Dinsdagavond vond er bij de ouderen tot in de late uurtjes een heus troeftoernooi plaats. Als winnaars kwam het duo Maarten en Janneke uit de bus. Dat betekende niet dat ze vanochtend konden uitslapen, want rond de klok van acht sloeg Waseem met twee pannendeksels tegen elkaar om zijn kamergenoten wakker te maken. Deze actie werd hem niet door iedereen in dank afgenomen, maar was wel effectief, want het gevolg was dat we om 9.00 uur aan tafel konden. Aan het einde van de maaltijd werden alvast de instructies voor het knutselwerkje gegeven. Dit jaar maakte iedereen een houten kijkdoosje, dat ieder op persoonlijke wijze vorm kon geven. Er was voor ieder wat wils! Zo kon er bijvoorbeeld met hout worden gewerkt of je kon met een houtbrander aan de slag om letters of figuurtjes te branden en weer anderen gingen met verf in de weer. Als klapper op de vuurpijl kreeg iedereen nog een lichtsnoer, die op geheel eigen wijze in het geheel mocht worden verwerkt. We hopen op deze manier ieders creatieve geest aan te spreken en het feit dat we met maatjes werken zorgt voor verbinding en verbroedering. Gisteren stapte Quinten het kamp op, twee dagen later dan normaal en opeens rende Khalil naar hem toe en zei:” Ken je me nog? Jij was drie jaar geleden mijn maatje!” Quinten verzekerde hem dat hij hem nog kende en de lach op Khalil’s gezicht sprak boekdelen. Dit jaar hebben de maatjes hetzelfde (heiligen)straatje getrokken en zitten daardoor ook bij hetzelfde liedje dat bij het desbetreffende straatje hoort. Dat liedje wordt de laatste dag ten tonele gevoerd.
Na de uitleg gingen we overigens eerst naar de heilige mis, waar dit keer Vader Pierik uit Thorn de voorganger was. Vader Pierik kwam de mis binnen met in zijn handen een houten wandelstok. Hij legde op enthousiaste wijze uit dat deze symbool stond voor de herder. Een herder zorgt voor zijn schapen. En Jezus werd naar de aarde gestuurd om als een echte herder voor ons te gaan zorgen. Hij liet ons al bij Zijn geboorte zien dat Hij dit voor iedereen wil doen: zowel voor de kleinen onder ons, gesymboliseerd door de herders die Hem kwamen bezoeken, als voor de groten, gesymboliseerd door de koningen. Jezus houdt van iedereen! En daar kunnen wij allemaal iets voor doen, door gewoon ons plekje in te nemen in de puzzel en te laten zien dat wij deel uit willen maken van het grotere geheel. Iedereen is blij als we ons plekje innemen en op die plek doen wat er van ons wordt gevraagd.
Vader Pierik, Marleen en Margret waagden na afloop van de mis ook een poging om op de ballonnen te schieten en ook zij troffen uiteindelijk doel en hebben nu een ‘straatje’ en een daarbij horend liedje in de zak. Hierna werd de knutseldag officieel geopend en ging iedereen als vanzelf aan het werk. Ondertussen regende het buiten flink. Wij hadden daar gelukkig geen last van, omdat de houtwerkplaats met zeilen afgedekt was en de rest van de spullen binnen opgesteld stond. Daardoor zaten we hoog en droog en wat nog fijner was: de temperatuur was gezakt en dat maakte het knutselen nog een stuk aangenamer. In de zaal werd onderling druk overlegd en algauw klonk het geluid van de zaag- en schuurmachines en was iedereen ‘voll in Betrieb!’
Voor de lunch werd even alles stilgelegd, wat erg aangenaam was voor onze oren, maar jammer genoeg was dat niet voor lange duur. Algauw werden de machines weer aangezet en gingen de meesten weer aan de slag. Behalve onze jongsten, die naar de overkant gingen voor een middagdutje. Het ‘pedagogische trucje’ van Gijs heeft sowieso goed gewerkt, want het naar bed gaan zorgt voor geen enkel probleem meer. Om vier uur kwamen de kleinsten dan ook uitgerust weer bij ons terug. Marieke oefende met hen het themalied nog een keertje extra. Hiermee sloeg ze twee vliegen in één klap: de jeugd kon nog een keertje extra oefenen en de ouderen konden eventjes rustig aan hun eigen werkje verder werken.
In de keuken was de kookploeg ondertussen volop bezig met het feestmaal. Iedereen die ooit met ons mee is geweest op kamp weet dat de knutseldag gelijk staat aan de frietendag. We krijgen dan frietjes met gebakken kipfilet, van onze vaste scharrelslager Vergossen uit Landgraaf, die ook dit jaar bereid was om ons te sponsoren. Ali kwam al om 16.00 uur bij ons in de keuken staan, omdat zijn buik knorde en we hoorden hem tegen Khalil zeggen: “De woensdag is mijn favoriete dag! Dan werken we altijd met hout en krijgen we lekkere kip!” Daarop vroeg Khalil voor de zekerheid aan ons: “Is dit wel dezelfde kip als drie jaar geleden? Want die vond ik toen zo lekker!” Dezelfde kip zal het niet zijn, maar wel op dezelfde manier klaargemaakt en dat is echt smullen voor de kipliefhebbers hier op kamp. Als toetje staat altijd een ijsje op het menu.
Na de avondmaaltijd gingen de doorgewinterde knutselaars gewoon rustig verder, terwijl we met de anderen naar het grote veld gingen voor een partijtje slagbal en Janneke met de jongere jeugd een spelletje deed op het kleine grasveld. Zo was algauw het einde van de dag in zicht. Jammer genoeg moet Michele morgen vroeg uit de veren om te gaan werken. Dat betekende dat een van de andere begeleiders de Sjaak was om tot het laatst op te blijven. Normalerwijze doet Michele altijd achter de nachtbrakers de lichten uit en blijft hij op totdat iedereen op een oor ligt. We zijn benieuwd of de begeleider van vandaag net zoveel geduld zal hebben als Michele…!
