Lourdes 2023 – dag 5

We begonnen vanmorgen in de Pius X kerk met de internationale mis. Deze keer hadden wij geluk: omdat de Nederlandssprekende pelgrims veruit in de meerderheid zijn op het heiligdom, was een groot deel van de internationale mis in het Nederlands. Daarnaast hadden wij mooie plekjes weten te bemachtigen waardoor we alles goed konden zien. En als klap op de vuurpijl zagen we Pastoor Blom ook steeds op de grote schermen verschijnen, omdat hij dicht in de buurt bij het hoofdaltaar een plekje gekregen had. De mis zelf stond in het teken van de nagedachtenis van de apostelen Filippus en Jakobus. Beide apostelen getuigden met moed en overtuigingskracht, nadat de Heilige Geest over hen kwam tijdens Pinksteren. Beiden hadden hiervoor hun leven over. Filippus stief nadat hij, bij een slangentempel, een grote slang vermoord had en in Gods naam mensen genezen had die door slangen gebeten waren. De slangenpriester en aanhangers van de tempel waren hier zo boos over, dat ze hem veroordeelden tot de kruisdood aan een T-vormig kruis, in nagedachtenis van hetgeen hij verspreidde: de opstanding van Jezus. Jakobus was de eerste leider van de Christengemeente in Jeruzalem en ondervond veel tegenwerking vanuit de hogepriesters en schriftgeleerden. Hij liet zich echter niet kisten, maar zette door en uiteindelijk moest ook hij dit bekopen met de marteldood. Ondanks dat beiden op gewelddadige wijze het zwijgen opgelegd werd, ging de verspreiding van het Christendom door! Vele eeuwen later gebeurde Bernadette in Lourdes ongeveer hetzelfde: zij werd ondervraagd en de leiders van de kerk geloofden haar niet. Toch liet ook zij met groot doorzettingsvermogen zien dat zij, met dertien jaar, een volwassenheid bezat en een groot geloof. Zij verbeterde de opzettelijke fouten die gemaakt waren in het getuigenis en liet zo in de praktijk zien wat Jezus vele eeuwen eerder al tegen Zijn leerlingen gezegd had: “Ben nooit bang wanneer men u brengt voor synagogen of machthebbers! Maakt u niet bezorgd over het antwoord van uw verdediging, want de Heilige Geest zal u ingeven wat u moet zeggen!”. Dit mag voor ons een oproep zijn. In de 21e eeuw waarin wij leven is het niet altijd gemakkelijk om te getuigen, maar wij mogen geloven dat de Heilige Geest werkzaam is in de kerk van vandaag. Daarom werd gebeden voor alle mensen uit het bisdom, dat wij het voorbeeld mogen volgen van Filippus en Jakobus en dat wij, na deze reis, getuigenissen mogen afleggen van hetgeen wij meegemaakt hebben!

Tijdens deze hele reis was Mattie overigens de vaandels nauwlettend in de gaten aan het houden, om zich zo te oriënteren op het vaandel dat voor Chrisko in de maak is. Op het einde van de viering sloeg hij zijn slag en liep hij naar het vaandel toe dat qua bevestiging mooi en toepasselijk was. Hij stelde een aantal vragen over de technieken en de bevestiging en aaide ondertussen enthousiast over het vaandel. Dit tot grote schrik van de vaandeldragers: het vaandel bleek geborduurd te zijn en daardoor ontzettend kwetsbaar! Gelukkig maakten de ‘poezelige’ vingers van Mattie niets stuk…!

Na deze oproepende preek verzamelden degenen die dat wilden bij de gekroonde Maagd om vanuit daar de stadswandeling te doen. De groep was gaandeweg steeds groter geworden en zo vertrokken we uiteindelijk met 25 personen richting het kerkhof, waar de ouders van Bernadette begraven liggen. In de brandende zon beklommen we daarvoor eerst een hoge berg. Hierbij deden we rustig aan om er zo voor te zorgen dat we gezond en wel boven aan zouden komen. We kregen namelijk al vrij snel in de gaten dat water broodnodig was, gezien het opklimmende zonnetje. Dus stuurden we twee van de jongens vooruit om waterflesjes te kopen. Voordat wij bij het cachot waren, oftewel het huisje waar Bernadette ten tijde van de verschijningen woonde, kwamen onze twee waterdragers al aanlopen met de flesjes op hun schouders. Gauw werden de flesjes uitgedeeld en die waren vervolgens in een mum van tijd ook weer leeg. Het cachot was helaas gesloten en daarom niet voor bezichtiging toegankelijk, maar we kregen wel een indruk van de belabberde omstandigheden, door een foto die bij het op de muur hing. Hierna liepen we nog door naar de parochiekerk waar Bernadette gedoopt is en daar maakte de pastoor zijn verhaal af. Terwijl we daar stonden, zagen we een regenboog die een rondje vormde in plaats van een boog. Daarnaast zagen we, ondanks het feit dat we de tocht al meerdere keren gemaakt hebben in voorgaande jaren, weer veel nieuwe plekjes. Zo vonden we een kunstwerk gemaakt uit dienbladen. Hoe toepasselijk op de plek waar dienen voorop staat!

Hierna liepen we in galop naar het hotel terug voor de lunch, want om 14.00 uur was het alweer tijd om naar de handoplegging te gaan in Pius X kerk. De handoplegging is een echt teken dat God ons wil aanraken. Hiermee laat Hij ons weten dat we er mogen zijn met al onze zorgen, gemis, verdriet, maar ook met de innerlijke hoop en dankbaarheid. In de handoplegging mogen we dus Gods liefde ervaren, zodat we deze daarna in ons eigen doen en laten de wereld in mogen brengen. Dit moment is altijd erg indrukwekkend. Omdat het echter ook een heel intiem moment kan zijn, waarin veel emoties loskomen, werd ook gevraagd om hier géén foto’s te maken. Hier hielden wij ons dan ook netjes aan.

Na de handoplegging ging ieder zijnsweegs om op eigen gelegenheid de laatste uren in Lourdes door te brengen. De jeugd trok richting de baden en een groot deel van de pelgrims ging mee naar het koffie-uurtje bij het Acceuil, het ziekenhuis op het heiligdom in Lourdes. We schrijven bewust ‘een groot deel van de pelgrims’ en daar bedoelen we mee: het grootste gedeelte van alle Nederlandse pelgrims die op het moment in Lourdes zijn. Het was een drukste van jewelste en een heel georganiseer om iedereen koffie te geven. Het leverde vooral een heel gezellig uurtje op. Manuel maakte, om de tijd te stillen, een pizza en Dominic werd door zoveel oma’s geknuffeld dat hij zich bijna niet meer kon herinneren wie nou wel en niet zijn oma was. Gelukkig was dit ‘probleem’ snel opgelost door een foto te maken van de vier generaties Cloodt, die deze reis vertegenwoordigd zijn!

Hierna ging ieder zijn eigen weg. De een pakte zijn tas alvast in, aangezien de vliegers morgen alweer richting huis vertrekken, de ander streek neer op een terrasje. We kwamen echter weer samen bij het avondeten. Na het avondeten trokken we met een grote kaars richting de kaarsenkapellen aan de andere kant van het heiligdom. Met deze kaars laten wij, symbolisch, al onze intenties achter in Lourdes en gezien de grootte van de kaars, weten we zeker dat deze nog lange tijd hier zal branden! We zongen nog een liedje en deelden de gebedskaartjes uit van Maria, Draagster van het Licht, die we speciaal voor deze reis klaargemaakt en meegenomen hebben! Daarna namen we de tijd om zelf nog onze kaarsjes aan te steken en te bidden voor de een of de ander.

Eenmaal terug in het hotel was het programma nog steeds niet afgelopen: ook de devotionalia werden nog gezegend. Een moeilijk woord, een gemakkelijke betekenis: de souvenirs werden gezegend! Hierna ploften we neer op de banken in de lobby voor onze laatste avond samen!