gaan, vroegen naar de betekenis van hun liedje. En zo ontstonden er nog meer goede gesprekken en dat juichen we alleen maar toe.
Daarnaast is het mooi om te zien hoe iedereen zich op de knutseldag heeft uitgesloofd en zich heeft gegeven aan het knutselwerkje. Het resultaat is daar ook naar, ook al is het werkje voor ons een middel en geen doel op zich. Wij denken dat iedereen de juiste toon heeft gezet, want het moge duidelijk zijn dat niet iedereen even graag knutselt. Daarbij vindt ook niet iedereen het even leuk om de ander te helpen of omgekeerd, om juist hulp van zijn maatje te ontvangen. Zo snijdt het mes op onze knutseldag altijd aan meerdere kanten. Precies zo is het ook met het uitwerken van de Chrisko liedjes. Er wordt op meerdere fronten een beroep op je gedaan en zo ontwikkelen we spelenderwijze allerhande vaardigheden, die soms nog verstopt waren en wachtten op een kans om tevoorschijn te komen.
Wij zien in ieder geval, in die 21 jaar dat we volgens dit Chrisko-principe te werk gaan, onze jeugd groeien en bloeien en dat doet ons deugd! Het verheugt ons en stemt ons dankbaar. We zijn blij dat velen nog altijd met ons mee willen gaan en het zelfs nu voor anderen mogelijk maken om een fijne week te hebben, waar je geestelijk goed uitgerust van thuiskomt. Lichamelijk is dat natuurlijk een heel ander verhaal. Zeker gezien de bedtijden en de enerverende gebeurtenissen en de hoeveelheid aan decibellen geluid, die je in zo’n week te verwerken krijgt. Dat nemen we echter allemaal graag op de koop toe. En we durven volmondig te zeggen:
Zoek de juiste toon, de toon die bij jou past.
Niet te hoog, niet te laag, niet te lang, niet te kort, niet te hard, niet te zacht.
Echt alles draait om de toon, die als géén ander bij jou past.
Want de juiste toon die klinkt, als jij goed bent gestemd,
dan klinken de tonen wonderwel!
Terwijl de anderen mee en mee waren vertrokken, verlieten ook wij, met zijn achten, als laatsten van het kampteam de kampplaats. Tot slot wensen wij iedereen toe de juiste toon in het leven te vinden, zodat zijn levenslied naar behoren mag klinken en zo toonaangevend kan zijn voor een ander!
Erg laat maar gisteren heb ik pas jullie vakantie verhaal gelezen. Het is elke keer weer feest om jullie verhaal te lezen.
Alleen moet ik nog eens naar de filmpjes kijken want met geluid is leuker. Maar ik ga het uitzoeken en dan nogmaals bekijken.
Heel veel dank voor jullie verslagen van het zomerkamp.
Wat hebben jullie er weer een feestje voor al die kinderen van gemaakt.
Achteraf ben ik tot de conclusie gekomendat ik een halve eeuw te vroeg geboren ben.
En nu in het zonnetje uitrusten.
Hartelijke groet van het thuisfront
MET DANKBAARHEID EN VOLDOENING, KUNNEN JULLIE ALLEN WEER TERUGZIEN OP EEN WAARDEVOLLE TIJD SAMEN MET EN VOOR DE JONGEREN..
Welkom thuis, moe en voldaan denk ik.
Fijn dit weer te kunnen volgen.
👍en bedankt.Ans Vork
Ik geniet van jullie mooie reportages