Reünie Lourdesreis 2024

Twee weken geleden vond op zondag de reünie van onze Lourdesreis plaats in de Gerardus Majella school op de Heksenberg. Rond 15.00 uur druppelden alle genodigden binnen en stond de koffie en het zelfgebakken gebak klaar. Allemaal waren we blij dat José weer van de partij was!

Onder het genot van een kopje koffie en een stukje gebak keken we, nadat we eerst uitgebreid bij gekletst hadden, met zijn allen de foto’s van Lourdes. Hierna werd onze eigen Lourdesfilm gestart en genoten we met volle teugen van een terugblik op onze fijne, hartverwarmende week in Lourdes.

Ondertussen warmde de keukencrew de voorbereide, uitgebreide warme maaltijd op: de hete kip van tante Ineke met taugé, die ook elke kampweek één keer op het dagmenu staat. Tegen de tijd dat het avondeten geserveerd kon worden, werd er een lopend buffet gemaakt en kon iedereen zijn buikje vullen. Vol smaak werd er gegeten en hierna nog een kopje koffie gedronken en daarna ging iedereen langzaamaan weer zijnsweegs.

Maar niet voordat Monique en Marieke poolshoogte gingen nemen bij Joke thuis. Joke is al die jaren met ons mee gegaan naar Lourdes. Het was nu vreemd dat zij niet naar de reünie was gekomen, want dat paste niet bij haar. Zij zou altijd zijn gekomen als ze zich ergens voor had opgegeven. Na wat omzwervingen bereikte ons het droevige nieuws dat ze twee dagen ervoor op intensive care overleden was, gelukkig in bijzijn van een lieve arts en een verpleegkundige. Niemand in haar nabije omgeving wist daar echter van en doordat ze niet op de Lourdesbijeenkomst was verschenen, kwamen we er precies op tijd achter en kon er door haar vrienden een mooie, stijlvolle, passende uitvaart geregeld worden. Maria, draagster van het Licht, onder wiens schutse wij samen op reis zijn mogen gaan, bracht haar overlijden aan het licht, een hemels knipoogje?! Ons ensemble mocht de afscheidsviering van Joke opluisteren en dat deden we maar wat graag, omdat Joke een trouwe fan van ons was. Na de vorige Lourdesreis had zij er nog eigenhandig voor gezorgd dat wij, op haar kosten, eens de Eucharistieviering mochten opluisteren in de Andreaskerk. We hebben dat net voor de laatste Lourdesreis uiteindelijk kunnen doen en zij was er trots op dat zij dat mogelijk had gemaakt. 

Wat heel bijzonder was bij het afscheid, was dat na afloop van de dienst alle genodigden, in plaats van een bidprentje, een schaapje mochten uitzoeken uit haar schapencollectie. Meerderen van ons waren op de hoogte van deze verzameling, want ook in Lourdes scoorde ze vaker een schaapje dat ze niet kon weerstaan en als aandenken meenam naar huis. Zo togen wij naar haar afscheid naar huis, ieder met een schaapje in de hand, waar we bij thuiskomst een mooi plekje voor uitzochten. Het schaapje herinnert ons aan Joke en we zullen haar om meerdere redenen niet snel vergeten.