Al vele jaren gaan wij met Chrisko naar Lourdes om de pelgrims te helpen tijdens de Limburgse Lourdesbedevaarten. Met uitzondering van de vorige twee keer, ondersteunden onze jongeren daar steeds de brancardiersvereniging. Dit is een vereniging van uitsluitend mannen, die in Lourdes verantwoordelijk zijn voor het vervoer van de pelgrims (http://www.brancardiers-lbl.nl/). Een keer per jaar heeft de vereniging een algemene jaar- en ledenvergadering. Dit jaar nodigden ze ons uit om te vertellen over ons Nepalproject. Zo gevraagd, zo gedaan en met een klein groepje vertrokken we hiervoor vanmiddag richting Roermond, waar we precies op tijd aankwamen. De stoelen werden snel voor ons aan de kant geschoven en zo betraden we het mannendomein. Eenmaal binnen, begonnen we met een improvisatie, omdat zelfs de juffen en ict’ers onder ons het digibord niet aan de praat kregen..! We gooiden ons programma om en startten, in plaats van met ons verhaal, met ons ‘Dertig handen helpen Nepal-lied’, terwijl ondertussen geprobeerd werd om de diapresentatie aan de gang te krijgen. Zoals jullie misschien wel weten, hebben de mannen in dit lied een solo. Zij starten het lied namelijk met: “Pom pom pom pom, pom pom, pom pom, pom pom…”. Dit blijven zij tijdens het lied herhalen. Toen het lied af was en we het digibord nog steeds niet aan de praat hadden, improviseerden we daarom gewoon nog even verder en leerde Marieke de hele zaal vol mannen, deze prachtige solo aan. U kunt zich wel voorstellen dat de tekst uiteindelijk niet meer hoorbaar was!
Precies op tijd, de mannen zongen net uit volle borst hun solo mee en we wisten niet meer hoe we tijd moesten rekken, kregen we het digibord alsnog aan de praat. De presentatie werd gegeven en de mannen luisterden geconcentreerd. Hugo had echter de belangrijkste taak. Hij mocht Noëlle, die de presentatie gaf, een steuntje in de rug geven. Hij kreeg namelijk de taak om de harde schijf vast te houden die aan het digibord hing en voorkwam zo dat die kapot zou gaan.
Ons verhaal werd positief ontvangen en bij de luisteraars van onze eigen groep, ging het hart sneller kloppen bij het zien van de beelden van de voorafgaande jaren. Wat ook nog leuk is om te vertellen, is dat we, tijdens het maken van de presentatie, erachter kwamen dat we dit jaar nog geen promotiefilmpje gemaakt hadden. Omdat we ook deze keer goed voor de dag wilden komen, maakten we dit filmpje alsnog en dat willen we natuurlijk graag met jullie delen:
Het was uiteindelijk een hele leuke en gezellige middag. We hebben niet alleen ons project onder de aandacht mogen brengen, maar ook kunnen bijpraten met de brancardiers en als leuke bijkomstigheid ook nog eens 62 notitieboekjes kunnen verkopen!
Thirty hands for Nepal, jullie doelstelling is prachtig in beeld gebracht!