Zomerkamp 2022 Hoogstpersoonlijk – Dag 1

Sommige mensen verbazen zich wel eens over wat wij met en bij Chrisko allemaal doen, maar volgens ons is dat niet zo verbazingwekkend of verwonderlijk als het lijkt. We maken namelijk gebruik van de grootste kracht die er in de wereld is en dat is: ‘samenwerken in de goede Geest!’. Als je een ‘goedlopend’ team hebt met mensen, die allemaal bereid zijn om samen te werken in een en dezelfde Geest en in die Geest van Liefde ook bereid zijn elkaars kleinigheden en zwakheden aan te nemen en te verdragen, dan ben je samen in staat om bergen te verzetten, in de wetenschap dat ieder geeft wat hij in huis heeft. Zo worden in de juiste spirit krachten gebundeld, omdat iedereen zijn eigen aandeel levert en probeert niet te kijken en te vergelijken met de ander. Het enige dat je daarvoor hoeft te doen, is op jouw plek je eigen puzzelstukje aan te leveren en als iedereen dat doet, vormen al die puzzelstukjes samen een grote puzzel, waarin iedereen past en een eigen plek heeft. Als je daarnaast van het goede uitgaat en niet van het kwade en dus ook van de goede bedoelingen van de ander en ieder vervolgens op zijn eigen plaats, zijn eigen aandeel levert en dat in dienst stelt van het grotere geheel, dan kan het niet anders dan dat er iets goeds uit voortkomt. Met als gevolg dat we samen sterker staan dan alleen en onze krachten worden gebundeld in Gods naam. Concreet: terwijl zeventien personen drie weken in Nepal waren, was in Nederland een hele groep mensen achter de coulissen werkzaam met de voorbereidingen van, bijvoorbeeld, het eten van het kamp. Daarnaast gebeurt er natuurlijk nog heel veel dat niet voor iedereen zichtbaar zal zijn, maar wel essentieel is om alles in goede banen te kunnen leiden. En zodoende is, na onze reis naar Lourdes en de reis naar Nepal, nu ook ons jaarlijks terugkerend zomerkamp een feit!

In alles is zo voorzien en dus zijn we vanmorgen welgemoed, voor degenen die dat wilden, begonnen met een Heilige Eucharistieviering in onze vertrouwde Pancratiuskerk. Deze kerk is voor ons van oudsher de uitvliegbasis van alle activiteiten die we ondernemen. Hier komen we altijd samen en beleven we ons geloof en hier ontvingen we vandaag dan ook opnieuw de zegening, voor een gezegend en vruchtbaar zomerkamp met als thema: “Hoogstpersoonlijk!”. Dit thema vormt de leidraad van het kamp en zal op meerdere verschillende manieren worden uitgepakt tijdens het kamp. We hopen dat er hier en daar een klein graantje wordt meegepikt door de deelnemers en dat dit te Zijner tijd zal landen in de bodem van hun harten en wie weet misschien zelfs wortel zal schieten. Deken Bouman liet het thema in ieder geval gelijk terugkomen in zijn preek, die paste bij het hoogfeest van vandaag ‘Maria ten Hemelopneming’. Ook in de verhalen van Maria en Jezus gebeurt er namelijk veel ‘hoogstpersoonlijk’. Maria gaat ‘hoogstpersoonlijk’ op bezoek bij haar nicht Elizabeth, die zwanger is. Jezus werd later ‘hoogstpersoonlijk’ naar de aarde gestuurd en daarna ging Maria ‘hoogstpersoonlijk’ mee op weg met Jezus. Tijdens de blije momenten, zoals bij de bruiloft van Kana, maar ook tijdens de verdrietige momenten, wanneer Jezus sterft aan het kruis. Maria blijft altijd aan Zijn zijde staan, ze is er altijd bij en wil er ook voor ons ‘hoogstpersoonlijk’ zijn om voor ons te bidden! Zo vroegen wij aan het einde van de mis ook speciaal aan Maria haar gebed voor een goed kamp.

Direct na de mis werden de fietsers uitgezwaaid, want vanaf middelbareschoolleeftijd mag je mee op de fiets richting kampplaats. Bij vertrek regende het een beetje. Voor ieder van ons uitzwaaiers was dit wel lekker: hierdoor koelde het een beetje af. Voor de fietsers natuurlijk iets minder fijn, maar ze gingen er toch gewoon voor. Ze trokken hun regenjassen uit de tassen en vertrokken zonder te klagen. Vlak daarna klaarde het weer op en trokken de regenwolken snel weg en fietste de groep in een lekker tempo naar de kampplaats. Onderweg namen ze twee keer pauze en werden de lunchpakketten opgegeten en werd er nog met een frisbee over en weer gegooid. Voordat de fietsers het in de gaten hadden, arriveerden ze al op de kampplaats in Hunsel en hoorden wij de fietsbellen klinken.

In Hunsel was inmiddels het kamp al opgebouwd en druppelden de eerste kinderen binnen. Maya, die haar oudere broer en zus kwam brengen, nam met een zucht afscheid: deze vierjarige mocht nog niet blijven. Nadat haar ouders haar ervan verzekerden dat zij met zeven jaar wel mee zou mogen, nam ze dapper afscheid en ging ze al rekenend naar huis. Iedereen die binnenkwam, liep vanzelf door naar de knutselruimte. Aangezien dit het 20e kamp is, is het programma voor de meesten van ons al bekend en de nieuwelingen liepen met de stroom mee. De eerste activiteit is het maken van een placemat zodat iedereen straks, tijdens de maaltijden, weet waar hij of zij kan zitten. Door het gebruik van de placemats, zit iedereen steeds op een andere plaats en zo maken we ook als vanzelf kennis met de nieuwelingen. Het maken van de placemat is daarnaast de eerste activiteit waarmee wij het thema uitpakken. Iedereen maakt iets op zijn of haar placemat wat diegene associeert met het thema dat is aangereikt. Het is altijd heel verrassend en leuk om te zien waar iedereen persoonlijk aan denkt als hij het woord: ‘hoogstpersoonlijk’ hoort.

Het tweede dat wij op de eerste kampdag altijd doen, is het schieten op een ballon waarin een lootje zit. Met deze lootjes worden tweetallen gemaakt. Deze tweetallen gaan gedurende het kamp, met momenten, samen op pad en de bedoeling is dat ze elkaar helpen. Daarnaast trekken de koppels daarna nog een lootje, waarop de liedjes staan die wij gedurende de week gaan uitwerken met zang en dans. Het lootje dat wij trekken mag ons elk jaar ‘hoogstpersoonlijk’ iets vertellen en zelfs de kleintjes onder ons ontpoppen zich tot fanatieke schutters. De lootjes die we trekken passen bij het thema. Zo trokken wij dit jaar een straatnaam, waarin een heilige verstopt zit. Dit past op twee manieren bij het thema. Allereerst hebben alle heiligen zich persoonlijk geroepen geweten om zich op een bijzondere, geheel eigen wijze in te zetten voor anderen. Zo hebben ze op hun eigen manier de christelijke naastenliefde in de praktijk proberen te brengen en een persoonlijk tintje weten te geven aan dat wat bij hen paste. Heiligen staan als ‘sterren’ aan de hemel te stralen. Hun karakteristieken kunnen ons persoonlijk aanspreken en hiermee kunnen ze voorbeelden in het leven worden: het zijn mensen waar wij naar kunnen opkijken. Daarnaast is het heilige-‘straatje’ zelf ook persoonlijk: wat past in jouw straatje, hoeft niet in het mijne te passen. Zo mag ook het lootje van dit jaar ons op geheel eigen wijze inspireren en zullen we van daaruit dit jaar op weg gaan, tijdens dit twintigste kamp, maar ook tijdens de rest van het jaar. Na het schieten van het lot hoorde je dan ook over het veld roepen: “Wie heb jij?” en “Ik heb de St. Antoniusstraat, de St. Annastraat of de St. Geradus Majellastraat of de Maria Gorettistraat”. Michiel maakte een klapper, waar de levensbeschrijvingen van de heiligen in staan beschreven, dus ook die werd er snel bij gepakt om te onderzoeken waar deze heiligen voor staan. Zo gingen we al schietend en lezend de avond in en we zijn benieuwd naar wat deze week ons gaat brengen.