Vandaag stond in het teken van improvisatie. In de ochtend bleek het namelijk lekker weer te zijn en daar wilden we dankbaar gebruik van maken door zo snel mogelijk te starten met het jaarlijkse spellenparcours. We trokken daarom al tijdens het ontbijt de welbekende knijpers. Dit jaar streden de volgende acht groepen om de eer: de mobilofoons, de wekkers, de sirenes, de stemvorken, de claxons, de misthoorns, de kerkklokken en de muziekdoosjes. Rond 11 uur gingen we naar het veld. Hier stonden vier spellen klaar om gespeeld te worden. De spellen sloten, net als alle voorgaande jaren, aan op het kampthema. In dichtvorm legden de spelkaarten het spel uit en na deze gelezen te hebben, brak al snel de competitie los! Het parcours werd afgesloten met een gezamenlijk groepsspel, waaraan alle kampdeelnemers meededen, wat enige chaos veroorzaakte: Schipper mag ik overvaren. Sama, Omar en Fenna bleven als allerlaatste over en uiteindelijk werd Gijs ingevlogen als tikker, omdat de opa’s aan het eind van hun Latijn waren. Sama werd als laatste getikt en dat maakte dat de claxons dit spel wonnen.





















Hierna lunchten we en sloten we het spelgedeelte af met de yells, die soms wel heuse sketches lijken. De groepsnamen werden weer door elk groepje super uitgewerkt en volgens goed gebruik, willen we jullie deze natuurlijk niet onthouden:
Ondertussen scheen het zonnetje nog steeds en besloten we niet alle stoelen te gaan verplaatsen, maar het altaar uit ‘de tent van samenkomst’ te halen en de mis in het zonnetje te houden. Pastoor Blom begon de viering met een grapje en dat kregen we pas later door. Hij vroeg aan de kinderen wie een muziekinstrument speelde, hijzelf kon namelijk heel goed blokfluit spelen en één van zijn liedjes stond zelfs op YouTube: SCHUBERT – AVE MARIA. Na hartelijk gelachen te hebben, paste dit fluitconcert heel goed als introductie bij de rest van de viering. Perfect leren spelen, kan niet zonder oefenen. Toonaangevend zijn en het beste van jezelf laten zien, in plaats van valse tonen te laten klinken, vergt ook oefening. En zo is het ook als we iets niet kunnen of iets niet durven. Zo vertelde pastoor Blom dat hij, toen hij tot priester geroepen werd, op de Wereldjongerendagen een heel aantal jaar geleden in Canada, ook eerst twee jaar getwijfeld heeft. Hij vond het lastig en was bang dat hij zo’n grote taak niet aankon en kon vervullen. Uiteindelijk gaf hij toch gehoor aan die innerlijke roepstem en is hij toch pastoor geworden. Zo was het ook met pastoor van Ars; de heilige die vandaag in de kerk gevierd wordt. Deze pastoor kwam van het seminarie af en omdat ze hem géén hoogvlieger vonden, parkeerden ze hem in een klein dorpje, Ars genaamd. Niemand had vertrouwen in hem en daarom werd hij uitgerekend in deze plaats gestationeerd. Alleen daar mocht hij zijn priesterambt gaan uitoefenen, omdat ze dachten dat hij daar zo min mogelijk kwaad kon doen. Maar vreemd genoeg kwam hij juist in dat dorp volledig tot zijn recht en werd hij zelfs, vele jaren later, heilig verklaard. Dus: iedereen maakt wel eens iets mee in zijn leven waar hij niet blij van wordt, maar als we gewoon door doen en ons best blijven doen kan Gods liefde wonderen bewerkstelligen, die wij menselijk gezien nooit voor mogelijk zouden hebben gehouden. Door te volharden en te blijven oefenen kan er vanalles gebeuren. En mocht het een keer niet lukken, is het ook niet erg; ook dan mogen we zijn wie we zijn en houdt God van ons!



Na de eucharistieviering stond het zonnetje nog steeds hoog aan de hemel. De groepjes zwermden uit elkaar om de laatste hand te leggen aan de liedjes en de volwassenen gingen richting keuken om de voorbereidingen te treffen voor de barbecue. Toen we hiermee klaar waren, kon het feest gaan beginnen en liet ieder groepje zien wat ze in huis hadden. We keken onze ogen uit en er vloeide menig traantje. Het raakte ons diep om te zien hoe iedereen weer samen met elkaar in staat is geweest om de liedjes vorm te geven en we willen dat graag met jullie delen:
We sloten samen af met de gezamenlijke barbecue en hierna gingen alle kinderen van de kleine accommodatie naar huis. We zwaaiden hen uit en de rest van de groep ging richting voetbalveld om daar nog een balletje te trappen. Ondertussen begon de rest van de crew al op te ruimen. We hadden ons geen mooiere dag kunnen wensen en zijn heel dankbaar voor hoe het vandaag gelopen is en zijn blij dat we in staat zijn geweest om mee te bewegen met wat zich aandiende en niet stijf aan ons eigen programma hebben vastgehouden. Soms is het goed en handig om in te spelen op de weerverwachtingen en omdat we dat gedaan en gekund hebben, is het vandaag vlekkeloos verlopen. Nog één nachtje slapen en dan zit ons zomerkamp er weer op!
Bedankt voor jullie mooie foto’s
Dank jullie wel voor dit indrukwekkende verslag van jullie Chrisko-zomerkamp! Ontroerend, wat een mooi werk. Hartverwarmend hoe de jeugd en volwassenen zich verbonden en geborgen weten door samenspel in Gods hand! Leerzaam en toonaangevend 🎼🎶 Lieve groetjes!