Zomerkamp 2020 In vorm?! – Dag 4

Na een warm, zweterig nachtje werden we later wakker dan verwacht. Voor ons doen hadden we echt uitgeslapen. Gelukkig was de keukenploeg wel al actief geweest en hadden Maarten en Mohamed, die wel al om zeven uur wakker waren, de tafel gedekt, waardoor we meteen aan tafel konden. Aan tafel hebben we bij de oudere groep jeugd wat zaken besproken en open gelegd, omdat we tegen een aantal zaken aan bleven lopen. We hebben tijdens het gesprek aangegeven dat er weinig spelregels zijn, buiten de corona-maatregelen, maar dat de spelregels die er zijn, ons inziens, naar alle redelijkheid zijn, omdat wij toch de verantwoordelijkheid dragen. Dat betekent dat we het telefoongebruik indammen, omdat we samen op kamp zijn en er iets van willen maken, en dat vindt de een natuurlijk makkelijker dan de ander. En we spraken af dat er niet op slaapzalen wordt gehangen, behalve om te slapen. Wil je lekker ‘chillen’, zoals dat zo populair in hun spreektaal wordt genoemd, kan dat natuurlijk, maar wel buiten of binnen in het enige zithoekje dat er is.

Daarna hebben we alle ouderen uitgedaagd om er meteen wat van te maken, door hen te laten uitrazen op het grote voetbalveld. Ze speelden daar een stevig partijtje voetbal op niveau, dus zonder de kleintjes uit het andere zogenaamde huis. Dit lieten ze zich geen twee keer zeggen en ze gingen de uitdaging meteen, en met z’n allen, aan. Theo maakte goed aan elkaar gewaagde partijen en dat maakte dat het een enorm spannend wedstrijdje werd. Tyenna weerde zich ontzettend goed in de goal en riep op een gegeven moment, toen de teams aan het strijden waren voor het winnende doelpunt: “Kom jongens, laat ze geen goal maken, want anders is alles wat ik heb tegengehouden voor niets geweest!” Je zag de gemoederen hoger oplopen en de temperatuur steeg met de minuut. De hoofden werden roder, het zweet bleef lopen. Onze sportverslaggeefster zag dat sommigen ineens ontwaakten, want nu ging het blijkbaar daadwerkelijk om de knikkers. Teun hoorden we dan ook zeggen: “Kom jongens, scoor! Anders is al die moeite voor niets geweest!” Michiel zei: “Het kan nog veel erger, moet je je voorstellen dat jij nu degene bent die een eigen doelpunt maakt in deze situatie!” Na nog een kleine pauze werd besproken dat er nog 10 minuten gespeeld zou worden. Mocht er geen doelpunt vallen, zouden er penalty’s genomen worden. De jeugd putte nog uit hun laatste energiereserves en ging terug het veld in. Binnen twee minuten scoorde Janneke alsnog het laatste doelpunt! Een gejuich steeg op en menigeen zakte uitgeput op de grond in elkaar, maar niet voor lang! Toen we in de avond de foto’s voor de blog aan het uitzoeken waren, hebben we ontzettend gelachen over de voetbalfoto’s. Teun, Abdalla en Mohamed dachten namelijk dat ze er charmant uitzagen tijdens het voetballen, maar de foto’s bewezen het tegendeel. Abdalla had hier wel een verklaring voor: “Ja, jij maakt gewoon de foto’s altijd op een onverwacht moment! Dan kan het niet anders dan dat wij er raar uitzien!”

Terwijl ze op het grote veld nog om de felbegeerde winst speelden, zetten Michiel en Noëlle op het andere veld de waterspelletjes klaar. Na de winnende goal liep iedereen dus door naar de waterspelletjes. De waterspelletjes waren heel leuk. Eerst splitsten we de hele groep in tweeën, op basis van de verdeling van beide ruimtes, omdat we bang waren dat de spelletjes te wild waren voor de kleinsten. De kleineren zaten in twee rijen en probeerden hun bak met water zo snel mogelijk leeg te krijgen door, over hun hoofden, sponsen doorgeven die gevuld waren met water. Daarna speelden zij nog ‘schipper mag ik overvaren’, terwijl er een sproeier aanstond waar zij steeds onderdoor renden. Terwijl ze hiermee bezig waren, hoorden we meerdere keren dat ze het toch niet eerlijk vonden: ze wilden het spel van de groteren doen! De groteren deden het ‘James Bond-spel’ dat geïntroduceerd is door de leerkrachten onder ons. Bij dit spel is het de bedoeling dat de dieven proberen om hun gestolen buit door de nacht te vervoeren. Dit gaat natuurlijk niet zomaar, want de politie is op hun hoede en probeert de buit terug te veroveren. Jullie snappen natuurlijk wel dat de gestolen goederen volle bekers met water waren en dat de politie waterpistolen had om de dieven af te schieten. Omdat we snapten dat de kleineren dit spel ook leuk vonden, voegden we de groepen uiteindelijk samen en startten we opnieuw, maar nu met de hele groep en het werd al snel weer een echte dolle boel.

Van hieruit vingen we, in een zwarte ton, de meeste T-shirts van de voetballers op, want daar kwam toch een lucht vanaf ..!  De grote specietonnen deden voor de tweede keer dienst als wasmachine en zo deden we de was op Nepalese wijze. Toen de handen moe begonnen te worden van het uitwassen, herinnerde Vivian zich opeens dat de vrouwen in Nepal altijd handmatig wassen en dat zij niet alleen hun handen, maar ook hun voeten daarbij gebruiken. Binnen de kortste keren stond ze dan ook in de grote bak met Biotex te dansen en kwam ze erachter dat het wassen hierdoor stukken makkelijker en vlugger ging. Daarom gooiden we daarna ook alle voetbalhesjes er achter aan, want ook die roken niet meer al te fris. Ondertussen hoorden we vanuit de douche een kreet komen. Maud kwam bij het poetsen van de wc en badkamer namelijk een verrassing tegen in de douche. Ze dacht namelijk dat er een drolletje lag en had natuurlijk zoiets van: “Bah, wat vies!” Ze moest zich er echt overheen zetten om het op te rapen, totdat ze er bij nadere inspectie achterkwam dat het helemaal géén drolletje was, maar een klein, bruin, leeggelopen waterballonnetje! Opgelucht haalde ze dus adem en raapte dit gauw op en gooide het weg.

Na de lunch ging iedereen zijn groepje bij elkaar zoeken om de dansjes af te maken, voor bij de liedjes die ze geschoten hebben aan het begin van dit kamp. Aan alle kanten klonken de liedjes, die we van tevoren hadden ingezongen, en iedereen deed erg zijn best om er samen iets van te maken. Alles is anders en toch maken we er met zijn allen iets van.

Daarnaast merken we dat het weer erg van invloed is op ons kamp. We merken namelijk dat iedereen in de middag vanzelf naar binnen trekt, omdat het buiten niet te harden is. Het weer is te drukkend en veel te warm om vrijuit te bewegen en dus gingen veel ouderen kaarten. Anderen daarentegen leken geen genoeg te kunnen krijgen van het knutselen en vroegen aan Michele steeds opnieuw om een houten plankje waar ze naar hartenlust spijkertjes op timmerden en garen omheen wonden. Ook met de mozaïek steentjes werden nog mooie, kleine kunstwerkjes gemaakt.

Valerie is afgelopen maandag door een beest gestoken, volgens Paul door een hoornaar. Ondanks dat er een grote angel uit haar voet gehaald werd en ze de voet goed koelde, werden de klachten eerder meer dan minder. Dus werd voor alle zekerheid gisteravond de huisartsenpost gebeld en overlegd wat we er verder nog aan konden doen. In overleg stuurden we foto’s door van de insteekopening, die er verder rustig uitzag, en de erg rood gekleurde tenen, die steeds stijver aan begonnen te voelen en de rood uitgeslagen plek op de voorvoet. Vanmorgen belden we terug en kregen we verdere instructies en konden we doorgaan met koelen. En verder moest ze de tijd uitzitten en duurde het zolang het duurde. Lastig, maar waar. Er zijn sowieso veel wespen, die om ons heen circuleren, en het verbaast ons dat tot nog toe alleen Talitha is gestoken. Theo legde uit dat hij had gezien dat voor de wespen ‘het werkseizoen’ over is waarin ze alle zoetigheid gehad hebben. Doordat er nu zogenaamd ‘geen werk’ meer te doen is en ze wel aan de zoetigheid gewend en verslaafd zijn geraakt, zetten ze de aanval in als ze ergens zoetigheid in de peiling krijgen en zijn er dan zo snel als de kippen bij. Jammer, maar helaas. We merken wel dat de meeste kinderen niet meer zo panisch doen als er een wesp in de buurt komt. In de voorgaande jaren hebben we herhaaldelijk uitgelegd dat een wesp kan prikken en dat dat vervelend is, maar dat een wesp géén leeuw is die hen kan opeten en dat het dus gek is dat ze soms reageren op een wesp alsof het een leeuw is. Ze kijken je dan even vreemd aan, maar begrijpen dan wel dat het soms ietwat overdreven is om door de hele tuin te rennen, omdat er een wesp binnen een straal van 1 meter te zien is. Talitha, bijvoorbeeld, reageerde gewoon heel rustig en maakte er verder geen drama van en dat is natuurlijk erg knap. 

Na het avondeten trokken de groepjes zich nogmaals terug om de dansjes te oefenen. De groepjes die het leuk vonden, lieten het dansje daarnaast aan Vivian en Marieke zien om zo alvast te wennen aan wat publiek. Morgen laten de groepjes de dansjes namelijk aan elkaar zien en dat is natuurlijk wel anders dan wanneer je aan het oefenen bent! 

1 gedachte over “Zomerkamp 2020 In vorm?! – Dag 4”

  1. Met zo’n groep op zomerkamp gaan is inderdaad een grote verantwoordelijkheid, op zich al een vet compliment omdat te willen nemen! Maar er is mij nog meer opgevallen tijdens het partijtje voetbal. Er schuilt in jullie groep een jongeman met een enorm atletisch vermogen die inclusief passeer beweging die hij maakt als zijnde een super slangenmens, rijp voor Feijenoord! Zijn naam is mij helaas niet bekend, maar hij draagt een groene baseballpet, groene broek, daarover een oranje hesje en gifgroene schoenen mogelijk zonder noppen. De scouts zitten achter hem aan!!!

Reacties zijn gesloten.