Meimaand, Mariamaand

Toen we begin mei terugkwamen uit Lourdes, kregen we ineens het lumineuze idee dat we élke avond naar Maria konden pelgrimeren, gewapend met onze lichtgevende rozenkrans. Dat hield in dat we met een groepje gegadigden van onze Lourdesreis een groepsapp aanmaakten, waar je zelf elke avond in kon aangeven of je heen én terug wilde lopen, of alleen heen, of alleen terug. Elke avond vertrokken we vanaf de Heerenweg op de Heksenberg naar de kapel van Leenhof in Landgraaf. Bijna alle avonden doordeweek was er zo een delegatie van Chrisko, met of zonder paraplu, van de partij. Marieke, die nog altijd last heeft van haar been, zorgde op de heen- en/of terugweg voor het benodigde autovervoer en dat was voor ons een geluk bij een ongeluk. Met pijn in haar hart zag ze ons na de Eucharistieviering de berg af lopen en ieder van ons wist hoe graag ze met ons zou zijn meegelopen. Maar wie weet kan ze volgend jaar weer aansluiten en zich al lopende weer bij de groep voegen. Net naargelang degene die voorop liep, werd het tempo bepaald, maar hoe dan ook vertrokken we elke avond om 18.00 uur, om rond de klok van 19.00 uur een plaatsje voor het altaar te bemachtigen. Veel van onze (over)grootouders hebben in hun jeugd dit kapelletje, dat gelegen is in het bos, bezocht en dat is op zich al een fijn idee. Op zaterdagochtend om 7.30 uur trokken sommigen onder ons ook nog de stoute schoenen aan en trotseerden de regen en genoten met volle teugen van de natuur die ontwaakte en die prachtige plaatjes opleverde.

Op 31 mei, de laatste dag van de meimaand, Mariamaand mochten wij met ons familiekoor de Mis opluisteren aan het Leenderkapelletje. We maakten daar aan het kapelletje allerlei weersomstandigheden mee, maar zo’n mooie avond als de avond van 31 mei, was er in onze beleving de voorgaande weken niet geweest. In de stralende avondzon zaten de mensen voor het kleine kapelletje en stond ons koor in het zonnetje te schijnen.

De Mis werd voorgegaan door Monseigneur Maessen. Hij begon zijn preek door een parallel te maken tussen ons bezoek die avond aan het kapelletje, op deze laatste dag van de meimaand, Maria maand, en het bezoek van Maria aan Elisabeth. Bij het kapelletje komen wij op bezoek bij Maria. En in de Bijbel lezen we: Maria bezoekt Elisabeth. Dat verhaal heeft een parallel met ons eigen leven, want Maria en Elisabeth ontmoeten beiden God, omdat Maria Jezus in haar schoot draagt. En ook wij zijn hier om God te ontmoeten in de Heilige Mis. En er is nog een parallel, want Maria was zwanger van Gods Zoon, maar zijn we dat niet eigenlijk allemaal een beetje, omdat we allemaal Jezus willen uitdragen in onze wereld?

We zijn ook allemaal moeders, in zekere zin, of we nu man of vrouw zijn. Zo begon eens een heilige een brief aan zijn gemeenschap met: ‘geliefde mede-moeders’. Maar er waren alleen priesters. Het was echter geen verspreking. Hij wilde zeggen: wij zijn allemaal moeder! En dat geldt ook voor ons: we ontvangen de heilige communie en zijn hierdoor dragers van het Licht. Wij zijn geboren in gemeenschap (met God), geboren vanuit een gemeenschap (van man en vrouw) en wij leven in gemeenschap met onze familie en andere mensen.

Toen Maria haar nicht bezocht, sprong het kind, in de schoot van Elisabeth, van vreugde op in haar schoot; dat was een natuurlijk sprongetje, want dat doet een bewegend kindje tijdens de zwangerschap. Maar het was ook een teken van herkenning. De baby Johannes herkende de aanwezigheid van het Licht der wereld. En daarom is Maria draagster van het Licht, omdat zij Jezus, het Licht der wereld, in haar schoot droeg. Wat dat voor haar betekent, horen we in het Magnificat dat zij spreekt, als zij haar nicht ontmoet: “Zijn keus viel op zijn eenvoudige dienstmaagd, van nu af prijst ieder geslacht mij zalig. Wonderbaar is het wat Hij mij deed, de Machtige, groot is Zijn Naam! Barmhartig is Hij tot in lengte van dagen voor ieder die Hem erkent. Hij doet zich gelden met krachtige arm, vermetelen drijft hij uiteen, machtigen haalt Hij omlaag van hun troon,
eenvoudigen brengt Hij tot aanzien; Hij toont de kracht voor de armen.”

Ze looft God, die er voor iedereen is. En als we naar het leven van Jezus kijken, naar zijn tekenen en wonderen, zien we: Hij geeft alle mensen weer waardigheid! Zonden worden vergeven, kreupelen staan op. Degenen die in Zijn tijd aan de zijlijn van de maatschappij stonden, die geeft Hij hun waardigheid terug. Dus dat betekent dat het ook ónze opdracht is, als christenen, om alle mensen in hun waarde te laten en waardigheid terug te geven.

Waardigheid wordt vaak gebruikt in onze maatschappij om een uniek karakter weer te geven. Maar om dat echt te kunnen pakken, is het belangrijk om te weten dat deze waardigheid ons niet gegeven wordt door anderen. Onze waardigheid is niet gebaseerd op talent, niet op de kennis die we hebben, want dan kan die waardigheid ons ook weer afgepakt worden. De waardigheid is ons gegeven, a priori, vanaf de conceptie. Niet achteraf ontvangen, maar aan ons gegeven bij de conceptie. Door God hebben we onze waardigheid gekregen, als kinderen van God, dus als we Zijn weg blijven volgen, zetten we de waarde van het kindschap Gods niet op het spel en bewaren en beschermen we deze waardigheid.

Zijn we niet allemaal geboren uit de moederschoot? Worden we niet mens in een gemeenschap, dóór een gemeenschap? Terwijl in onze wereld het IK zegeviert, mogen we elkaar leren aanvaarden, en een stap zetten naar gemeenschap, verdraagzaamheid en tolerantie. En dat is moeilijk, bijna onmogelijk. Maar als wij nu eens allemaal een tandje bijzetten om het een beetje meer mogelijk te maken, volgens de opdracht van alle christenen: kijken naar de ander zoals Maria naar Johannes, zoals Jezus naar ons.

Hebzucht, escalatie van geweld, landen die bij elkaar binnenvallen. Dat is wat in onze wereld de toon zet. Maar, daar waar mensen durven te dromen en vanuit Jezus (= Liefde) durven kijken naar elkaar, daar komt het goed. Want de Liefde wint ALTIJD! Dus laten wij de verdraagzaamheid en Liefde leven, en danken dat we Gods kinderen zijn. Vragen wij dat Maria, draagster van het Licht ons hierin voor mag gaan.

Het verheugde ons dat Mgr Maessen Maria, draagster van het Licht benoemde en zo kon Loeke aan het einde van deze Mis, in overleg met pastoor Jongen, aan de bezoekers een toelichting geven op onze devotie tot Maria, draagster van het Licht en werden rozenkranssetjes en het daarbij horende gebed uitgedeeld. De preek sprak ons ook aan, omdat het naadloos aansloot bij één van onze eigen Chrisko liedjes van den beginne, namelijk het liedje ‘Waardevol’.

Tot de maand september zijn we nog elke zaterdagochtend in de gelegenheid om het kapelletje te bezoeken voor de Heilige Mis. Dus misschien zien jullie ons daar ineens weer verschijnen. Maar één ding is zeker: volgend jaar zullen we, als God het blieft, opnieuw ‘acte de présence’ geven, want de maand mei is mede hierdoor een feest geworden. Het is in drie woorden samen te vatten: inspirerende, ontspannende en rustgevende momenten, waar je midden in de natuur God kunt ontmoeten als je dat wilt.