Deze kerst was op meerdere fronten spraakmakend voor ons. Niet in de laatste plaats omdat we tien dagen voor de kerst geplaagd werden door een griepinvasie, waardoor het ene na het andere koorlid geveld werd door een hardnekkig griepvirus, dat na een paar dagen weg leek te zijn en dan een dag later weer opnieuw de kop op stak. Dat betekende dat we dit jaar nog meer dan andere jaren gebruik moesten maken van kunst en vliegwerk. Ons grote geluk was dat de dans- en toneelgroep de dans leek te ontspringen, in die zin dat zij als enigen onder ons stug door konden oefenen en daar waren we reuze blij mee. Het gevolg daarvan was dat zij alle losse stukjes oefenden, aan de hand van ingezongen versies van de liedjes. Ondertussen was het bidden en hopen dat we voor het moment suprême het koor weer enigszins op mankracht hadden, zodat zij op de generale repetitie, de zondag voorafgaand aan kerstavond, alle stukjes van muziek, dans en toneel aan elkaar konden breien. En jawel hoor, op zondag nam de één na de ander, wel nog wat kuchend en snuffend, zijn plaats weer in en konden we er een mooi geheel van maken. Onze naaigroep werd versterkt door de jongere garde en zo werden enkele nieuwe kostuums een feit. Fleur leefde zich helemaal uit op de nieuwe koning waardoor de oude gordijnen van Astrid een tweede leven leven. Samen met Paul maakte ze ook nog het pak van keizer Augustus. Dominic vond dat pak helemaal het einde, want het was niet alleen cool, maar er was ook nog een mooie adelaar in het pak verwerkt. Als hij mocht kiezen wilde hij maar één rol en dat was de rol van ome Kyle, die de eer had om keizer Augustus in het spel te spelen. Ook toen we hem zeiden dat deze keizer niet zo lief was, omdat hij alleen maar dacht aan zichzelf, wilde hij toch niets liever dan die rol, want dat pak was toch echt het einde. Tot zijn grote spijt werd hij echter zelf opnieuw in een schapenpak gehesen, dat wel lekker warm was, maar daar was ook voor hem ook alles mee gezegd. Gelukkig kon hij zijn hart nog ophalen bij het zingen, voorafgaand aan de mis, en dat deed hij dan ook met luide stem. Gabriëlla en Stijn waren maar wat blij dat ze het schapenpak aan de kapstok konden laten hangen en waar Gabriëlla helemaal blij was met de prachtige engelenjurk, was Stijn tevreden als herdersjongen. Op de schoenen na, was hij hier helemaal mee in zijn element en omdat hij het al zo goed deed, mocht hij in plaats van de lelijke touwschoenen tot zijn grote geluk zijn eigen gympies aan houden. Een mooi detail dat we graag willen delen, is dat een oplettende Hema-medewerkster, die tevens een goede vriendin is van enkele jongere moeders onder ons, al enkele jaren gordijncoupons, die normalerwijze weg worden gegooid, aan de kant had gelegd en gespaard. Ze had deze grote schat blootgelegd aan Loeke en die liet zich dat geen twee keer zeggen, toen ze eenmaal van het bestaan hoorde van deze schat. Tara had stapels prachtige gordijncoupons van 1.50 meter breed verzameld en wij mochten ze zo maar, om niet, hebben. En zo maakte Gijs een ritje naar Valkenburg en haalde daar vijf bananendozen op, gevuld met de mooiste stoffen voor nieuwe kostuums. Onze costumiers likten er allemaal hun vingers bij af. Dit draagt groot potentieel in zich en zo kroop Loeke op de valreep nog om vijf voor 12 achter de naaimachine en maakte het pak van Teun klaar, de sterrendrager in het spel. Iedereen was in zijn sas, omdat het ondanks alles toch nog opnieuw gelukt was om er met zijn allen iets moois van te maken. En zo kon op kerstavond de aftrap worden gegeven en was iedereen en alles er klaar voor om het kerstverhaal met als thema ‘Op spraakmakende wijze’ ten tonele te brengen. In het kerstverhaal liepen deze keer twee verhaallijnen. De eerste over de spraakmakende manier waarop God ter wereld komt: niet in het grote, maar in het kleine! Hij de grote, almachtige God maakt zich klein als een kind en dat alleen al is opzienbarend en spraakmakend voor ieder van ons, als we dat willen zien en van harte durven aannemen. De andere verhaallijn is ‘tellen’: wie telt er in zijn leven en hoe tel jij? Wie en wat telt er in jouw leven en wie of wat niet?
We zien zes machthebbers ten tonele verschijnen. Keizer Augustus, die wil tellen omdat hij wil weten hoe groot zijn machtsimperium is en hoever zijn macht reikt. Koning Herodes, die bang is om zijn (macht)positie te verliezen, omdat een andere koning meer ‘in tel’ zal zijn dan hij. Hij is zo bang dat hij de drie koningen, die hem in kennis stellen van deze pasgeboren koning, onder valse voorwendselen wilt ontfutselen waar deze koning geboren is, met de leugen dat hij hem ook eer en hulde wilt gaan brengen. God, die almachtig is, staat daar echter boven en waarschuwt de drie koningen dat zij via een andere weg terug naar huis moeten gaan. En als gevolg daarvan laat Herodes alle kinderen onder de twee jaar vermoorden.
Ook de drie wijzen, die in de volksmond drie koningen worden genoemd, zien we verschijnen met hun geschenken. Zij die de geschriften kenden en de sterren bestudeerd hadden, zagen een bijzondere ster aan de hemel verschijnen en gingen op basis daarvan op weg, omdat ze oprecht de nieuwe Koning wilden gaan begroeten, eer en hulde wilden brengen. Deze koningen hoopten en verwachtten de komst van deze nieuwe Koning. De zesde koning is de Koning waar het in het leven eigenlijk om hoort te draaien! Dat is God, die zelf ter aarde is gekomen in de gedaante van Zijn Zoon Jezus, die geboren wordt in een stal, bij twee mensen die aards gezien onbeduidend en eenvoudig zijn. Voor God echter zijn uitgerekend zij, die aards gezien niet zo in tel waren, juist degenen die uitverkoren zijn om Zijn menswording op aarde mee te voltrekken. Evenals de herders de eersten zijn die Jezus, de Zoon naar Gods hart, mogen welkom heten en het pasgeboren Koningskind vinden in een kribbe, liggend in het stro. De Goddelijke werkwijze is een geheel andere dan je aards gezien zou kunnen bedenken. God bewijst een dienst aan de mensen door Zijn Zoon als Dienaar Gods op aarde te laten komen in het kwetsbare en de kleinheid van een pasgeboren kind en dit maakt juist de grootheid van God zichtbaar. Het lijkt voor ons de omgedraaide wereld en dat is het ook, zou je kunnen zeggen. Waar wij mensen altijd de neiging hebben om onszelf groot te maken en onszelf groot te houden, roept God ons juist op met Zijn Woord en met Zijn daad tot het tegendeel, en dat laatste veronderstelt precies een hele andere kijk op het leven. Vanuit aards oogpunt bekeken is deze andere manier van denken en kijken niet alleen spraakmakend, maar ook opzienbarend te noemen. Daarmee heeft de almachtige God, vanuit hemels oogpunt bekeken, voor ons de toon gezet en roept Hij ons allen op om, net als Jezus, ons dienstbaar op te stellen ten opzichte van onze naaste, in plaats van te willen heersen over anderen. Leven vanuit de christelijke naastenliefde veronderstelt om te allen tijde God te beminnen en de naaste als jezelf. Dat houdt concreet in dat we ons nooit hoeven te verheffen of te verlagen ten opzichte van andere mensen, maar onze positie altijd kunnen bepalen aan de hand van Christus Koning. Dan maken we ons, net als Hij, klein waar we ons eigenlijk groot willen maken ten koste van anderen en houden we ons groot in Christus door onze waardigheid niet te verliezen waar anderen ons willen kleineren of onderuit willen halen. Christenen zijn geroepen om als Koningskinderen de Weg te gaan, die Christus Koning ons is voorgegaan, in de wetenschap dat in Christus niemand ons onze eigen waardigheid kan afnemen, als wij onszelf veilig weten in Hem en ervoor kiezen om bij Hem te schuilen ten tijde van onrecht, pijn en verdriet.