Lourdes 2024 – dag 5

Vandaag startte ons programma met de internationale Mis; dat is de Mis waarbij alle pelgrims die aanwezig zijn in Lourdes samen Eucharistie vieren. Onze groep, met 1100 pelgrims, is deze week verreweg de grootste en daarom was een groot deel van deze viering in het Nederlands. Hulpbisschop Woorts vroeg aan het begin van de preek waarom wij naar Lourdes waren gekomen: was dat op eigen wens of op aanraden van een ander? Het antwoord maakt eigenlijk niet uit, zei hij, want we zijn allemaal op uitnodiging van Maria gekomen! De eerste herinnering van de hulpbisschop, aan de eerste processie in Lourdes die hij meemaakte, was een gelukkige herinnering. Een processie drukt uit dat we op tocht zijn en dat God en Maria met ons meetrekken. Dat mag ons kracht geven, hoop en innerlijke vrede. Maria vroeg aan Bernadette om iedereen op te roepen om in processie naar haar toe te komen. Hiermee bedoelde Maria de bedevaart als geheel. Zij wist uit eigen ervaring hoe een bedevaart ingezet kan worden om God te eren. Maria ging immers met Jozef jaarlijks op bedevaart naar Jeruzalem. In het Evangelie hoorden we over één van deze bedevaarten. Jozef en Maria gingen samen met de 12 jarige Jezus op pad. Jezus mocht, nu hij 12 jaar was, in de tempel uit de Thora lezen. Vol verwachting gingen ze dan ook op pad, maar er kwam een andere draai aan: al snel bleken ze Jezus kwijt te zijn geraakt! Jezus was in de tempel gebleven, omdat hij in het huis van Zijn Vader wilde zijn. Hij was zich al heel vroeg bewust van het belang van verbondenheid met de Vader. Er staat nergens beschreven of Jezus zich niet afvroeg of zijn ouders niet bezorgd zouden zijn omdat hij in de tempel achter gebleven was. Dat was voor de Evangelist ook niet belangrijk. Het gaat om de keuze van Jezus. Na 3 dagen vonden ze hem weer, als een verwijzing naar Pasen. Onze bedevaart naar Maria wil ons, net zoals de keuze van Jezus, bij God doen zijn. Maria glimlacht naar ons met dezelfde hemelse glimlach als waarmee ze lachte naar Bernadette. Ze vouwde haar handen voor Bernadette en dat doet ze ook voor ons. Ze wil ons helpen bidden. Dat bidden kan tijdens onze bedevaart weer wat makkelijker worden. En of dat nu woorden zijn of tranen, zichtbaar of onzichtbaar, van vreugde of verdriet, die zijn voor God zeker ook een gebed, zei de mgr Woorts.

Na de internationale Mis gingen we nog samen naar een terrasje en uiteindelijk kwamen we samen voor de lunch. Omdat het de hele dag zou regenen, besloten we de kruisweg te verplaatsen naar vrijdag. Hierdoor ontstond een vrije ruimte in het programma, die we gebruikten om samen met degenen die dat wilden naar de baden te gaan. We besloten om alvast in het hotel een kort gebedsmoment te houden, zodat we bij de baden niet nat zouden regenen tijdens het wachten. Voorheen werd je in de baden volledig, dus met je hele lijf, ondergedompeld. Sinds corona is dat veranderd en wordt nu het gebaar van het water met de pelgrims gedaan. Dan ontvang je bij de baden drie keer water: om de handen te wassen, om het gezicht te wassen en om te drinken; dit in het voetspoor van Bernadette. Zonder water kunnen we als mensen niet leven. Vlak voordat Jezus sterft, komen er stromen van Levend Water uit hem. Hij heeft zich zo helemaal aan ons gegeven en werd de Bron van Eeuwig leven. Hier konden we onze intenties achterlaten en leren om net nog iets meer van onszelf aan God te geven. Een open hart van Liefde, zodat we daarna nog net even een stapje extra richting anderen kunnen zetten. Met die gedachte wilden wij dan ook bij de bron putten en zo gingen we met een hele grote groep op naar de baden.

De kinderen waren tijdens de internationale Mis al naar de baden geweest. Daarom maakten zij van de gelegenheid gebruik om naar het fort te gaan. Het regende en ze werden nat, maar dat kon de pret niet drukken! Er werd zelfs een heus ridderdiploma behaald.

Voor de rest hadden we geen programma meer. Het werd een middag waar gezellig met elkaar gekletst werd, in een cafeetje of gewoon in de lobby van het hotel, over verschillende onderwerpen of waar een serieuze toon en diepgang gevonden werd, al naar gelang de gesprekspartners en de overgebleven energie. Het was een rustige middagje en daar was iedereen eigenlijk best wel blij mee, denken we.