Zomerkamp 2023 Toonaangevend – Dag 3

Na een goede nachtrust begonnen we vanmorgen op ons gemak de nieuwe dag. Na een uitgebreid ontbijt verscheen kapelaan Taison en begonnen we met de ochtendmis. Vandaag stond deze in het teken van ‘je grootste schat’. Waar de één zal zeggen ‘dat is mijn baby’, noemt de ander zijn vrienden of de liefde. Kapelaan Taison had zelf een doosje bij zich en liet dit aan de kinderen zien. En wat bleek… het doosje was leeg! Na wat speculatie, gaf kapelaan Taison aan dat hij de Weltense lucht bij zich had! Dat was zijn grootste schat, want zonder die lucht kon hij niet leven. En dat is ook hoe we het koninkrijk van God mogen zien. De vrucht van Gods liefde is zichtbaar in de natuur, in hoe we met elkaar omgaan. Door te leven in vrede, liefde en gerechtigheid, ervaren we het koninkrijk van God en we mogen ons uitgedaagd voelen om dit zichtbaar te maken in onze levens. Kapelaan Taison koppelde dit mooi aan één van de kampliedjes van dit jaar, dat hij gisteren tijdens de viering gehoord had:

Het is de toon die de muziek maakt als je luistert naar elkaar,
kan er een mooie, harmonische samenklank ontstaan.
Je hoort dan heldere tonen, die heel licht en zuiver klinken
als je afstemt op de goede toon.

Na de mis werd het startschot gelost en ging de befaamde knutseldag van start. Dit jaar kreeg iedereen twee benodigdheden: een muziekdoosje, waaraan een trektouwtje vastzat, en een houten plankje van 20×15 cm. Dit muziekdoosje mocht iedereen naar eigen goeddunken vormgeven en dient als reminder aan het kampthema. Als je aan het touwtje trekt, dan klinken de rustgevende klanken, die waarschijnlijk elk kind uit zijn vroege jeugdjaren kent. De maatjes gingen als vanouds samen aan het werk en al gauw was iedereen zoet met zijn knutselwerkje. Dit jaar werd de houtzagerij, die gisteren werd opgebouwd, weer net zoveel benut als andere jaren. Tot laat in de avond klonk het geluid van de zaagmachines. Als uitbreiding op de zagerij hadden we dit jaar ook een naaimachine bij ons en ook daar werd dankbaar gebruik van gemaakt. Fenna, één van onze jongere deelneemsters, maakte samen met Loeke een stoffen beertje om haar muziekdoosje heen. Ze zei spontaan tegen Loeke, toen ze haar kunstwerkje af had, dat ze dit voor haar kleine zusje had gemaakt. En toen Loeke zei: “En jij dan, dan heb jij er zelf geen!” Antwoordde ze daarop: “Dat is niet erg, zij is nog klein en kan het beter gebruiken, want ze slaapt nog niet altijd goed en dan kan dat muziekje haar helpen!” Toen Loeke daarna zei “Zullen we dan voor jou een beertje naaien naar eigen ontwerp?”, kon ze haar geluk niet op! We maken op een dag veel van dit soort hartverwarmende dingen mee en staan er zelf, jaar in, jaar uit, verbaasd over hoe het mogelijk is dat we met zoveel mensen dicht op elkaar zitten en het altijd zo harmonisch verloopt. Dat wil niet zeggen dat we nooit een akkefietje hebben, maar meer dan dat is het niet.

We zijn wel achteraf blij dat uitgerekend deze dag de knutseldag was, want het regende bijna van het begin tot het einde. De jongsten onder ons deden zelfs de regenlaarsjes aan en stampten vrolijk door de plassen. Zij vermaakten zich opperbest met de sportbenodigdheden van Janneke en Theo. En we moeten eerlijk zeggen dat het wel uiteindelijk een heel modderspektakel is geworden en Theo hierdoor een uurtje bezig geweest is met een emmertje sop, maar dat kon de pret niet drukken.

John, onze kok, keek ondertussen zijn ogen uit. Hij wist niet wat hij zag en was onder de indruk van de creativiteit, de handigheid en saamhorigheid die deze dag ten toon werd gespreid. Ook wij genieten hier met volle teugen van en merken dat we steeds meer naar de zijlijn gaan, omdat de kinderen van het eerste uur nu volwassenen zijn en onze plek waar nodig overnemen. Dat maakt dat wij meer ruimte hebben om eens vaker de bezem en de dweil vast te pakken en die door alle ruimtes heen te trekken. Dat is, zeker gezien de weersomstandigheden nu, geen overbodige luxe. Het lijkt allemaal vanzelf te gaan en zo zagen we even later Daniël de kipfilet bakken voor de warme maaltijd. John merkte op: “Ik heb nog nooit zoveel kip de revue zien passeren als deze weken!” en wij grinnikten daar hartelijk om. Het moge duidelijk zijn dat hij deze weken een spoedcursus koken heeft gekregen en wij zijn blij dat hij zijn handen uit de mouwen heeft gestoken en ons daarmee van dienst is! Na de maaltijd heeft het ensemble van Chrisko samen gezeten om de liedjes te oefenen ter voorbereiding op de doop van Ella. Morgen vindt namelijk haar doop plaats. Pastoor Blom is vanmiddag gearriveerd. Met hem trekken we al vele jaren op. Hij is, eerst als priesterstudent, daarna als kapelaan en nu als pastoor, met ons al op meerdere plekken geweest. Van Gemmenich tot aan de Eifel, van Zutendaal tot aan Lourdes. Hij is daarom voor velen van ons een goede, oude bekende. Een vriend, durven we zelfs te zeggen en daarom vinden we het allemaal heel leuk dat hij de laatste dagen bij ons is en nu zelfs in de gelegenheid is om Ella, het kindje van Noëlle en Hugo te dopen. Maar dat is natuurlijk voor de dag, en de blog, van morgen!