Op zondag 17 december was Chrisko zoals ieder jaar bij Geloof en Vriendschap te gast in Hoensbroek. Wij mochten de Mis opluisteren en gaven aan de kerkbezoekers een ‘sneak-preview’ van een nieuw lied dat we ook in de gezinsmis op 24 december in de Pancratiuskerk en op 25 december in de St. Martinuskerk in Welten ten gehore zullen brengen. Nu de jongste generatie een vast onderdeel van ons familiekoor uitmaakt, hebben zij ook hun eigen liedjes en solo’s. Zo zong Hannah haar eigen solo in het liedje ‘Er is een kindeke’ en de jongvolwassenen in ons koor zagen we allemaal terugdenken aan de jaren dat zij voor het eerst deze spannende vraag kregen om een solo te zingen. Daarnaast hadden ook onze eigen kleine schaapjes hun eigen aandeel in deze Mis. Voor hen werden de schapenpakjes alvast van stal gehaald om het liedje ‘ieder schaapje telt’ te zingen en te dansen. Hierdoor konden ook zij alvast oefenen voor de gezinsmissen met Kerst.
Pastoor van Dijck linkte in zijn preek de verkiezingen en al het gedoe eromheen, maar ook de zogenaamde godheden van deze wereld, die aanbeden worden door de mensen, aan het Evangelie van vandaag over Johannes de Doper: net als na de verkiezingen in Nederland, waar men steeds weer in gaat op ‘wie is wie en wat zegt hij nu eigenlijk, waar staat hij voor?’ werd dat vandaag in het Evangelie gevraagd aan Johannes de Doper. Hij is opgevallen, in zijn tijd, want hij zei nogal wat… Hij zei dat de mensen zich moesten bekeren, zich moesten omkeren! Aan Johannes de Doper vroegen ze daarom: wie ben jij? Wie ben jij nu eigenlijk? En anders dan wij misschien zouden verwachten, zette hij juist een stap terug. Hij zei wie hij allemaal niet was: Messias? Nee. Elia? Nee. Profeet? Nee. Hij zei daarmee eigenlijk ‘het gaat niet om mij!’ Dat is ongebruikelijk, omdat wij mensen ons vaak juist vooral willen laten zien en horen, want zo is onze maatschappij. Je moet in the picture staan en jezelf laten zien! Johannes kwam er niet mee weg om te zeggen wie hij niet is, want de mensen bleven hem vragen. Ze dachten: wat hij zegt, dat moet toch ergens vandaan komen?! Uiteindelijk antwoordde Johannes tóch wie hij was en hij zei: “ik ben de stem van iemand die roept in de woestijn”. Er zijn in onze wereld mensen die zich als godheden laten behandelen, zei pastoor van Dijck, dat zijn de grootheden in onze wereld. Maar Johannes deed juist het tegenovergestelde en zei: ik ben alleen maar de stem van iemand die groter is dan ik. Hij bracht zo een boodschap voor de armen. Die boodschap gaat niet over geld, maar over mensen die lijden of gekwetst zijn. En dat zijn wij ook! Ook wij kunnen ons dus naar God keren, want dat is wat Johannes van de mensen vroeg. Als wij ons hart openstellen, kunnen wij met Kerstmis Jezus, de Messias, de Verlosser in ons hart ontvangen, die ons hart wil helen en ons vrij wil maken als we vastzitten.
Aan het einde van de mis gaf pastoor van Dijck ons de ruimte om te spreken over ‘het gebed om te worden als Maria, Draagster van het Licht’. In de Adventsbrief van 2023 heeft Mgr. Maessen aandacht geschonken aan deze mooie en in de Advent zeer toepasselijke naam van Maria: Adventsbrief. Maria was immers Draagster van het Licht der wereld, Jezus. Aan het einde van de mis deelden we aan alle kerkbezoekers de daarbij horende gebedskaartjes en lichtgevende rozenkransen uit. Op die manier hopen we dat steeds meer mensen met ons mee zullen bidden en we zo samen kringen van licht kunnen maken rond de mensen die het leven op dit moment donker inzien. Heeft u ook interesse om samen met ons mee te bidden? mail dan uw naam en adresgegevens naar secretariaat@stichtingchrisko.nl , dan zullen wij zorgen dat u het gebedkaartje en de daarbij horen rozenkrans ontvangt.
Na de mis ging het grootste deel van ons zoals altijd weer mee naar de school. We verdeelden ons over de tafels en mengden ons als gasten onder de leden van Geloof en Vriendschap, die elkaar iedere maand ontmoeten, maar nu speciaal voor de kerstviering. Na een heerlijke kippensoep, broodjes en fruit sloten we de gezamenlijke maaltijd af. De kinderen mochten in een andere ruimte spelen en de rest van onze groep was in gesprek met tafelgenoten links en rechts. Toen we voldoende energie getankt hadden, was het tijd om gezellig mee te zingen met het Shanty-koor dat kerstliedjes, Limburgse liedjes en zeemansliederen ten gehore bracht, wat zorgde voor een uitbundige sfeer. De schaapjes kwamen er ook nog even bij en trokken veel bekijks van de mensen in de groep.
Toen het tijd was om te vertrekken naar ons derde onderdeel van deze dag, onze kerstrepetitie, werden we door Jo Hermans namens de hele groep Geloof en Vriendschap verrast met een bijdrage voor onze goede doelen. Hier zijn we natuurlijk heel blij mee en we zullen bekijken voor welke van onze activiteiten we dit het beste kunnen besteden.
Wij zijn dankbaar voor alweer een mooie dag die we als twee gemeenschappen, Geloof en vriendschap en Chrisko, met elkaar hebben doorgebracht.
Jullie doen het goed zo