“Nepal 2020..? Ja hoor, dat staat alweer in de planning. Twee weken geleden ging de kogel door de kerk en inmiddels is én ons team, én ons nieuwe plan bekend. Drie nieuwelingen versterken dit jaar ons team: Teun, Henri en Quinten zijn van harte welkom. Daarnaast gaat een “gouden oude” mee, die vorig jaar verstek moest laten gaan wegens haar studie: Fleur. Komende zomer zal het schoolplein van de Chaula Narayan School onder handen worden genomen, omdat op die manier het project mooi afgerond kan worden met een kindvriendelijke en uitdagende omgeving. We hebben er ontzettend veel zin in en houden jullie het komende jaar natuurlijk weer op de hoogte!”
Het bovenstaande bericht ging twee weken geleden de deur uit. Inmiddels zit de eerste vergadering alweer erop. De nieuwelingen werden bijgepraat en de nieuwe teamkleur, geel dit jaar, werd gekozen. De sponsorinitiatieven, waarvan we jullie op de hoogte zullen houden, werden bekeken en taken werden verdeeld. Hierna kon het leukste deel van de avond beginnen: de brainstormsessie. Albert, van stichting Himalayan Care Hands, heeft ons de vrije hand gegeven in de opstart van ons project. Hij nodigde ons uit om een startontwerp te maken en te bedenken wat wij graag zouden zien op het speelplein bij de Chaula Narayan School in Nepal, waar we inmiddels al vier jaar gebouwd hebben. Om dit te doen splitsten we ons in vier verschillende groepen en werkten we met een coöperatieve werkvorm, die de leerkrachten onder ons kenden van hun opleiding: de placemat. Elk groepje kreeg daarvoor een vel papier, met in het midden een rechthoek. Vanuit de hoeken van de rechthoek, trokken we een lijn naar de hoek van het papier. Hierdoor ontstonden er, rondom de rechthoek, vakken: één voor ieder groepslid. Hierin schreef iedereen individueel al zijn of haar ideeën over het inrichten van de speelplaats. Zodra iedereen dit gedaan had, bespraken de groepjes de individuele ideeën van iedereen en maakten we keuzes voor de beste ideeën. Deze ideeën werden in de middelste rechthoek geschreven en vormden daarmee het gemeenschappelijke antwoord van de groep.
Hierna kwamen we met alle groepen samen en werden de gemeenschappelijke antwoorden besproken. Het was ontzettend leuk om te zien en te horen dat elk groepje op een andere wijze aan de slag gegaan was. De ideeën waren niet perse verschillend van elkaar, maar vulden elkaar wel aan! Hierdoor hadden we aan het einde van de avond de contouren voor een speelplein op papier staan. De specifieke ideeën houden we nog even voor ons, vooral omdat deze nog besproken moeten worden met de Nepalese relaties, die ook kunnen kijken naar uitvoerbaarheid. Wel kunnen we met jullie delen dat we verschillende doelstellingen opgesteld hebben:
– We willen werken vanuit een ecologische benadering door zoveel mogelijk gebruik te maken van afvalproducten.
– We willen de ruimte zo indelen dat het ‘past’ binnen het landschap van Nepal. Dit houdt in dat we, net als voorgaande jaren, zullen kijken naar de behoeften van de mensen in Nepal zelf.
– We willen speelkaarten introduceren om de leerlingen zo te inspireren tot ander spel. Terwijl we voor, door en met de leerlingen samen spelen, tijdens onze tijd in Nepal, willen we hen laten zien hoe zij om kunnen gaan met de speelkaarten.
Wat leuk is om te melden, is dat we bij deze brainstormsessie de groep compleet hadden. Dit is het vijfde jaar dat wij naar Nepal gaan en in al die jaren hebben we nog nooit zo vroeg in het proces een volledige groepsfoto kunnen maken. Doordat we allemaal banen hebben of studies doen, is er namelijk altijd wel iemand die niet aanwezig kan zijn bij de verschillende activiteiten. De eerste volledige groepsfoto werd daardoor meestal pas op het vliegveld gemaakt. Na deze vruchtbare avond konden we echter een groepsfoto maken van onze volledige lustrumgroep en dit unicum willen we graag met jullie delen!
