Vrijdagavond bij het avondeten zongen we ons welbekende nummer Mamamama Maria. Hulpbisschop Woorts reageerde daarop heel gevat en zei: “Ik hoor hier de hele tijd Mamamama Maria, en dat hoor ik veel liever dan het europapapa”. En zo is het maar net! Na het avondeten dronken de meesten nog even een drankje in de lobby, maar gingen we ook enigszins op tijd richting de hotelkamer om ons voor te bereiden op de reis van zaterdag. In de ochtend was het dan ook een geregel van jewelste. We streken met 61 koffers en mensen neer in de lobby. Jullie kunnen je voorstellen dat deze al snel erg druk en vol was. Gelukkig kwam de bus al snel aanrijden en konden we met alle spullen en alle mensen in één bus om naar het station gebracht te worden. Eén van onze pelgrims lieten we jammer genoeg achter in het ziekenhuis in Lourdes. Gelukkig was haar zoon bij haar en was ze in goede handen. Haar oudere zusjes waren een toonbeeld voor ons in de wijze waarop ze dit nieuws opnamen. Ze zochten gelijk naar de positieve kanten van het verhaal en dat terwijl zij niet alleen geschrokken waren, maar ook verdrietig dat ze haar hier in het ziekenhuis moesten achterlaten. Vandaag hebben we gehoord dat het naar omstandigheden gelukkig beter met haar gaat!
Op het station aangekomen, werden de koffers op een kar geladen en in de trein gezet. Ook wij zaten al snel in de trein, maar moesten nog een uurtje wachten totdat treinstel A in Dax zou zijn. In Dax werden we namelijk pas aan elkaar gekoppeld. Eenmaal in de trein, hoorden we vele verhalen en anekdotes. Zo vertelde Lianne dat zij met Marieke naar het heiligdom gegaan was. Marieke, die last heeft van haar been, zat in een rolstoel en had bij de grot water van de muur geveegd en het water over haar benen gesprenkeld. Lianne vroeg haar daarna om even uit de stoel op te staan om zo het afstapje af te kunnen gaan. Marieke deed dit en op dat moment begon Lianne heel erg te lachen, omdat omstanders nu vast en zeker zouden denken dat Marieke genezen was door het water! Vele verhalen passeerden de revue, maar al snel daalde de rust neer en viel de een na de ander in slaap!
In Tourcoing verlieten eerst alle reizigers onder aanvoering van pastoor Blom de TGV en zo zagen we onze nieuwe vrienden uit Bergen en omstreken voor onze neus vertrekken, terwijl wij nog even rustig moesten wachten, maar gelukkig niet voor lang. Al snel konden ook wij onze koffers pakken en richting uitgang lopen en de bus instappen die daar voor ons klaar stond. We zaten nog niet goed en wel in de bus en de koffers waren nog maar net ingeladen of de diner pakketten werden al uitgedeeld en zo zat al gauw iedereen lekker met een wrap in de hand te smikkelen.
Precies om 20.00 uur hielden we twee minuten stilte in verband met de dodenherdenking en kon je een speld horen vallen in de bus. Hierna zongen we een couplet van het Wilhelmus en baden we ter afsluiting een Wees Gegroet. Ineens kregen we een berichtje van de pastoor dat hij twee coupletten van het Wilhelmus had gezongen en we zeggen maar zo: dubbel genaaid houdt beter.
Bij thuiskomst werden we opgewacht door onze geliefden. Zij brachten ons met de koffers en de rode rugzak vol geestelijke bagage, denk bijvoorbeeld aan de inspiratie die we opdeden, warmte, de liefdevolle ontmoetingen, de nieuwe levenservaringen en de nieuwe vriendschappen die er zijn gesloten, terug naar huis. Moe maar voldaan kroop iedereen zijn eigen bed weer in en wij zeggen: op naar het volgende avontuur. We hebben deze week samen in processie gelopen, samen gebeden, samen gezongen, samen gelachen, samen gehuild, samen gegeten en samen gereisd en dat alles verenigd in de Geest van Liefde waardoor alle verschillen van welke aard dan ook verdwenen, wie wil dat nou niet?!
Anna Trines – Handels Lieve allemaal Hartelijke dank voor alles dat ik deze reis heb mogen meemaken voor mij de eerste keer naar Lourdes en alleen maar super opgenomen door de Chrisko Fam Samen bidden en zingen voor Maria vooral dank aan de jongeren die mijn rolstoel hebben geduwd Groetjes
Wat was het weer een hele mooie week en nogmaals heel veel dank voor de liefdevolle zorg voor ons zusje Marie José..
Lieve familie Chrisko,
Het was een rollercoaster van wisselende emoties, maar we zijn dankbaar dat wij ook deze week weer met jullie hebben kunnen/mogen meegaan naar Lourdes, waar de hemel de aarde raakt. We hebben deze week weer mooie gezegende momenten mogen beleven. Ondanks de vele regenbuien bleef het licht in ons branden en werd dit niet gedoofd.
Bedankt voor alles en bedankt voor jullie vriendschap.
Liefs Linda, John, Giovanni Janssen en Marietje Vellen-de Bruyn