Vanmorgen liep niet alles zo gesmeerd als andere morgens. Toen Ineke ging kloppen, lag nog bijna iedereen in dromenland. Een kwartier later toen ze nog eens ging kloppen en zei dat ze om 7.00 uur met hun koffer beneden moesten zijn, werd het toch even een ietwat hectische bedoening. Uiteindelijk kwam het toch nog goed. De echte “diehards” gingen voor de laatste keer op een holletje naar de brancardiersmis. Om 8.30 uur kwamen we met zijn allen bij elkaar in de Accueil, van daaruit brachten we de pelgrims richting de St. Bernadettekerk. Omdat we wat te vroeg waren, hebben we eerst met zijn allen in het zonnetje aan het water gezeten. De pelgrims vonden het heerlijk. Ze haalden allemaal oude verhalen op en zo kon je duidelijk grote verschillen horen wat betreft de grootte van hun huishoudens destijds en die van ons nu. Van de oudere generatie zouden wij ook nog veel kunnen opsteken als we de moeite zouden nemen om goed naar ze te luisteren.
 |
 |
Nadat we iedereen op de plaats hadden gebracht, ging John met Maud, Myrthe, Fleur, Remi, Noëlle, Loes,Gijs, Cyriel, Wim en Vivian naar de beroemde baden. De jongens waren al gauw aan de beurt omdat mannen er niet vaak voor kiezen om naar de baden te gaan. De dames echter schoven aan in een meterslange stoelenrij. Gelukkig hadden we geluisterd en waren we niet eerst nog kaarsen gaan opsteken want we zaten nog maar net en prompt sloten ze achter ons de poort. En dat wil zeggen dat we dan geen kans meer hadden gekregen om te gaan….!
 |
 |
In de rijen voor ons zaten Fransen en die baden in het Frans de hele tijd voor. Aan het einde van de wachttijd kenden onze meisjes allemaal het wees gegroet in het Frans, maar Vivian natuurlijk niet. Het wachten was helemaal niet vervelend, het was net alsof we die tijd nog nodig hadden om ons voor te bereiden op wat er ging gebeuren. Toen het eindelijk zover was (na twee uur) konden we naar binnen en werden we opgevangen door heel fijne mensen. Voor sommigen van ons was het een indrukwekkende gebeurtenis die je niet snel meer zult vergeten. Er zijn verder geen woorden voor om weer te geven wat dit betekent.
 |
Hierna gingen we naar de lunch en ook hier liep het even niet gesmeerd omdat er een misverstand was en sommigen van ons niet wisten waar en wanneer ze ergens moesten zijn. Gelukkig kwam het ook nu allemaal op pootjes terecht en vonden we elkaar, wel een half uur te laat, op de plek waar we hadden moeten zijn. De bedoeling was namelijk dat wij met de mensen in het Accueil spelletjes zouden doen, zodat de brancardiers in de tussentijd de hele afdeling konden inpakken en naar het station vervoeren. Je weet niet wat je ziet, hoe zoiets verloopt. Alle mensen van de afdeling werden naar de vijfde etage gebracht en toen werd als het ware de hele afdeling in een keer opgerold. In een mum van tijd kan dan een volgende bedevaartsorganisatie komen en deze afdeling opnieuw inrichten tot ziekenzaal en deze in gebruik nemen en met eigen mensen gaan bemannen.
De mensen van de zorg vroegen of wij de liedjes en de dansjes van gisteren nog eens wilden laten horen. De mensen regeerden weer net zo leuk als de dag er voor. Ze zijn heel geïnteresseerd in ons hele doen en laten en kwamen vragen of we geen opnames daarvan hadden. Gelukkig hadden we Cd’s meegenomen. Een mevrouw vroeg of we niet ook beeldmateriaal hadden, ze vond het zo leuk om onze jeugd te zien!
 |
Om 16.00 uur gingen we, nadat we nog samen een kaars hadden aangestoken, in een sneltreinvaart terug naar het hotel voor een laatste (lichte) maaltijd. En daarna gingen we weer terug naar het Accueil om de hulpbehoevende pelgrims te vervoeren naar de bus die hen naar het station bracht. Van ons konden ook de meesten mee, maar enkelen moesten te voet gaan naar het station. Daar stonden de koffers van alle bedevaartgangers en vrijwilligers al op het perron klaar. De trein was echter nog in geen velden of wegen te bekennen. Na een poosje kwam hij aan en konden we de koffers op de plek brengen. Even later mochten alle bedevaartgangers naar binnen. En daar zaten we dan en de trein vertrok niet… We hadden vertraging omdat er verderop een boom was omgevallen, die op een spoorweg lag en die moest eerst nog worden opgeruimd voordat de trein kon vertrekken.
 |
 |
Toen de trein eindelijk vertrok liepen we al 2,5 uur achter op schema. We moesten ook nog een aantal keren stoppen om andere reguliere treinen voor te laten gaan. De vertraging bleef de rest van de reis alleen maar oplopen.
’s Avonds was het heel gezellig in de trein. Een deel van ons moest nog koffie en thee rondbrengen, wat op zich leuk werk was omdat je met iedereen een praatje kon maken onderweg. Sommigen lagen daarna al snel op één oor, omdat we toch wel een zwaar programma achter de rug hadden. Anderen hebben nog lang plezier gehad met spelletjes, maar uiteindelijk lag iedereen te slapen in hun eigen coupé.
Dag 8
 |
 |
Vandaag konden we uitslapen tot 8 uur. We hadden allemaal lekker geslapen, ook al ging de trein ’s nachts erg hard. Sommigen gingen weer koffie en thee langs de coupés brengen. We hadden dit keer geen eigen eten gemaakt voor de reis, dus kregen we een eetpakket voor in de trein. We aten in 2 coupés die helemaal vol zaten. Dat was hartstikke gezellig, ook al hadden we niet zo veel plaats om onze etensbak ergens neer te zetten. We kregen onderweg één keer de kans om naar buiten gaan en daar maakten we meteen gebruik van.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Na veel gekaart, gegeten of gelezen te hebben kwamen we pas om 18:00 in Maastricht aan, waar onze ouders en familie ons vrolijk stonden op te wachten. We waren allemaal blij om elkaar weer terug te zien. We vonden het heel erg jammer om afscheid van elkaar te nemen, maar waren ook blij om onze families weer terug te zien.
 |
 |
We hebben allemaal veel nieuwe ervaringen opgedaan, die we thuis mogen verwerken. Behalve leerzaam is de afgelopen week ons ook zeer voldoenend geweest. We hebben allemaal het gevoel dat we de pelgrims de week van hun leven hebben kunnen geven. We kregen ook veel lof voor onze inzet, zowel van pelgrims als van medevrijwilligers. Daarnaast hebben we ook zelf de kans gehad om op bedevaart te gaan en kennis te maken met Lourdes en de heilige Bernadette. Het was al met al een fantastische reis die we zeker weer over zouden willen doen.
 |
Dit is het einde van deze mooie reis.
Voor meer informatie over de Organisatie Limburgse Bedevaarten: www.lourdesbedevaart.nl.