Kip pilav

Ter voorbereiding op ons zomerkamp trokken de oudere en jongere moeders zich meermaals samen terug in de een of andere keuken om daar alvast een vleesgerecht klaar te maken. Het is namelijk niet niks om voor meer dan 80 personen het eten voor te bereiden voor het zomerkamp. Dat vraagt heel wat nadenkwerk en een terdege voorbereiding. De jarenlange ervaring heeft ons geleerd dat het dan ook slim en zinvol is als we van tevoren de vleesgerechten klaarmaken en in de diepvries leggen, zodat we die maar hoeven op te warmen op het kamp. Dat houdt in dat de diepvriezen van de verschillende kokkinnen van tevoren ontledigd zijn en een grote schoonmaakbeurt gekregen hebben om zo plaats te maken voor de grote bakken met sauzen voor het kamp. Ook dit jaar gingen we volgens dit oude, vaststaande concept te werk en met hulp van enkele jeugdigen waren de diepvriezen snel weer gevuld en werden natuurlijk ook alvast de alom bekende snoepzakjes gemaakt.

De kookdagen waren warm, maar bovenal ook gezellig, en naast het koken werd er ook samen geluncht en gespeeld. Zo maken we altijd van de nood een deugd. Terwijl we het ene doen, proberen we er ook altijd samen een fijne dag van te maken. Ook is het samen koken voor ons een middel om kinderen erbij te betrekken, ze iets door te geven en te leren, en het vormt daarnaast een uitgelezen kans tot gemeenschapsvorming. Na drie kookdagen was de keukenploeg dan ook tevreden. Zij hadden hun aandeel aan dit zomerkamp geleverd en konden nu verdergaan met de rest van de voorbereidingen, met betrekking tot alles wat met de keuken te maken heeft.

Totdat we ineens, op een ochtend, in de gaten kregen dat er in één van de huizen in de kelder een diepvriesdeur was blijven openstaan en zeven grote diepvriesbakken met kip pilav gedeeltelijk ontdooid bleken te zijn. De schrik was erg groot, dat kan iedereen zich wel voorstellen. We kwamen er al snel achter dat we niet in staat waren om ongedaan te maken wat er gebeurd was, dus gooiden we het na rijp beraad over een andere boeg. We wilden geen enkel risico lopen en durfden daardoor de kip pilav niet opnieuw in te vriezen en snapten al vrij snel dat dit betekende dat we hoe dan ook de maaltijd opnieuw zouden moeten maken. Maud wist te vertellen dat het de hoeveelheid voor 40-50 personen was en dat betekende dat gelukkig niet de hele kip pilav-maaltijd ontdooid was. Zodoende telden we één en één bij elkaar op en besloten we op Chriskodiaanse wijze te werk te gaan, niet bij de pakken neer te zitten, maar er een verrassingsfeestje van te maken.

Peter vierde die dag namelijk zijn 63e verjaardag en zou die avond met Petra gaan uiteten. In overleg met Petra, gaven we hier een andere draai aan en verrasten we hem met een heus verjaardagsfeest, met 40 man sterk. De kip pilav kwam daarbij goed van pas. We vonden gelijk een aantal gegadigden om ons te helpen om dit feestje op zo’n korte termijn in gang te zetten en zo werd de achtertuin van Heerenweg 8A ingericht voor dit bijzondere tuinfeestje. De tafels en stoelen, servies en bestek werden van alle kanten aangesleept en in een mum van tijd stonden de tafels gedekt en kon het feest gaan beginnen. In de ochtend waren alle genodigden via de app uitgenodigd om te komen en rond 17:45 uur druppelden alle gasten binnen, waarvan we dachten dat Peter het leuk zou vinden dat ze erbij waren. Niet veel later stond ook Petra met Peter voor de deur. Zij had hem met een smoesje hierheen weten te leiden. Peter kreeg een blinddoek voor en werd zo met wat duwen en trekken naar de tuin geleid en daar werd hij tot zijn grote verbazing uit volle borst toegezongen. Hij had dit niet zien aankomen en nam even later stil genietend plaats aan de tafel, waar zijn moeder de eregast was.

Met zijn allen genietend van het mooie weer, de lekkere maaltijd en elkaars gezelschap werd het toch nog een dag met een gouden randje en wie had dat dit in de ochtend kunnen bedenken?! Soms worden we in de gelegenheid gesteld om verder te kijken dan onze neus lang is en in plaats van stil te staan bij wat er fout is gegaan is, is het veel raadzamer om te kijken hoe we iets zó kunnen aanpakken dat we er iets goeds van kunnen maken. Dat is namelijk wat we deden. We zochten allemaal naar mogelijkheden om het goede uit deze vervelende situatie te halen door ons niet ‘blind’ te blijven staren op hetgeen fout gegaan was. Het was niet opzettelijk fout gegaan, maar een ongelukkige omstandigheid van onoplettendheid, die maakte dat de maaltijd voortijdig ontdooide. Doordat het op tijd aan het licht kwam, konden we er met veréénde krachten nog iets van leuks van maken. Dat veronderstelde wel dat we met zijn allen samenwerkten en iedereen op zijn eigen wijze zijn eigen steentje bijdroeg. Zo werd deze maaltijd een geestelijke maaltijd voor velen van ons waar je, als je dat zou willen, lering uit kunt trekken. Zo vroegen sommigen meteen: “Wie is dat gebeurd?” Bij deze vraag kun je je afvragen waarom dit voor hen zo belangrijk is om te weten? Want zeg nu zelf: wat maakt het eigenlijk uit voor een ander ‘wie’ het is gebeurd? Het is gebeurd en de vragen die hierbij horen zijn volgens ons: “WAT doe je met wat er is gebeurd?” en “HOE ga je daar op christelijke wijze mee om?” Ben je in staat om, eventueel met behulp van anderen, iets van het gebeuren te maken of zit je gelijk in zak en as als er iets fout loopt en anders gaat dan jij gedacht of verwacht had? Iedereen snapt natuurlijk dat het na het feestje voor Peter niet afgelopen was met deze kwestie, want ja… we konden niet 50 personen op kamp zonder eten laten zitten op de kip pilav dag! Nog diezelfde avond zeiden de aanwezige koks dan ook dat zij de maaltijd wel opnieuw wilden koken voor het kamp. Dat houdt in dat ze gisteren nog eens de keuken zijn ingedoken. Iemand anders zei daarnaast: “Ik neem de kosten voor de kip van deze maaltijd wel voor mijn rekening!” De slager maakte er een mooi prijsje voor en zo kon de diepvries even later weer gevuld worden, waren wij weer een levenservaring rijker en is Peter ondertussen een jaartje ouder! 

Een verjaardagscadeautje voor Peter kon natuurlijk niet uitblijven en daarom kreeg hij een goed gevuld knapzakje met zakgeld voor onze aanstaande Romereis. We gaan namelijk in 2025, een zogenaamd heilig jaar, op bedevaart naar Rome, omdat we gehoor willen geven aan de oproep van Paus Franciscus. Hij riep alle gelovigen op om als ‘pelgrims van hoop’ in 2025 naar Rome te komen en samen door de heilige deuren te gaan. We konden er deze keer geen groepsreis van maken, zoals we doen met onze Lourdesreizen. De reden hiervoor is dat we de situatie in Rome goed onderzocht hebben en toen bleek dat alleen mensen mee op reis kunnen die goed ter been zijn en meerdere uren per dag goed kunnen lopen en die zelfstandig gebruik kunnen maken van het drukke openbaar vervoer in Rome. Om die reden gaan we dus met een aantal gegadigden van Chrisko samen op reis en kon een deel van de groep nog terecht in het familie arrangement. Maar over deze reis, horen jullie volgend jaar natuurlijk meer. Nu eerst op kamp!