Afgelopen nacht hoorden we niet alleen de honden blaffen, maar ook de kraaien kraaien dat het een lieve lust was. Ondanks dat hebben we toch allemaal goed geslapen en zaten we op tijd aan het ontbijt. Daar hebben we slap gelegen van het lachen omdat sommigen van ons cornflakes kregen met warme melk inclusief velletje. In plaats van dat de inhoud verminderde als je er van at, leek het alsof er steeds meer in het bakje kwam omdat de cornflakes opzwollen door de melk.
 |
 |
 |
 |
 |
|
Rond 10.00 uur gingen we op weg en begonnen we met het pinnen van Nepalees geld. Nadat een aantal van ons gepind had, waren de pinautomaten al snel leeg en moesten we op zoek gaan naar een volgend plekje om te pinnen. Toen we daarmee klaar waren gingen we Indira goedendag zeggen op haar werkplek, het reisbureau ‘Himalayan dreams’. Daar zagen we nog een mooie spreuk aan de muur hangen die ons aansprak.
Daarna vertrokken we wandelend naar de monkeytempel. Onderweg kwamen we van alles tegen wat onze aandacht trok. Waaronder een fietsenmaker, een zagerij, een ijsboer. Ook de was die overal en nergens rondhangt. Je vraagt je soms werkelijk hoe ze in deze stoffige en vuile omgeving schone en droge was krijgen. Terwijl we onze ogen goed te kost gaven, hoorden we dat er hier heel veel adelaars vliegen. We hadden het nog niet gehoord of we zagen ze ook boven ons hoofd cirkelen. Machtig om te zien!
 |
 |
 |
 |
 |
 |
De monkeytempel is een boeddhistische tempel. Op deze plek wordt tot verschillende goden gebeden door met de klok mee rondom de Stupa heen te lopen. Ze geloven namelijk dat dit geluk brengt. Het is een tempel waar symbolisch de goden liggen. Je kunt de tempel niet in, vandaar dat de mensen er omheen lopen. Dit doen ze minimaal 2x per dag. Aan de Stupa hangen blokken waar binnenin teksten van het heilige schrift zitten verwerkt. Door met je hand, de rechter wel te verstaan, langs de blokken te gaan, waardoor ze draaien, wordt de tekst als het ware opnieuw gelezen. De linkerhand is hier uit den boze omdat mensen die gebruiken als ze naar het toilet zijn geweest. Gijs en Maarten wisten dit niet en waren dat vergeten met als gevolg dat ze op de vingers werden getikt.
 |
 |
 |
 |
We moesten eerst 365 trappen op om bij de Monkeytempel te komen. Elke trap voor een dag van het jaar. Valerie en Claire hebben alle trappen gelopen met de data en zo kwamen we al snel ieders verjaardag tegen. We werden ondertussen op weg naar boven begroet door apen, mensen met kraampjes, hitte en veel zweet. Maar eenmaal boven aangekomen, was er een prachtig uitzicht over heel Kathmandu. Je kon de hele stad van bovenaf bekijken, het was echt een prachtig gezicht.
Langs een andere kant gingen we naar beneden, maar niet voordat we een muntje in een bakje gooiden dat in het midden van een grote wensput stond. Dat zou geluk brengen. Maar niemand van ons lukte het om een muntje in het bakje te krijgen. Het hele water lag bezaaid met muntjes. Er waren dus vele anderen voor ons die dit ook niet voor elkaar kregen.
Na al onze inspanningen reed het busje voor en konden we instappen en werden we naar onze lunchgelegenheid gereden die in een Tibetaanse enclave lag. Deze Tibetanen zijn vele jaren geleden moeten vluchten en zijn toen hier neergestreken en wonen in deze nederzetting. Je kon aan hun klederdracht zien dat het Tibetanen waren: zij hadden een soort schorten voor en dat zag er heel anders uit dan de klederdracht van de Nepalezen. Ook hier stond een grote boeddhistische tempel. Deze tempel had ten gevolge van de aardbeving grote schade geleden. Daarom stond hij nu al meer dan een jaar in de steigers.
 |
 |
Hierna stapten we opnieuw in het busje en reden naar Pashupatinath. Dat is een van de heiligste tempels ter wereld die zeer gewaardeerd wordt door het Hindoeïsme én het boeddhisme. Hun aanhangers komen hier samen om te bidden voor hun God Shiva, de God van de goden. De tempel staat voor religieuze harmonie tussen beide geloven. Bij deze tempel worden mensen volgens een vast ritueel gecremeerd. Ook vandaag vonden er in het openbaar meerdere crematies plaats. Zittend op een stenen rand keken we hierop uit. Dit heeft dit veel indruk op ons gemaakt. Ondertussen vertelde Samir ons interessante weetjes over de rituelen van de crematies, bijvoorbeeld dat de eerste zonen van de overledenen hun hoofd kaal moesten scheren om de crematie te beginnen met het aansteken van de brandstapel. Rond deze plek hing er een bepaalde vreemde geur. Het was zeker de moeite waard om deze plek te bezoeken en als afsluiting hebben we met de hele groep nog een foto gemaakt bij de tempelpriesters die nogal vreemd en schaars gekleed waren.
Zowel bij de monkeytempel als bij deze tempel zagen we veel apen, zowel grote als kleine. We komen hier ook veel andere loslopende dieren tegen, alsof ze bij het straatbeeld horen. Denk aan de heilige koe, stieren, geiten, hanen en kippen, een ram, enz. Het stikt hier ook van de honden net als in Turkije. Je kijkt je ogen uit!
 |
 |
 |
|
We zijn ook naar een ouden van dagen huis gegaan en dat maakte enorme indruk op ons. Het was triest om te zien hoe deze mensen hun oude dag moeten doorbrengen als ze geen kinderen hebben om voor hen te zorgen. Hoe kleurrijk deze omgeving ook was, zo eentonig zag hun dag er volgens ons uit. Ook de voorzieningen lieten te wensen over.
Wat heel leuk was, was dat we nog een ontmoeting hadden met een houthakker! Voordat we het wisten gingen onze jongens aan de slag…de broeder zou trots op hen zijn geweest!
 |
 |
Op weg naar huis liepen een aantal van ons een stukje voor de anderen uit. We stopten met lopen toen we het voor ons bekende en vertrouwde fluitje hoorden. Toen Noëlle zei: “Mama floot.” hoorden we dat opeens een Nepalese vrouw dat nazeggen. Ze vond het helemaal prachtig. Lachend liepen we dan ook van het heilige terrein af. Na weer een wild ritje in ons busje door de drukke Nepalese straten, kwamen we weer aan bij Andira en dronken we hele zoete Nepalese kruidenthee.
‘s Avonds gingen we naar een Nepalees restaurant om traditioneel Nepalees te eten. We kregen allemaal bij binnenkomst een rode stip op ons voorhoofd gezet en dat betekende dat we tot een en dezelfde familie hoorden. We moesten onze schoenen uitdoen en op de grond gaan zitten. We kregen een waar dinertje voorgeschoteld. Tot onze grote spijt hoorde daar ook de linzensoep uit Lourdes bij. De hoofdbestanddelen van een Nepalese maaltijd bestaat uit rijst, kip, spinazie en andere groenten en dat eten ze blijkbaar twee keer per dag. Wij moesten toch even slikken door de grote hoeveelheden en het onbekende, maar we hebben alles netjes opgegeten. Terwijl we aten was er Nepalese live muziek en dans. Een liedje hebben we meegedanst en onze poging om ons Nepallied te laten horen, faalde omdat we de tekst en de bewegingen niet meer allemaal wisten. Maar niet getreurd, er komen nog meer gelegenheden waar we ons van onze beste kant kunnen laten zien. Na twee uurtjes gingen we naar huis en is er weer een dag voorbij. Moe, maar tevreden gaan we naar bed om de overweldigende indrukken te verwerken. Morgen gaan we voor het eerst kennis maken met de Thali-school. We zijn erg benieuwd wat ons de komende dagen gaat brengen.
Trouwens het weer was droog maar erg drukkend, zweterig en benauwd, maar dat weerhoudt ons niet om straks aan de slag te gaan. Wat ook nog heel opvallend was, waren alle kleuren vlaggetjes die overal in de lucht hingen! Soms op plekken waarvan we dachten: ‘Hoe is het mogelijk?’ De kleuren van de vlaggetjes hadden allemaal hun eigen betekenis: rood staat voor vuur, blauw staat voor de hemel, groen staat voor water, geel voor de aarde en wit voor de lucht die we in- en uit ademen.
 |
 |
 |
|