Lourdes 2023 – dag 1

Klokslag 5.45 uur verzamelden de twaalf treingangers op de Heerenweg en vertrokken in colonne richting Urmond. Daar kwamen we met wat vertraging aan, via de sluip- en achterafweggetjes van Limburg, omdat de snelweg afgezet bleek te zijn. Daar kwam de bus, die al gevuld was met pelgrims uit Boxmeer, ons ophalen en zo reden we gezamenlijk verder naar Lille. Onderweg naar Lille kregen we bericht dat het resterende en grootste gedeelte van onze groep op tijd gearriveerd was op het vliegveld en ontvingen we vervolgens ook al snel het bericht dat zij waren opgestegen. Onze rit naar Lille verliep vlotjes en eenmaal aangekomen, vertrok de TGV precies volgens planning. Alles verliep, zoals we inmiddels ook gewend zijn tijdens de Lourdesreizen, gesmeerd en zo nestelden we ons even later in riant uitgevoerde zetels. Nadat de buikjes goed gevuld waren met een lekker lunchpakket, daalde de stilte al snel neer in de coupé. Maar niet voordat we Manuel hoorden uitroepen: “Hey boompjes, waarom rijden jullie zo snel? En bloemetjes, waar gaan jullie heen?”, toen de TGV vaart maakte en meer en meer op snelheid begon te komen. Manuel zag inmiddels namelijk de bomen en de prachtig, mooie, gele bloemenvelden aan zijn neus voorbijvliegen en had nog niet door dat de trein reed en de rest stilstond. We verheugen ons nu al om door de ogen van onze twee kleinste pelgrims mee te gaan kijken en ons te laten inspireren door hun onbevangen wijze van kijken en hun openhartige manier van delen wat in hun leeft. Ongekunsteld nemen ze immers géén blad voor de mond en zeggen ze wat in hun opkomt.

Op het vliegveld verliep ondertussen alles heel soepel en voorspoedig. Er waren veel minder pelgrims dan normaal op de luchthaven, omdat het grootste deel van de pelgrims uit Utrecht met TGV reist, en het vliegtuig kwam deze keer ook ruim op tijd aan op het vliegveld, waardoor we nergens oponthoud hadden. Maar ook de soepele samenwerking tussen onze jongeren, die al heel gauw op elkaar ingespeeld waren, hoewel ze zeker niet allemaal eerder in Lourdes waren om te helpen, droeg daaraan bij. Leuk weetje is dat we dit jaar een aantal jongeren, die als vrijwilligers meewerken, hebben kunnen sponsoren in de kosten van deze reis, mede dankzij de gulle financiële bijdrage van Stichting Boeken voor Mensen, die ons een warm hart toedraagt.
We kwamen om 12 uur stipt in Lourdes aan en hoefden deze keer ook niet door de paspoortcontrole. De bus bracht ons tot precies op de stoep voor het hotel en de bagage werd snel naar de lobby gebracht. Eenmaal daar konden we meteen eten, daarna inchecken, om vervolgens een uurtje pauze te nemen om bij te tanken. Dit duurde niet lang, want we gingen in ganzenpas het Heiligdom op voor de openingsviering. Deze keer moesten we daarvoor de steilste route naar boven nemen, want de openingsviering vond plaats in de Kerk van de Onbevlekte Ontvangenis. Dat is de bovenste van de drie kerken die midden op het heiligdom gebouwd zijn. Gelukkig zagen we overigens halverwege de helling een zijingang voor de mensen in een rolstoel, want de trappen zouden echt een uitdaging zijn geweest voor velen van ons. De viering stond in het teken van ‘Verheug je!’. Dit paste helemaal bij het Evangelie van vandaag. In het Evangelie ging de zwangere Maria, die hoorde dat haar nicht Elizabeth nu ook zwanger was, snel op weg om deze vreugde met haar nicht te delen. Zodra Maria bij Elisabeth aankwam, sprong het kind op in haar schoot; zo verheugde het kindje in de buik van Elizabeth zich op het nieuwe leven en op zijn neefje: Jezus. Het is daarbij de vraag of en hoe wij ons ook nog wel eens verheugen. Het is een heel natuurlijke emotie voor de kinderen, die we op straat tegenkomen. Kinderen zijn nog niet door zorgen belemmerd, die huppelen nog lekker rond. Maar wanneer hebben wij voor het laatst gehuppeld? Huppelende kinderen zien we als vanzelf ‘omhoog springen’ naar God. En met de hulp van God, kunnen wij dat ook doen. En precies daarom zijn we nu samen in Lourdes: om opgetild te worden uit alledag.

En daar begonnen we na de mis dan ook goed mee. Ondanks de regen, ging het grootste gedeelte van de groep richting het terras om te drinken op de eerste dag. Een aantal van de pelgrims, die nog nooit in Lourdes geweest waren, gingen mee met pastoor Blom voor de welbekende rondleiding over het heiligdom. Zo brachten we de rest van de dag knus en gezellig samen door, tot het tijd was om te gaan eten.

De treingangers waren ondertussen ook flink gevorderd. Zij waren inmiddels op het punt waar de twee treinstellen werden afgekoppeld. Dit werd gedaan omdat er ongeveer 1200 personen in de trein zaten en het natuurlijk voor het kleine station in Lourdes niet te behappen zou zijn als alle pelgrims tegelijk zouden uitstappen. Onze treingangers zaten echter in treinstel B en stonden daardoor een uur stil. Maar ook deze tijd brachten we gewoon rustig door. Daan kwam namelijk met zijn vader bij Dominic en Manuel een bezoekje brengen. De driejarige Daan is, samen met zijn zusje en ouders, mee met de Lourdesreis. Hij kwam kennismaken met Dominic en Manuel, gewapend met een memory over Lourdes. Hij had dit zelf thuis met zijn moeder gemaakt. Terwijl zij al snel gezellig met het spelletje bezig waren, stapte tot onze verrassing ineens een troubadour binnen. Gewapend met een gitaar verzorgde hij een muzikaal intermezzo, waarbij de hele coupé onder andere ‘Dikkertje Dap’ en ‘In de maneschijn’ zongen, daalde de rust weer neer in de coupé en ging de oefening in geduld weer verder. De treinreis verliep verder voorspoedig en we naderden vlugger dan gedacht in Lourdes. Het reizen per TGV is ons allemaal, ook de kleintjes, goed bevallen. Na een verlaat avondeten en een gezellig samenzijn in de lobby, zocht iedereen moe, maar voldaan, zijn bed op!

4 gedachten over “Lourdes 2023 – dag 1”

  1. Mooi, Rick! Weet nog dat ik je las begeleider mocht helpen bij de bedevaartstage in Lourdes. En nu zijn we samen priester, een herder in de wijngaard van de Heer…

    heel veel zegen,

    Jacques

    • Hoi Jacques. Ja dat weet ik nog heel goed! Dat was een mooie tijd samen; dierbare herinneringen. Ook het contact met andere priesterstudenten vanuit de hele wereld. Je hebt ons toen heel goed wegwijs gemaakt in deze prachtige bedevaartplaats. Als ik er ben is het altijd weer een gevoel van ’thuiskomen’.

      Groetjes Rick.

  2. Heerlijk weer om jullie belevenissen te lezen en er zo “bij” te kunnen zijn. Een hele fijne en kracht gevende tijd daar! Dat jullie straks allemaal “huppelend” naar huis komen. 🙂
    Liefs van Ine

Reacties zijn gesloten.