Langzaamaan begint het al een echte traditie te worden om jaarlijks onze handen uit de mouwen te steken tijdens de balansdag van boekhandel Standaard in Genk, om zo geld te verdienen voor onze Nepalreis. Op deze dag worden alle artikelen in de winkel gescand om zo de voorraad van de winkel onder de loep te nemen. Dit moet zeer secuur gebeuren, omdat er een controleur naar de boekhandel kan komen. Mocht hij fouten ontdekken, zal dit nadelig uitpakken voor de belastingen. In de afgelopen jaren hebben we geleerd dat dit werkje dan ook niet voor iedereen weggelegd is. Dit vraagt namelijk om geconcentreerd en secuur werk en dat past niet bij iedereen. Elk jaar proberen we dan ook goed na te denken over de delegatie die gaat helpen bij het balansen. Doordat Ensemble Chrisko vandaag een opnamedag had voor de CD (zie https://www.stichtingchrisko.nl/samen-zingen/cd-opname-ensemble-chrisko/), ging er dit jaar een iets kleiner groepje naar Genk dan andere jaren, maar dat mocht de pret niet drukken!
Al om 07.30 uur vertrokken we richting Genk. We wilden namelijk, voordat we aan het werk gingen, startten met een mis bij de paters in Genk. Dit is bij een klein klooster, waar paters verblijven die met pensioen zijn en daardoor dus ook allemaal rond de tachtig of negentig jaar oud zijn. Al meerdere jaren gaan wij, als wij in Genk zijn, naar hen toe en de ontvangst in hun kleine kerkje is altijd allerhartelijkst. Eenmaal bij de paters aangekomen, werden we blij verrast door de aanwezigheid van Loeke, Gijs en Manuel, die voor de CD op repetitieweekend waren in Genk. Veel tijd hadden we niet om na de mis met hen te kletsen, want klokslag 09.00 uur moesten we aan de slag.
Eenmaal gearriveerd op de plek van bestemming werden we enthousiast ontvangen. Het was duidelijk merkbaar dat Silke en Marina blij waren om ons te zien. In de boekhandel zijn zij, op voorhand van ons bezoek, namelijk al weken bezig met de inventaris en dat eist op een gegeven moment zijn tol. Ze weten, door de ervaringen in de voorgaande jaren, dat er meters gemaakt kunnen worden als er een groep komt om hen te versterken. Hierdoor is voor hen het einde van de tunnel in zicht, na wekenlang voorbereiden en inventariseren. Buiten ons, Silke en Marina, waren er nog drie medewerkers. Hierdoor konden we alsnog met een team van tien personen aan de slag. Dit jaar waren we met drie nieuwe tellers. Hierdoor was het, voordat we begonnen, noodzakelijk om nog een korte, heldere instructie te krijgen over de verschillende taken die we zouden gaan uitvoeren. Henri en Frederik gingen na deze uitleg individueel aan de slag met het scannen van de aangewezen rijen boeken. Theo voerde steekproefcontroles uit om eventuele scanfouten te ontdekken. Maud en Michele, die vanuit voorgaande jaren ervaring hadden met het inventariseren, hadden geen instructie meer nodig en werden vanaf het begin aan elkaar gekoppeld om een wat lastigere klus samen op te pakken.
Binnen no time konden we dus voortvarend aan de slag en vonden zowel de ervaren tellers, als de nieuwelingen hun draai. We wilden foutloos uitvoeren: we werkten vlot en secuur en buiten het veelvuldig gepiep van de scanapparaatjes, kon je als het ware een speld horen vallen. Al gauw bleek dat er een hoog tempo aan de dag werd gelegd en menig keer stond Marina verbaasd als er iemand bij haar aan de toonbank stond met de mededeling dat hij of zij klaar was: “Kom maar met de volgende opdracht”, klonk er dan steevast. De snelheid ging niet ten koste van de kwaliteit. Waar mensen werken, worden natuurlijk fouten gemaakt, zo ook bij ons. Maar die foutjes waren op één hand te tellen. En eerlijk is eerlijk, soms bleek ook nog dat de controleur gecontroleerd moest worden, waardoor een foutje, tot grote opluchting van de scanners, geen foutje bleek te zijn. Zo werkten we gestaag door en voordat we het wisten, was het dan ook al tijd om te lunchen, waarbij we in de watten werden gelegd met heerlijke verse broodjes. We namen de tijd om te eten en gingen daarna gemotiveerd aan de slag. Rond 14.30 uur zat de klus er dan ook al grotendeels op en hoefden alleen nog maar de puntjes op de ‘i’ gezet te worden.
Uiteraard werd toen nog een groepsfoto gemaakt, want ook dat is traditie. Net zoals bij alle andere activiteiten, kunnen we ook nu met veel plezier terugkijken op een gezellige middag. Bij het afscheid gaf Marina al aan om ons weer graag terug te zien tijdens de volgende inventarisatie. Of er in 2021 ook weer een Nepalreis zal plaatsvinden waarvoor we geld moeten verzamelen, weten we uiteraard nog niet, maar als er ruimte voor is, zullen we onze helpende handen hoe dan ook graag blijven uitsteken.
