Met veel enthousiasme is ook dit jaar weer gewerkt aan de voorbereiding van ons zomerkamp. Gelukkig mocht het doorgaan! Al is het onder aangepaste omstandigheden vanwege het speciale landelijk ingestelde ‘zomerkamp-protocol’ in verband met corona. Dat was geen kleinigheidje, maar vroeg vele uren denkwerk en voorbereiden. Uiteindelijk kwamen we met een compleet plan waar ons voltallige bestuur volmondig ja tegen kon zeggen en dus konden we aan de slag! Zo moesten we onder andere een corona-kit samenstellen, zorgen voor allerlei faciliteiten zoals prullenbakken met deksels, zogeheten ‘kampbubbels’ inrichten van groepen die op kamp bij elkaar mogen zijn (hierdoor werken we ook met een keukenbubbel), de schoonmaakplanning uitbreiden van onze dagelijkse grondige poetsbeurt naar driemaal daags een intensieve poetsronde, het gebruik van beide accommodaties anders indelen, looproutes op de kampplaats bedenken en nog veel meer. Dat was allemaal een kwestie van héél goed doordenken en kiezen voor de meest praktische oplossingen. Daarnaast bedachten we een alternatief voor degenen die al jaren mee op kamp gaan, maar dit jaar dus niet deel kunnen nemen: we organiseren deze week een schaduwkamp!
Want Chrisko zou Chrisko niet zijn als we niet op heel creatieve wijze toch manieren zouden vinden om toch iedereen er zoveel mogelijk bij te betrekken. Het kampthema, dat al bekend was voordat het coronavirus zijn intreden deed in onze maatschappij, bood hiervoor genoeg mogelijkheden. Zeg nu zelf: ‘In vorm?!’ is het thema van ons kamp en uitgerekend nu worden wij uitgedaagd, of zullen we zeggen uitgenodigd, om het zomerkamp in een nieuwe vorm te gieten. Hoe mooi kan het zijn?!
En zo werden al snel de stoute schoenen aangetrokken en werd er een nieuwe vorm bedacht, waarbij iedereen toch aan zijn trekken zou komen. Dat betekent dat iedereen uit de groep van vaste kampdeelnemers of vaste kampleiding, die dat wilde, deze week op verschillende locaties in Heerlen eigen kamp uurtjes houden. Daar kunnen zij, uiteraard op gepaste afstand van elkaar en met aanwezige desinfectans, meedoen met de verschillende kenmerkende onderdelen van het kamp. Op de eerste kamp dag worden er onder leiding van Gijs en Loeke ballonnen geschoten en worden er placemats gemaakt. En zo wordt tijdens de knutsel dag in Hunsel ook in Heerlen een eigen themawerkje gemaakt en op de laatste dag ook een bbq gehouden. Van dit schaduwkamp zullen we, net als van het kamp in Hunsel, via deze blog dagelijks verslag doen.
Maar alle gebruikelijke voorbereidingen waren er natuurlijk ook nog. Dus afgelopen twee weken werden, zoals ieder jaar, thuis de maaltijden voorbereid. Dat betekende ook een verandering: Marleen, één van de koks van vorig jaar, droeg al haar expertise en knowhow en alle informatie over aan Maud, die dit jaar de keuken gaat draaien samen met haar gezin. En wat hetzelfde bleef was dat veel jeugdigen en een aantal volwassenen geholpen hebben met het snijden van de groenten voor alle sauzen. Dat was niet alleen praktisch heel fijn, maar was ook een gezellige voorbereiding op het kamp. Een taak die ook voor is weggelegd voor de jeugdploeg die meehelpt om de maaltijden voor te bereiden, is om de snoepzakjes te vullen. Tussen alle taken door is er ook altijd tijd voor een spelletje. En als resultaat van deze voorbereidingsdagen lagen uiteindelijk alle voorbereide maaltijden in een aantal vriezers te wachten. Het keukenteam hoeft dan op kamp deze component alleen nog te ontdooien en heeft zo de handen vrij voor de groente, de sla, de pasta en veel meer.
Zondagmiddag gingen we met het kampteam, in een nieuwe samenstelling, en een aantal extra handen hulp bepakt en bezakt richting Hunsel. De boer, tevens eigenaar van Bekerhof, had ons toestemming gegeven om een dag eerder de kampplaats in te richten en corona-proof te maken. Zodoende druppelden we allemaal vanaf 17.00 uur binnen. De individuele afgevaardigden van de respectievelijk sportploeg, kookploeg en knutselploeg kwamen met goed gevulde wagens aanrijden. Ons aanhangertekort werd door het aanbod van Peter opgelost en zo werd zijn werkauto al snel ingelijfd en volgestopt met van alles en nog wat. Nadat de voorgaande groep was verdwenen, ging er eerst een poetsploeg van drie man sterk aan de slag. Grondig poetsten ze alles, uiteraard volgens afgesproken protocol, terwijl wij de PLUS hielpen de bus met boodschappen uit te laden, die ze volgens afspraak hier ter plekke kwamen bezorgen. Het gemak dient de mens, zullen we maar zeggen, want in vroegere jaren werden alle boodschappen overal en nergens vandaan gesleept en op aanhangers naar de kampplaats gereden en nu hoeven we maar een bestelling door te geven en wordt het keurig netjes afgeleverd en hebben we daar geen omkijken meer na. Zo kunnen we onze energie aan andere voorbereidingen besteden.
Aangezien de vloeren nog nat waren, zetten we in eerste instantie de stoelen uit onder het afdak en wachtten daar rustig af totdat we aan de slag konden gaan. Theo zette ondertussen het terrein af met rood/wit lint en het groene net werd al gespannen voor een alternatief van het ballonschieten, dat wel door de ballotagecommissie van het coronaprotocol komt. Want met een blaaspijp schieten is nu niet verstandig dus worden dit jaar de ballonnen met nerf-pistolen kapotgeschoten. Om te wachttijd te verkorten en omdat onze magen al begonnen te knorren, besloten we toch in overleg met het thuisfront eerst ergens een hapje te gaan eten en daarna terug te komen, zodat we de meisjes van de poetsploeg niet in de weg liepen. We zagen met eigen ogen hoe alle bedden, matrassen, deuren, deurklinken, enz., zorgvuldig onder handen werden genomen met een natte doek. Dat maakt dat we weten dat er echt alles aan gedaan wordt om eventuele problemen te voorkomen. Wij zullen deze week zeker in hun voetspoor treden en ook goed alle voorgeschreven voorzorgsmaatregelen in acht nemen.
Aan onze voorbereiding zal het in ieder geval niet liggen. Doordat de Kiwanis club Charlemagne Valkenburg ons sponsorden, konden we alles aanschaffen wat we nodig hadden om te kunnen beantwoorden aan de eisen, die waren gesteld in de richtlijnen voor het organiseren van kampen. Daardoor konden we spuitflessen, handdoek-dispensers, papieren handdoekjes, handschoenen, speciale prullenbakjes, enz. aanschaffen, want die waren niet voorhanden op de kampplaats en dus moesten we daar zelf voor zorgen. Petra, onze secretaresse, zocht zoals altijd, alles tot op de bodem uit, zodat wij als stichting aan de voorwaarden voldoen. We willen wat dit betreft niets aan het toeval overlaten en onze verantwoordelijkheid serieus nemen. Michele en Peter fabriceerden een dezer dagen samen van houten planken een heuse stellage waar ‘alles in één’ op elke toilet kan worden weggezet. Zoals velen met ons alles in het werk stellen om deze kampweek toch ondanks alles mogelijk te maken, deed ook Judith, een vriendin van Marieke, haar duit in het zakje door een oproep onder al haar vrienden te plaatsen voor (oude) theedoeken. Het resultaat mocht er zijn. Marieke kwam trots met een hele volle zak theedoeken aan lopen, die haar vriendin had weten te bemachtigen. Dit, met alle andere theedoeken die mensen bereid waren aan ons te geven, maakt dat we genoeg theedoeken hebben om de week mee rond te komen. Want, je gelooft het of niet, ook daarover staan regels in het protocol. Al deze grote en kleine, liefdevolle gebaren maken dat we ons gedragen weten en daarom ondanks alles dit nieuwe avontuur vol vertrouwen tegemoet zien.
Dat het niet allemaal ‘gloria victoria’ is, moge duidelijk zijn. Het vraagt ook veel van ieder van ons, dat is alleen al te merken aan het feit dat we meerdere mensen van ons vaste team thuis hebben moeten laten, omdat er maar zoveel begeleiders mee mogen per vijf kinderen. Daarnaast is het ook niet makkelijk dat de oudere jeugd boven de 18 niet mee mag gaan en zo kunnen we nog vele andere moeilijke dingen opnoemen, maar dat laten we hier graag achterwege… omdat we ons liever richten op het positieve dat ook ten gevolge van de coronacrisis wordt bewerkstelligd. Dit jaar gaan bijvoorbeeld voor het eerst bij het kampteam twee jonge leraressen en een lerares in spé mee, die zelf vanaf het eerste uur mee op kamp zijn gegaan. Nu tellen zij echter mee in de bezetting en gaan ze hun bijdrage leveren in de organisatie. Op geheel eigen wijze gaan ze ons helpen het kamp mee vorm te geven volgens het vaste Chrisko concept. We hebben dit besloten, mede omdat zij ook als vrijwilliger in onze papillongezinnen dienst doen.
Wat ook anders is, is dat we dit jaar op twee locaties op de boerderij eten. Beide keukens worden bemand door gezinsleden van de familie D‘Antonio, omdat zij samen één kampbubbel kunnen vormen en de 1.5meter-regel voor hun vieren niet geldt. De anderhalve-meter-regel zou anders in de keuken bijna niet te hanteren zijn. Dat zou een ingewikkelde en inefficiënte stoelendans worden, maar omdat zij tot één gezin behoren, die in één huis leven, kunnen zij behalve samen in één keuken ook samen op een slaapkamer en is dat probleem op deze manier ook mooi opgelost.
Al met al is het kamp dit jaar een hele uitdaging en we zijn benieuwd wat het zal gaan brengen. Het thema ‘In vorm?!’ is, zoals jullie kunnen lezen, in ieder geval al toepasselijk, omdat we alles in een andere vorm moesten gieten, maar nu durven we wel te zeggen dat wij in vorm zijn!
Heerlijk om al die vrolijke gezichten te zien. We zijn benieuwd in welke vorm we onze meisjes, Elena en Vita, terug zullen zien. Jammer dat we er dit jaar niet bij mogen zijn. We wensen jullie heel veel; plezier. Opa en Oma van Elena en Vita
Ik voel diep respect voor jullie allemaal en ben ontzettend dankbaar voor wat jullie onze kinderen hiermee brengen! Liefs!
Jullie zij. Stuk voor stuk kanjers…
Beste mensen van Chrisko wat het Coronavirus teweeg kan brengen ondervinden jullie nu echt werkelijk, ondanks dat jullie “In Vorm” zijn is het organisatorisch een flinke klus voordat alles goed op de rails staat! Wens jullie allemaal een gezellig zomerkamp toe, maar blijf wel heel alert en zeker gezond!