We startten vandaag de dag op na een goede nacht. Gisteravond vielen, onder het zingen van één van de vertrouwde kinderliedjes uit de doos, namelijk slaap kindje slaap, onze twee baby’s al snel in slaap. We willen niet te vroeg juichen, maar zijn heel blij dat onze twee kleine meisjes Ava en Ella de hele nacht naast hun moeder in een eigen bedje, op de grote zaal samen met een hoop anderen, geslapen hebben als roosjes. Dat biedt perspectief voor de rest van de week. Daarnaast stemt ook de tijd dat de rust neerdaalde over de hele kampplaats ons vreugdevol. Hopelijk is dit toonaangevend voor de rest van de week, want dan hebben we niets te vrezen en zal het ons aan de benodigde nachtrust niet ontbreken. Overigens slapen de oudste jongens buiten in een grote legertent. We hebben hier veel lol over gehad, want al vrij snel zei één van hen: “Het ziet er erger uit dan de bedden in Nepal!”. We denken dat dit niet overdreven is en dat dit kan verklaren waarom de eerste jongens het al opgegeven hebben en met hun beddengoed en koffer naar binnen kwamen lopen om een nieuw bedje uit te kiezen.
Na het ontbijt was het tijd voor de mis. Kapelaan Taison kwam daarvoor naar het kamp en vertelde dat hij begonnen was met nadenken over het thema. Hij grapte dat hij dit lastig gevonden had: ’toonaangevend’… en dat terwijl hij zelf helemaal geen toon kon houden! Daarna zocht hij verder naar een link naar dit thema door het evangelie te lezen. Het evangelie vond hij ook lastig, want hij voelde toch wel druk: als hij nu een saaie of moeilijke preek deed, wilde niemand meer naar de kerk de rest van de week. Nadat we hier hartelijk om gelachen hadden, vroeg hij ons wie van verrassingen hield. De meeste kinderen wisten wel een verrassing te noemen: opeens een zakje snoep krijgen, een spel spelen op de playstation, een cadeautje uitpakken, een kusje krijgen, etc. Maar ook bijvoorbeeld de manier waarop je met anderen samen bent kan een verassing zijn. En er zijn natuurlijk ook verrassingen die we minder leuk vinden, zoals onverwachte gebeurtenissen die ons verdrietig, boos of angstig stemmen, en juist daarover ging het evangelie van vandaag. In het evangelie was tussen de goede zaden per ongeluk onkruid terechtgekomen en het is dan aan ieder van ons de vraag hoe we daarmee omgaan. Daar hebben we iemand voor nodig, die de juiste toon weet te treffen en ons kan helpen om deze toon over te nemen. Voor kapelaan Taison was moeder Theresa zo’n persoon. Hij heeft twee jaar ‘stage gelopen’ bij moeder Theresa en daar geleerd dat hij, die altijd beroemd en rijk wilde worden, niet veel nodig heeft in het leven. En dat is precies waartoe dit evangelie ons oproept! Als we zoeken naar de juiste toonaangevers en we nadenken over de juiste toonaangevende gebeurtenissen, zullen we om kunnen gaan met het onkruid in ons leven!
Tijdens de mis begon opeens de zon te schijnen. Eén van de kinderen verzuchtte: “Boh, tijdens de mis ging de zon schijnen. Komt dat door de dienst!?” Waardoor het was, weten we niet en het maakte eigenlijk ook niet uit: we maakten er snel gebruik van door iedereen naar het voetbalveld te sturen!
Nadat iedereen de energie eruit gespeeld had, kwamen we samen onder de opgezette tenten om te lunchen. Iedereen had hiervoor zijn eigen lunch gesmeerd en de welbekende bak met appels, wortels, paprika en komkommer kwam ook weer tevoorschijn. Zo zaten we gezellig samen, maar niet voor lang. Want toen de boterhammen eenmaal achter de kiezen waren, stond al gauw iedereen recht om het dansje van het kamplied te leren. Overigens is het heel leuk om te zien hoe de liedjes allemaal omarmd worden. We hoorden een aantal van de kleineren samen over hun liedjes praten: “Als je het zo snel opleest, moet je meer pasjes maken en we moeten er ook voor zorgen dat we ook naar de zijkant lopen, anders wordt het saai om naar te kijken!”. Een van de 9-jarigen zei daarnaast: “Ik heb het liedje ‘open deuren’ en ik weet waar dat over gaat! Dat ik niemand mag buitensluiten!”
En wonder boven wonder bleef het tussen de regenbuien door ook mogelijk om nog een keer naar het speelveld te gaan voor een partijtje slagbal. Veronica en Dominic deelden daarna de befaamde, traditionele snoepzakjes uit en die waren al op voordat we goed en wel aan de overkant waren.
In de namiddag zwermden we in verschillende groepjes uiteen. Het ene groepje deed een spelletje, weer een ander groepje tekende wat. Een groot deel echter kwam samen voor een potje stoelendans. We hebben een Spotify-lijst gemaakt met alle kinderliedje die in de ballonnen verstopt zaten en al snel schalden deze liedjes dan ook over het kampterrein en liep iedereen fanatiek langs de stoelen. En geloof het of niet, zelfs oma Vivi kreeg het voor elkaar om te winnen!
Daarna werd kapsalon ‘Abdalla’ geopend! Abdalla is een autodidact., die zichzelf het haren knippen eigen heeft gemaakt door filmpjes te kijken op YouTube. De één na de ander nam plaats op zijn stoel en zelfs zijn leraar Gijs mocht hij onder handen nemen en deze kwam niet veel later fris geknipt van zijn stoel af. Kort daarna werd ook de dameskapsalon geopend, omdat ook Loeke op verzoek haar kappersspullen tevoorschijn toverde. Eefke’s haren waren echt aan een knipbeurt toe. In verband met hun bruiloft had zij ze al lange tijd niet geknipt en we moeten eerlijk zeggen dat het resultaat er mocht zijn. Ieders kapsel zag er goed uit, na een kijkje in de spiegel van deze kappers. De kersverse moeders zaten ondertussen gezellig aan de kant te keuvelen en wisselden ervaringen uit en aan het einde van de middag brak zelfs de zon weer door. Dat laatste neemt echter niet weg dat de nieuwe tent van samenkomst voor ons DE uitkomst bij uitstek is. We zitten hier hoe dan ook hoog en droog en bovenal beschut. Dat maakt dat het, wat ons betreft, ook als het regent goed te doen is met zijn allen.
Na een heerlijke maaltijd was het weer ook in de avond nog zó dat de oudste jeugd richting het veld kon gaan om naar hartenlust te voetballen!
Mooie reportage van jullie geniet er van samen