Gisteravond was in het home van de 2 tot 12 jarigen alles in rust voor middernacht. Onze kleinste, Dominic, spookte het langst. Totdat papa Gijs er korte metten mee maakte, hem resoluut oppakte, in de auto zette en tot zijn grote schrik naar huis begon te rijden. Dat maakte indruk op onze kleine man, die echt een mensenmens is en die zo klein als hij is, niets liever wil dan erbij zijn. En toen kreeg hij gelukkig nog één kans en die greep hij met beide handen aan. Gijs draaide de auto en bij aankomst op de slaapkamer ging hij meteen liggen en viel in diepe slaap, totdat in alle vroegte de haan kraaide en hij weer als eerste klaarwakker met beide benen naast het bed stond. Ook nu werd hij snel afgevoerd, zodat de anderen nog even door konden slapen en op een christelijker tijdstip wakker konden worden. In het andere home zaten de vroege vogels al vroeg aan de koffie en rond een uur of acht stond Ineke in de startblokken om haar ‘straatje’ te schieten. Na een aantal pogingen schoot ze een voltreffer en ging ze met de Angela-(Meriba)straat aan de haal. Vandaag kwamen nog meerderen binnendruppelen op het kamp. Het is erg grappig om te zien dat iedereen die hier binnenstapt, gelijk doorgeleid wordt naar de ballonnen om ook zijn eigen straatje te schieten.
Wij hadden vandaag de primeur; de nieuwe kapelaan Taison, van het parochiecluster Heerlen Zuid, kwam bij ons de Heilige mis doen. Hij begint pas officieel in september, maar wilde op verzoek van de deken voor ons wel een uitzondering maken. De kapelaan is een oude bekende van ons. Ooit voetbalde hij mee in een voetbalwedstrijd tussen de mensen van Chrisko en de priesterstudenten van Rolduc. Deze wedstrijd zullen we niet vlug meer vergeten, omdat we het merendeels op moesten nemen tegen Indiase priesterstudenten die bloedje fanatiek waren en niet zo makkelijk aan de kant gingen. Zij wisten toen niet van opgeven, met als gevolg dat er die wedstrijd meerderen geblesseerd het veld verlieten, tot grote ellende van de rector van het seminarie en natuurlijk ook van ons. De kapelaan refereerde hieraan bij de opening van de viering en daarmee was het ijs gelijk gebroken en had hij de lachers op zijn hand. Hij sloot zijn preek af met het verhaal over een priester en een zeepmaker. Zij liepen, als oude vrienden, tijdens een wandeling naast elkaar en de zeepmaker vroeg zich af hoe het toch kon dat er, ondanks het geloof, nog haat en oorlogen bestonden. De priester wees de zeepmaker op een aantal kindjes die met modder aan het spelen waren en vroeg hoe deze kinderen schoon zouden worden. De zeepmaker gaf ten antwoord: “Als zij zeep gebruiken en zich daarmee wassen!” Nou, zo is het ook met het geloof! Pas als wij het geloof gebruiken en het durven in te zetten, zullen wij op een andere manier in het leven gaan staan. Voor ons paste dit meteen bij ons thema, want ook de heiligen kunnen we inzetten in onze levens. Zoals een goede voetballer bewonderd wordt, omdat hij fantastische doeltreffers maakt, een ster is voor het grote publiek dat hem adoreert en hem naar de ogen kijkt en net als hij wil zijn en hem tot voorbeeld neemt, terwijl hij misschien allesbehalve dan een voorbeeldig leven leeft. Zo zijn onze heiligen, waar straatnamen naar vernoemd zijn, een beproefd voorbeeld, die het verschil kunnen maken als je hun leven tot voorbeeld neemt, omdat ze hun leven op doeltreffende wijze hebben geleefd. Elk van deze heiligen voelde zich hoogstpersoonlijk geroepen om op een speciaal vlak Jezus van dichtbij na te volgen in Zijn leven en gaf zo op zijn eigen manier vorm aan zijn leven. En zo kunnen deze heiligen ons van dienst zijn met hun levenswandel. En ook wij allemaal kunnen zo op onze beurt een voorbeeld zijn voor een ander, zowel ten goede als ten kwade. Het is aan ons waar we persoonlijk voor kiezen. Wie we tot voorbeeld nemen in het leven en welk voorbeeld wij zelf geven aan de ander. Elk voorbeeld, zowel goed als kwaad, laat sporen na in ons eigen leven en in andermans leven. We denken dat we, als we ons daarvan bewust zijn, al een goed begin maken en proberen zo de christelijke boodschap op hele eenvoudige, laagdrempelige wijze vorm te geven op onze zomerkampen. Respect hebbend voor ieders geloof, want net als in Nepal zijn op ons zomerkampen ook andersgelovigen van harte welkom en goed vertegenwoordigd. Dat laatste stellen we niet alleen op prijs, maar daar houden we ook rekening mee, bijvoorbeeld bij de keuze welk vlees we gebruiken bij de warme maaltijden We zijn echt blij dat iedereen zich bij ons welkom kan voelen en bij ons kan aansluiten en ieder toch zijn eigen kleur en identiteit weet te bewaren.
Na de mis lieten we ook de kapelaan eerst een straatje schieten en hij ging met Heilige Gertrudisstraat naar huis. Daarna nodigden we hem uit om opnieuw met al onze jonge(mannen) het veld te betreden en dat aanbod sloeg hij niet af. Al snel werd er in onze bagage nog een sporttenue voor hem gevonden en had ook nog iemand sportschoenen voor hem te leen en zo stond hij even later op het veld.
De meisjes, die eerst de plaats van cheerleader innamen, kregen, toen er maar geen goal viel, de eer om zichzelf te bewijzen en maakten hun intrede op het veld en warempel, de eerste goal die viel, was de verdienste van Eefke. Helemaal happy veerde ze op van vreugde en het tij keerde pas nadat Matteo voor de tegenpartij een goal maakte en zo eindigde de eerste voetbalmatch van dit kamp in gelijkstand en liet kapelaan Taison op meerdere fronten een positieve indruk achter. Dat biedt vertrouwen voor de toekomst!
Moe en bezweet namen hierna de meesten van ons buiten op de picknicktafels plaats. Daar werden de lunchpakketten verorberd en de kliekjes van gisteren verdeeld en opgesmikkeld. Onze mannen kregen voorrang, maar toen er genoeg bakjes met hete kip overbleven kregen de vrouwen de overgebleven bakjes. Dat is voor sommigen misschien even slikken, maar we geloven dat we allemaal gelijk zijn, maar wel in verscheidenheid. En zoals niet ‘iedereen’ in de middag een middagdutje hoeft te doen, maken we ook hier weleens een uitzondering en trekken we een scheidslijn, die soms ten goede uitpakt voor de mannen en soms voor de vrouwen. Door ieders eigenheid te respecteren, doen we recht aan iedereen en hanteren we niet persé het gelijkheidsprincipe, waarin iedereen een gelijke behandeling opeist, maar waarbij vaak voorbij wordt gegaan aan ieders individualiteit. Wij geloven dat je recht doet aan anderen door vanuit de liefde te vertrekken en niet vanuit wetmatigheden.
Na de lunch deden een aantal van ons een dutje. Weer anderen deden een spelletje, lazen of oefenden alvast het themalied. Zo kabbelde de tijd door en was het rustig op de kampplaats. Totdat we Lianne en Manuel zagen rondgaan met een wasmand gevuld met onze jaarlijks terugkerende snoepzakjes. Een welkome versnapering waar we allemaal goede herinneringen aan hebben.
Terwijl we het lekkers opsnoepten, werden op het andere veld de waterspellen opgebouwd. Iedereen, zowel jong als oud, werd verzameld op het veld en daar werden we in zes groepen gedeeld en daarna barste de chaos los! Twee teams verzamelden de projectielen, de natte sponzen, twee teams gooiden en twee teams probeerden bekertjes water naar de overkant te transporteren. Jong en oud liep door elkaar heen, sponzen vlogen over en weer en kreten van opwinding werden geslaakt wanneer projectielen raakten. Volledig doorweekt verlieten we na ongeveer een uur het veld en kon het merendeel opnieuw de douche in. Gewassen en gestreken ontmoetten we elkaar weer voor de volgende warme maaltijd.
Na het avondeten besloten we nog met z’n allen naar het grote veld te gaan voor een potje slagbal. Dit is een spel dat we echt met iedereen kunnen doen en de meesten van ons deden mee. Vol enthousiasme speelden beide teams en zo vloog de tijd om en werd het tijd om weer naar binnen te gaan. Niet veel later begon het heel hard te regenen en te donderen en we hopen dat dit voor enige afkoeling zorgt, zodat we morgen weer fris en fruitig aan onze knutseldag kunnen gaan beginnen.
Wat gezellig en goed weer!
Heel veel plezier!
Compliment voor Gijs voor zijn pedagogische truc.