Lourdes 2023 – dag 7

Ook voor de treingangers brak vandaag de laatste dag op het heiligdom aan. De eucharistie stond dan ook in het teken van afscheid nemen. We nemen immers afscheid van elkaar, maar ook van het heiligdom. We hebben nog één dag om de emoties te voelen die hier opkomen, om langs Maria te gaan. We hebben nog één dag om souvenirs te kopen en de laatste kaarsen aan te steken voor de mensen die dit aan ons gevraagd hebben. We hebben ook nog maar één dag om water te tappen. Dit kan in kleine hoeveelheden zijn, maar ook in grote hoeveelheden. Hier kregen we een belangrijke tip bij: draai, welke hoeveelheid dan ook, maar goed dicht, anders wordt alles nat. Want water verspreid zich. Het water is het centrum van Lourdes en een bron is een krachtig symbool, dat meerdere keren in de Bijbel voorkomt. Bronnen staan symbool voor puurheid, voor het leven en voor dynamiek. We kwamen hier allemaal aan met intenties, die we bij Maria wilden achterlaten: de dorheid uit het leven hebben we hopelijk een plek kunnen geven, zodat we ons lichter en bevrijd voelen. We kwamen hier om dankbaarheid uit te spreken voor de bloeiende elementen uit ons leven. En nu we weer van hier naar huis gaan, hopen we dit dan ook te doen met letterlijk en figuurlijk een tankje Lourdeswater in de rugzak of koffer. We draaien hier de dop goed van dicht, omdat deze Lourdestijd, dit Lourdeswater, kostbaar voor ons is en het ons in latere momenten van dorheid mag herinneren aan de bron waar we tot rust kwamen, waar we onze harten openstelden, waar vriendschappen gesmeed zijn en emoties gedeeld! De bron wil stromen, dus deel de ervaringen, zodat de dorheid kan gaan bloeien!

Na de mis gingen we naar wat vroeger de baden waren, waar je je volledig in het bronwater kon laten onderdompelen. Sinds de coronatijd is hier het een en ander in veranderd. Zo mochten we nu als echtpaar naar binnen en stap je daarna letterlijk in het voetspoor van Bernadette. In navolging van wat Bernadette deed tijdens een van de verschijningen, op aanwijzing van Maria, wasten we onze handen en ons gezicht en uiteindelijk dronken we van het water. Het is een mooi ritueel om mee te maken en dat tot de verbeelding sprak. De meningen verschillen hierover: de een vindt dit gebruik aansprekelijker en de ander vond de baden volgens oud gebruik inspirerender, omdat je daar in alle kleinheid en kwetsbaarheid je daadwerkelijk overgaf in handen van andere mensen. Maar ongeacht het een of het ander: op beide manieren treden we in het voetspoor van Bernadette. Zo zeggen we dat we net als zij een stap in geloof zetten en de kleinheid van hart hebben om te doen zoals Maria het aan haar vroeg. Nadat iedereen geweest was die dit wilde, zetten Loeke en Gijs, die van de week al samen als gezin waren gegaan, het toch nog op een lopen richting de baden. Zij kregen namelijk de kans om het ritueel nog eens even rustig met zijn tweetjes te doorlopen en vlak voor sluitingstijd kwamen zij als laatste aan de beurt. De rest van ons liet de kinderen in de tussentijd los op het grasveld en we keuvelden samen nog na over de belevenissen van de afgelopen dagen. Manuel zei, terwijl we zo gemoedelijk bij elkaar zaten, tussen het spel door: “Ik ga Lourdes missen! Hier heb ik een gouden munt gekregen, mocht ik altijd flesjes water vullen bij de bron! En ook het samenzijn en de gezelligheid!”. Het was een hele mond vol en ik denk dat we hierop allemaal kunnen aanvullen dat we thuiskomen bij Maria en ons hier ook thuis voelen. Hoe vaak je hier ook komt, het is goed om in Lourdes in haar aanwezigheid te vertoeven en binnenkerks te zijn.

Ook in de middag hielden we het rustig. We slenterden nog wat langs de winkeltjes en belandden uiteindelijk wederom op het grasveld waar we de ochtend geëindigd waren. We mochten een springtouw lenen van een meisje en daar leerde Manuel van al zijn ooms en tantes touwtjespringen. Het had wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk lukte het! Jong geleerd, is oud gedaan! En zo is het niet alleen met touwtjespringen, maar met alles in het leven. Ook gelovig leven leer je als het goed is van je ouders. Zij geven op hun beurt door wat ze geleerd hebben van hun ouders. Wij zijn daarom heel dankbaar voor het geloof dat wij spelenderwijze van onze ouders en grootouders hebben meegekregen en dat wij nu kunnen doorgeven aan onze eigen (klein)kinderen. Het verheugt ons dan ook zeer dat we deze reis met vier generaties hebben kunnen maken en hopen dat we dit in de nabije en verre toekomst kunnen blijven doen om zo zelf in de familielijn op te schuiven.

Moe van een dagje buiten zijn, trokken we daarna richting het hotel om de koffers in te pakken. Morgen zullen ook wij in alle vroegte richting de trein gaan om terug naar Nederland te komen. Net als de pelgrims die inmiddels thuis zijn, gaan wij naar huis met blijdschap in onze harten en mooie herinneringen om op terug te kunnen kijken!

2 gedachten over “Lourdes 2023 – dag 7”

  1. Deze reis gaf jullie momenten met bijzondere en kostbare herinneringen, om een leven lang te koesteren. Ook fijn om Loeke weer zo ontspannen te zien!
    Goede thuisreis allemaal!

Reacties zijn gesloten.