30 Handen Nepal 2016 dag 4

Midden in de nacht werden de meesten van ons wakker omdat we iemand hoorden overgeven. Janneke was de klos. Ze voelde zich ‘s ochtends nog wat beroerd, maar na een kopje thee en een toastje durfde ze toch mee te gaan naar de bijeenkomst om kennis te maken met ons schooltje in Thali. Voordat we vertrokken kwam er ineens iemand aanlopen met een krant en die vroeg of wij die groep waren die in de krant stonden. Vol trots wees hij met zijn vinger op een foto in ‘The Himalayan’, de plaatselijke krant. En, jawel hoor, wij waren het. Zonder dat we het wisten heeft iemand van ons een foto gemaakt bij de Pashupatinath temple. Iemand van het personeel bood aan om voor ieder van ons een krant te gaan halen en wij stemden natuurlijk van harte toe. Bij terugkomst stond hij al, breeduit lachend, te zwaaien met de kranten en als blijk van waardering gaven hem 100 roepi en hij voelde zich de koning te rijk. Alle mensen zijn hier trouwens heel vriendelijk en behulpzaam dat is echt opvallend om te zien.

Nepal 2016 dag4 Blog

Omdat we het vervelend vonden om met lege handen aan te komen, doken we vlak voor het vertrek nog de koffers in om setjes te maken met spulletjes die we aan de kinderen konden geven. Helaas hadden we niet genoeg tijd en sprongen we met linnen tasjes, potloden, stiften pennen en gekleurde plastic bekers de bus in. Geheel volgens Chriskodiaanse wijze besloten we dat we hier een slim systeem van konden maken volgens het principe van ‘aannemen – doorgeven’. Gelachen hebben we wel aangezien er natuurlijk dingen fout gingen en we alle zestig tasjes uiteindelijk minstens twee keer in de handen hebben gehad. Maar ook hier: vele handen maken licht werk en binnen 20 minuutjes later konden we vol genoegen kijken naar zestig ingepakte tasjes.

Nepal 2016 Dag 4 Nepal 2016 Dag 4
Nepal 2016 Dag 4

Om 10:00 uur reden de busjes voor en konden we vertrekken. Onderweg pikten we nog mensen op van de ‘Himalayan care hands’ die met ons mee gingen naar Thali. Na een heenreis met veel hobbels, getoeter en gevaarlijke momenten kwamen we na ongeveer drie kwartier aan op onze bestemming. Daar maakten we voor het eerst kennis met de kinderen, hun leraressen, met sommige ouders, inwoners en de dorpsoudsten. Deze dorpsoudsten moesten toestemming geven voor de plannen van de herbouw van het schooltje. Zo gaat dat hier, gelukkig maakte niemand bezwaar en was het volgens Albert niet meer dan een formaliteit. We werden allerhartelijkst ontvangen door de directrice van het schooltje en zij leidde de welkomstceremonie. We werden op geheel traditionele wijze welkom geheten met als gevolg dat we al snel een tika, een zijden sjaaltje en een bloem rijker waren. Een voor een werden we naar voren gehaald en persoonlijk welkom geheten met een applaus. Leuk was het om de Nepalese directrice over onze namen te horen struikelen.

Nepal 2016 Dag 4 Nepal 2016 Dag 4
Nepal 2016 Dag 4 Nepal 2016 Dag 4
Nepal 2016 Dag 4 Nepal 2016 Dag 4

Dat duurde niet alleen voor ons wat lang, maar zeker ook voor de kinderen. Toch hielden zij zich goed. Op een gegeven moment zongen zowat alle kinderen het Nepalese volkslied voor ons. Ze zongen dit met de ogen dicht, sommigen echter hielden stiekem hun ogen open, terwijl anderen ze juist stevig dichtknepen en hun taak zeer ernstig namen. De kinderen hadden ook nog met hun juffrouw een eigen liedje ingestudeerd. Er werd door sommigen gezongen en door anderen gedanst, ondertussen strooiden ze bloemblaadjes rond.

Nepal 2016 Dag 4
Nepal 2016 Dag 4 Nepal 2016 Dag 4

De kleding van de kinderen is vaak bontgekleurd, wat uitstekend past bij hun vrolijkheid. Toch zagen we dat veel kinderen veel te grote of veel te kleine maten droegen, en dat kleerscheuren eerder een regel dan een uitzondering waren. Bij Loeke en Fleur jeukten de vingers om met naald en draad een handje te gaan helpen.

Nepal 2016 Dag 4 Nepal 2016 Dag 4
Nepal 2016 Dag 4 Nepal 2016 Dag 4

Na deze ceremonie bleef alleen het gesprek met de architecten over de bouwplannen, over. We wisten niet wanneer dit zou plaatsvinden. Sommigen stonden te popelden om aan de slag te gaan. Als jullie de omstandigheden hadden gezien, hadden jullie waarschijnlijk dezelfde reactie gehad. De gebouwen zien er armoedig uit. En zo ook het toilet. Degene die als eerste moest plassen had pech. Het toilet was de ruimte onder de trap en een ijzeren plaat fungeerde als deur. Bij het ruiken van de geur van het toilet werd je spontaan misselijk. Deze geur was zo doordringend dat de misselijkheid ook nog zeker een half uur aanhield. Na de eersten, die als proefkonijn hadden gediend, zijn de anderen de struiken in gevlucht. 
Na alle toiletavonturen kregen we eindelijk het sein dat we konden vergaderen over de bouwplannen. Ondertussen kregen de kinderen hun lunch, waar wij tegen onze verwachting in niet aan mochten deelnemen. Voordat sommigen van ons chagrijnig konden worden, haalde Claire de zelfgebakken peperkoek van Marleen te voorschijn. Deze viel goed in de smaak, vooral vanwege de diarree remmende werking. Er is namelijk een weddenschap afgesloten wie als eerste diarree zou krijgen en door de peperkoek werden een aantal personen uit de gevarenzone gered. Na deze blog is de identiteit van de ‘prijs’ winnaar voor jullie vast geen raadsel meer.

Tijdens de vergadering samen met de architect en de projectmanagers van ‘Himalayan Care Hands’ kregen we een indruk over onze bezigheden voor de komende weken. De muren moeten aardbeving bestendig gemaakt worden en dit vergt het nodige werk voor de komende weken. Een aantal vrouwen hadden onze rammelende magen gehoord en kwamen met bananen en koekjes, deze waren in enkele seconden verorberd. Na afloop hebben we genoten van het mooie uitzicht van de vallei, dit was een mooie gelegenheid voor foto’s.

Nepal 2016 Dag 4 Nepal 2016 Dag 4
Nepal 2016 Dag 4

Na de terugreis, waarbij we weer door elkaar geschud werden, hadden we toch wel honger. Albert bracht ons naar een bakkertje, waarna we nog wel zin hadden om even wat winkeltjes in te duiken. Vijftien man in één winkeltje is natuurlijk te veel, dus moesten we ons verdelen, wat erop neer kwam dat de jongeren en de ouders gescheiden werden en we toch nog met elf personen de winkeltjes binnenvielen. Gelukkig zijn de Nepalezen erg aardig en ze vonden dit helemaal niet erg. Een winkelier zei: ”Looking is good, buying is better.” Na het winkelen gingen we samen lekker eten. Vivian en Loeke overlegden over de schoenen: ‘what to wear, what not to wear?’ Loeke koos voor de teenslippers en Vivian voor de gympen. Al na drie minuten werd duidelijk dat Vivian een slimmere keuze had gemaakt. Loeke’s slipper ging kapot doordat hij in de modder bleef hangen. Een tel later stond ze op blote voeten midden in de modderpoel waar ze nog bijna in lag ook. Terwijl Loeke heel hard uitgelachen werd en terug liep, besloot Madelon dat ook zij haar teenslippers toch maar even ging ruilen voor schoenen. Maarten en Gijs boden aan om gratis voor taxi te spelen en als twee prinsesjes werden ze terug gebracht naar het hotel. Wie nieuwe slippers wil sponsoren, mag dit natuurlijk doen.

Nepal 2016 Dag 4 Nepal 2016 Dag 4

Nadat we voor de tweede keer op weg waren, viel ons oog al snel op een restaurantje met een gezellig dakterras. We gingen naar binnen en hebben heerlijke Westerse hamburgers, pizza’s, panini’s, wraps en frieten gegeten. Wat een verademing na al het Nepalese eten van gisteren. We hebben al besloten dat we daar morgen teruggaan. Dit vond de restauranthouder natuurlijk fijn en na vragen hebben we korting weten te regelen voor de komende maaltijd. 
Eenmaal thuis realiseerden we ons dat we nog niet genoeg beweging hadden gehad, waardoor we besloten om met ons allen buikspier- en beenoefeningen te doen. Als volleerde sporters lagen we in de tuin en trokken we veel bekijks. Wellicht dat de Nepalezen het te warm vinden om oefeningen te doen want ze vonden het toch een beetje gek dat die bleke Hollanders zich direct na het eten nog in lagen te spannen. Daardoor werd het ijs gebroken en hebben we nog gezellig verhalen met hen kunnen uitwisselen.

Nepal 2016 Dag 4 Nepal 2016 Dag 4