Zomerkamp 2020 In vorm?! – Dag 6

Toen de achterblijvers op het kamp gisteravond rustig bij elkaar zaten, spelletjes speelden, wat chips aten en uiteindelijk redelijk op tijd hun bed in doken, kregen we vanuit het schaduwkamp nog te horen dat ook zij het erg gezellig hadden gehad gisteren. Zij konden de gebruikelijke spellendag natuurlijk niet doen, maar kozen ervoor om ook nu het beste alternatief te zoeken. Ze organiseerden daarom gezamenlijk een barbecue en sloten het kamp daarna af met bordspellen. Iedereen bracht iets lekkers mee en zo ontstond er ook op het schaduwkamp een uitgebreid en gevarieerd Amerikaans buffet wat iedereen zich goed liet smaken. Daarnaast was het ook voor hen mogelijk om een knijper te trekken. Na de maaltijd stonden de keukenprinsessen erop de afwas handmatig te doen, zoals ze dit normaal ook in Hunsel zouden hebben gedaan. Ondertussen werden de spelletjes tevoorschijn gehaald, een toetje geserveerd en volgde een fijne avond van samenzijn in de buitenlucht. Er werd gelachen, gepraat en het was als vanouds. De schaduwkampers zijn erg blij geweest met de mogelijkheid om vanuit thuis toch verbonden te zijn met de kampgangers en ze gaven aan te hebben genoten van elke minuut. Toch stond voor hen een ding vast: als de omstandigheden het toelaten, gaan zij graag volgend jaar weer als één groep op pad!

Yippe, Nabaa en Vita, die net als de andere meiden al twee dagen achter elkaar op brute wijze wakker gemaakt zijn door de jongens, hadden de jongens vandaag om zes uur wakker willen maken door verschillende wekkers te zetten en deze te verstoppen op de kamers van de jongens. Ze hadden uiteindelijk besloten dat dit niet de handigste zet zou zijn, omdat dat zou betekenen dat ook zij zo vroeg wakker zouden worden hiervan. Vita was helaas vergeten om haar wekkers uit te zetten, met het gevolg dat Marieke om zes uur vanochtend op zoek moest naar de telefoon waar dit alarm vandaan kwam. Gelukkig is hier verder bijna niemand van wakker geworden, zodat de eersten van ons dan ook pas rond een uur of half 10 uit bed rolden, na een heerlijke ochtend uitslapen. Toen de jongens rond tien uur nog steeds niet verschenen waren, besloten de dames dan ook dat het alsnog tijd was voor wraak. Ze doken de keuken in voor potten en lepels en kwamen heel trots met hun buit naar buiten. Meteen barstten we in luid gelach uit: ze hadden gewone eetlepels en de kleinste pannen die er waren uitgezocht. We gaven hen dan ook de tip om iets groters te gaan zoeken en na veel hilariteit liepen ze uiteindelijk met de soeplepels en iets grotere pannen richting de kamers van de jongens. We hoorden hard bonzen, wat slaan op pannen en een paar minuten later kwamen diep teleurgestelde meisjes en hard lachende jongens aan: de jongens waren al wakker geweest en hadden liggen wachten op de grote wraakactie, die naar hun zeggen wel magertjes uitgevallen was, aangezien zij zelf zwaar geschut gebruikt hebben!

Hierna maakte iedereen zich verder op het gemak klaar. De tassen werden ingepakt en de kamers leeg geruimd. Ondertussen stond ook het ontbijt al klaar, ditmaal buiten. We zaten gezellig samen aan de lange picknicktafels en stiekem vroegen we ons af waarom we het ontbijt niet altijd buiten gedaan hebben afgelopen week! Het is de afgelopen week heel warm geweest en die warmte blijft erg in het gebouw hangen. Buiten was het, in de ochtend, lekker koel en dat was erg welkom na het zweterige weer.

Na het ontbijt, bleven we nog een poosje aan tafel zitten, tot we op een gegeven moment de jeugd richting de fietsen begonnen te sturen, omdat het langzaam echt tijd werd om te vertrekken. Elk jaar moeten we op het laatste moment nog fietsen controleren en in orde maken, zo ook vandaag. De grap gaat zelfs rond dat sommigen het controleren van hun fietsen bewaren tot kamp, zodat Michele de fietsen weer helemaal tiptop in orde kan maken voor het jaar dat volgt. Dit jaar dachten we aan alles gedacht te hebben, omdat we gisteravond al hadden aangegeven naar de fietsen te gaan kijken en de fietsensleutels klaar te leggen. We dachten dan ook geen verrassingen meer mee te gaan maken, maar dat bleek ijdele hoop. Bij vertrek leek het namelijk wel of de ene na de andere fiets uit elkaar viel. Terwijl Ashraf op de fiets wilde stappen, viel zijn trapper namelijk van de fiets af. Terwijl we nog aan het kijken waren of dit te maken was, hoorden we Maarten zeggen dat Abdalla’s band wel heel plat was en een paar minuten later, hoorden we nog een keer gelach, omdat Maartens stuur niet goed vast bleek te zitten. Voor Ashraf’s fiets bleek het uiteindelijk einde oefening en we hebben Irene gebeld om hem naar huis te brengen, dit tot grote teleurstelling van Ashraf zelf. De fietsen van Abdalla en Maarten waren binnen de kortste keren weer in orde en de fietsers konden, na een laatste groepsfoto, eindelijk vertrekken. Terwijl de jeugd het hek uit fietste, bedacht Noëlle zich dat het voor de film, die elk jaar gemaakt wordt van het kamp, wel leuk zou zijn om de fietsers over de weg te zien vertrekken. Gisteren had zij Nathan zijn hoofd door het heg zien steken om zich voor zijn moeder te verstoppen en het leek haar een goed plan om dit ook te doen, om zo het perfecte filmpje te kunnen maken. Het zorgde natuurlijk voor grote hilariteit dat haar poging uiteindelijk alsnog geen succes gehad heeft, omdat de camera niet snel genoeg aanging!

De fietstocht verliep voorspoedig. Het tempo zat er lekker in en onderweg werd meerdere keren gepauzeerd om het kampgevoel nog net even iets langer vast te houden. Na een flinke tocht met een frisbee-pauze, een lunchpauze en een voetbalpauze, was het uiteindelijk toch echt tijd om door naar Heerlen te fietsen, waar de wegen zich van elkaar scheidden op de plek waar het kamp ook begonnen is: het Pancratiusplein in Heerlen.

De leiding was ondertussen achtergebleven om de kamplocatie te poetsen. De auto’s werden ingepakt, de stoelen en tafels opgestapeld en aan de kant geschoven. We hebben daarbij geluk gehad met het feit dat de eigenaar van de kampplaats ons goedgezind geweest was door ons de ruimte te geven om vandaag langer te blijven. Deze extra tijd was natuurlijk meer dan welkom aangezien wij het poetswerk, dat veel werk was voor het aantal personen dat aanwezig was, op ons gemakje kunnen doen. Daarna was het tijd om een verlate lunch te gaan eten. Op de laatste dag bestaat deze lunch altijd uit allerlei restjes die over zijn van het kamp. Salades, toetjes en brood, van alles passeerde de revue! Ook vanochtend bij het ontbijt hadden we een start gemaakt om de restjes op te eten. Na de lunch kwamen we erachter dat er bijna geen restjes meer over waren! We hebben dus amper eten hoeven weggooien en we zijn blij dat dit streven gelukt is! Rond een uur of vijf was de hele kamplocatie gepoetst en opgeruimd en was het ook voor de leiding tijd om naar huis te gaan. Moe maar voldaan namen ze afscheid van elkaar.

De knutselwerkjes die we gemaakt hebben, de legpuzzel waarin wij onszelf in de juiste vorm gegoten hebben, spreken boekdelen en zijn een mooie herinnering aan een kamp waarin ´de vorm´ zo´n grote rol speelde. Het begon al bij het in een nieuwe vorm gieten van het bestaande kampconcept, het opnieuw vormen van een team met de oudere jeugd die normaal gesproken als ´kinderen´ mee gingen en zo kunnen we nog wel even doorgaan! We kunnen oprecht zeggen dat zowel wij als de kinderen dit jaar ‘in vorm’ waren en willen iedereen bedanken voor de gezelligheid en voor het mogelijk maken en vormgeven van dit bijzondere kamp!

1 gedachte over “Zomerkamp 2020 In vorm?! – Dag 6”

  1. Volgens mij een geslaagd zomerkamp waar iedereen “In Top Vorm”, leuk om deze blog meer bekende gezichten te zien! Nu de volgende trip, Lourdes, Banneux, Nepal, of mogelijk wederom dicht bij huis? Groetjes uit Roosendaal van Ad.

Reacties zijn gesloten.