Pelgrimswandeling Vastenactie 2019

Met een zestigtal pelgrims, uit Heerlen, Landgraaf en omstreken, gingen we op zaterdag 30 maart op pad. Op het programma stond de jaarlijkse pelgrimswandeling van de Vastenactie. Ons eigen Nepalproject ’30 handen helpen Nepal’ werd daarbij onder de aandacht gebracht. Dit alles werd georganiseerd door Missionair Overleg Parkstad, een groep mensen die zich hard maakt voor bewustwording van mensen met hun noden, armoede ver weg maar ook armoede dichtbij. We verzamelden bij de St.Jozefkerk te Heerlerbaan, want van daaruit zouden we gezamenlijk op weg gaan.

Bij binnenkomst leverden alle deelnemers een houdbaar product, naar eigen keuze, in. Deze producten werden allemaal op een tafel neergezet en na afloop van de wandeling werden daar levensmiddelenpakketten van samengesteld. Deze pakketten werden nog dezelfde dag bezorgd bij gezinnen in de buurt, die onder het bijstandsniveau leven en op de een of andere manier financieel in de problemen zijn geraakt. Zo werd menig gezin tot hun eigen vreugde geheel onverwachts, uit onverwachte hoek ,met een verrassingspakket verrast, dat zorgvuldig was samengesteld uit alle ingeleverde producten.

Na  een openingsoverweging door Guus Prevoo en een openingsgebed door Pastoor Calo, werden we allemaal uitgenodigd om één of meerdere steentjes op te rapen voor de verschillende intenties die we deze wandeling mee wilden nemen.  Dat konden zowel onze eigen intenties zijn, zoals voor zieke mensen in onze omgeving of moeilijke dingen die we op dit moment moeten dragen, maar ook voor mensen aan de andere kant van de wereld, die bijvoorbeeld in armoede leven. Daarna begon onze pelgrimstocht.

Tijdens de wandeltocht ontstonden vanzelf allerlei gesprekken tussen zowel bekenden die elkaar ontmoetten tijdens de tocht, als onbekenden die toevallig naast elkaar liepen en van deze ontmoeting gebruik maakten om elkaar te leren kennen. Tussendoor stonden we bij verschillende kapelletjes en een wegkruisen stil en was er een nieuwe overweging om over na te denken. Eén wegkruis had een mooi schildje met een tekst die voor zich sprak.

Zo hoorden we dat de noodzaak om samen verantwoordelijkheid te dragen voor elkaar in Afrika met het woord ‘Ubuntu’ wordt uitgedrukt, wat betekent: ‘ik ben, omdat jij bent, omdat wij zijn’ oftewel: er is geen ik mogelijk zonder wij, door met anderen te delen word je zelf meer mens.

We hadden veel geluk deze dag, want het was, in tegenstelling tot vorig jaar, prachtig weer. Iedereen genoot van de zon, de vogels die floten en de bloesem aan de bomen en iedereen was opgeruimd en welgemoed.

Onderweg hoorden we ook dat solidariteit nog steeds niet vanzelfsprekend is in de wereld, maar dat is wel precies wat wij in ons project beogen: omzien naar elkaar. Dat werd in één van de overwegingen als volgt verwoordt:

solidariteit begint waar kracht als een vonk overslaat

van de ene mens op de andere, dan staat niemand meer alleen!

We werden ook wat wijzer vandaag, wat betreft ons persoonlijke waterverbruik en de noodzaak van schoon water voor mensen in ontwikkelingslanden: 80 procent van alle ziektes in deze landen wordt veroorzaakt door gebrek aan schoon water. Soms is er wel water beschikbaar, maar niet in de buurt, waardoor kinderen soms wel 5 uur per dag bezig zijn met de zorg voor schoon water. Hierdoor kunnen ze dan niet naar school, waardoor ze niet kunnen bouwen aan een betere toekomst. Als we zorgen dat mensen schoon water kunnen krijgen om te kunnen drinken, kunnen we dus een groot verschil maken. Ieder kan daarin door eigen keuzes een steentje bijdragen. Wisten jullie dat een mens in Nederland per dag 4000 liter water ‘verbruikt’? Een klein gedeelte daarvan is voor waterverbruik uit onze eigen kraan, het grootste gedeelte (3880 liter) is verbruik van water dat gebruikt wordt voor de productie van onze kleding en ons eten.  De productie van een jeansbroek bijvoorbeeld is zeer vervuilend, waardoor het water dat daarvoor gebruikt wordt in ontwikkelingslanden, niet meer beschikbaar is voor consumptie. Het andere deel van het probleem ligt letterlijk op ons eigen bord: ons eten! Door twee keer per week geen vlees te eten, kun je een bijdrage leveren aan het behoud van voldoende water voor de mensen op de hele wereld. Iets om nog eens over na te denken en te laten doorwerken in onze dagdagelijkse keuzes.

In de boskapel in het Heesbos, gelegen achter de Elisabethkapel, stonden we de laatste keer stil.

Hier werd door middel van een mooi gebed, dat samen werd gebeden, om zegen gevraagd over de 30 handen die in juli weer naar Nepal reizen en de jeugd in het dorp Thali. Verder kon iedereen die dat wilde op het altaar in deze prachtige kapel zijn steentjes achterlaten en zo de intenties toevertrouwen aan Maria, onze hemelse moeder.

Daarna liepen we rustig terug naar ons vertrekpunt.

Onze jongste deelnemer probeerde al rennend de groep, die voor hem liep, bij te houden. Hij kwam samen met zijn vader als laatste binnen gelopen. Een leuke bijkomstigheid is dat hij binnenkort een broertje of een zusje krijgt. Zelf zei hij dat het een zusje werd, maar de vader kon dat niet bevestigen, omdat het geslacht van de nieuw te verwachten wereldburger nog een grote verrassing is. We zijn natuurlijk allemaal heel benieuwd!

In de ontmoetingsruimte stonden dankzij een aantal vrijwilligers kannen met verse koffie en thee,  belegde broodjes en een plak cake voor ons klaar. De kosten hiervan drukten niet op onze Nepalactie, maar werden gedragen door het Missionair Overleg Parkstad.

Er werd tijdens en na het eten nog nagepraat over de wandeling, de vastenperiode, de vastenactie en natuurlijk over allerlei andere onderwerpen die dan vanzelf op tafel komen. Er werd ook een collecte gehouden voor het bouwproject in Thali, dat, zoals jullie wel weten, in 2019 ook het Vastenproject is van de parochies in Heerlen. Dat leverde ons een bedrag op van €165,35 voor de bouw van de middelbare school!

We kijken terug op een fijne dag!