30 Handen Nepal 2016 dag 9

Al twee dagen brengen we onze werkshirts naar de wasserette omdat deze na een werkdag echt een wasbeurt nodig hebben. We laten ze met de snelservice wassen zodat we ze de dag erna weer kunnen aantrekken. De mensen van de wasserette zijn er eigenlijk door overvraagd, maar doen zich toch alle moeite om het voor elkaar te krijgen. Elke dag worden de shirts iets blauwer en alle witte onderbroeken zijn nu grijs of blauw gekleurd. We hebben zelfs een keer in plaats van onze schone was een zak vuile was van iemand anders terug gekregen. Fleur zei gisteren toen ze haar schone was uitpakte: “Ik heb er een vlek bijgekregen!”.

Nepal 2016 Dag 9 Nepal 2016 Dag 9

Vandaag is de eerste werkdag dat we voltallig zijn en we met dertig handen aan de slag kunnen gaan. Om half acht stond het busje weer klaar en vertrokken we richting Thali. Onderweg maakten we voor het eerst mee dat op een brug ons busje en een vrachtwagen elkaar kruisten. Voor het eerst zagen we Chitra uit het raampje gaan en zijn recht opeisen. Achter beide, zowel achter het busje als de vrachtwagen had zich verkeer opgehoopt, maar geen van beiden wilden achteruit rijden. Uiteindelijk kwam de politie erbij en moest de vrachtwagenchauffeur het onderspit delven. Het is de eerste Nepalees die we daarna zagen zonder glimlach! Toen we daarover grapjes maakten naar Samir zei hij heel gevat: “Dan was het geen Nepali maar vast een Indiër!”. Eerder deze week vertelde hij ons dat Nepalezen altijd glimlachen. Dat leren ze vanaf dat ze klein zijn. Hij zei: “Roken is slecht voor de gezondheid, maar glimlachen is goed voor de inwendige mens”.

We waren nog maar net aan het werk toen Noëlle moest opgeven. Ze was toch niet zo fit als ze zelf gedacht had, dus maakte ze een bedje in de bus en sliep ze daar weer verder. Ondertussen begonnen de anderen weer te graven, te hakken, te scheppen, te vegen, door te geven en uit te schudden en werd de berg voor de school groter en groter en de kuilen in de school breder en breder en dieper en dieper. Onze handen hebben al flink wat werk verricht. Sameer verwoordde het vandaag mooi: ”Dirty hands, but a clean mind.”.

Nepal 2016 Dag 9
Nepal 2016 Dag 9 Nepal 2016 Dag 9

Nadat we een hele morgen bezig waren geweest, kwamen ze controleren en even werd het spannend omdat het leek alsof het niet goed was. Maar gelukkig bleek dat wel het geval te zijn en zetten ze alleen de puntjes op de i. Opgelucht haalden we adem!

Nepal 2016 Dag 9 Nepal 2016 Dag 9

Het enige dat we nog in die ruimte moesten was aanstampen. Maarten nam daarmee het voortouw. Na drie keer stampen liet de steel los en nadat hij deze opnieuw bevestigde brak hij de steel en zo sneuvelde ook de stamper! We zijn er nog niet achter of het aan de conditie van het gereedschap ligt of aan de kracht van Maarten. Zelf zegt hij daarover dat de schep die hij eerder brak zijn fout was, maar dat de stamper van een slechte kwaliteit was. Maar gelukkig maakte een van de werklui een nieuwe stok die stevig genoeg was en kon er even later weer gestampt worden.

Nepal 2016 Dag 9 Nepal 2016 Dag 9

Vandaag waren Valerie en Janneke aan de beurt om de kinderen te entertainen. Allebei wisten ze eigenlijk nog niet goed hoe ze dit nu moesten aanpakken. Dus voordat ze gingen, pakten ze vlug allemaal spullen bij elkaar om de dag mee te vullen. Eenmaal aangekomen bij de school stonden ze eerst nog even met de handen in het haar, maar toen er steeds meer kinderen bleven komen, ontstond er toch een plan. ‘Paard en ruiter’ werd het. Het is een spel waar we op kamp altijd heel veel plezier aan beleven. Maar voor de uitleg hiervan kwamen ze toch een paar handen tekort. Gelukkig kwam Vivian uit het niets aanlopen en hielp ze ons uit de brand. Nu konden we samen met z’n drieën het spel voor doen, zodat we het daarna met iedereen konden spelen. Meteen merkten we dat ook deze kinderen veel plezier aan het spel beleefden. Er werd wat afgelachen. Heel vlug waren we moe van het spel en waren de kinderen klaar voor iets nieuws.

Nepal 2016 Dag 9 Nepal 2016 Dag 9

Maar iets nieuws, dat hadden Janneke en Valerie nog niet bedacht. Dus stroomden zeker dertig kinderen een klein lokaaltje van drie bij drie meter binnen en keken ze ons vol verwachting aan. Na snel overleg haalden we de tekenblaadjes en potloden tevoorschijn. Janneke en Valerie werden overspoeld door de vragen en afgemaakte werkjes van de kinderen. Maar ook nu werden we uit de brand geholpen omdat er een hele groep grotere jongetjes kwamen aangelopen die Engels spraken en konden tolken. Zij werden onze rechterhand en zo hielpen ze ons met de kinderen. Dit was echt super fijn en ook leuk om mee te maken. Op een gegeven moment kwamen de leraressen van het schooltje aanlopen en werd ons meegedeeld dat ze nu les zouden krijgen. De kleinere kinderen bleven dus achter en de jongens die ons geholpen hadden namen we mee voor iets anders, namelijk het aanleren van ons Nepallied. Samen zochten we een geschikte plek en gingen we van start. Al gauw hadden ze het klap- en knipritme met de handen door. Keihard zongen ze mee, maar het klonk nog niet helemaal goed. Ze zongen onder de toon en brulden luid, maar waren wel heel enthousiast. Ook stonden ze erop dat wij een liedje van hen zouden leren en al zingend en dansend liepen we weer terug om te gaan lunchen. Later op de dag gaven ze zelf aan dat ze het aan de anderen wilden laten zien.

Nepal 2016 Dag 9 Nepal 2016 Dag 9

Sameer verzorgde voor ons de lunch. Hij kookte voor ons macaroni met tomatensaus. Wij smulden daarvan.

Toen we even later beneden kwamen, kwam er flink lawaai uit een van de lokalen en hoorden we een groep Nepalese jongens zingen:” En van je hela, hola, houd de moed erin…”. De kast die nog in het lokaal stond werd gebruikt als trommel en met een leuk ritme trommelde er iemand flink op los; de rest sprong dansend in de lucht.

Nepal 2016 Dag 9 Nepal 2016 Dag 9

Nepal 2016 Dag 9
Nepal 2016 Dag 9
Nepal 2016 Dag 9