Heidagje

Hemelvaartsdag werd voor ons een dag met een gouden randje; een dag om niet snel te vergeten. We begonnen vanmorgen met de Eucharistieviering in de Pancratiuskerk. We mochten deze feestelijke mis muzikaal opluisteren met ons eigen Chrisko familiekoor. Verzameld rond het altaar begonnen we zo de dag. De deken vroeg in de preek: “Waarom kom je naar de kerk?” Daar kunnen wij kort over zijn: omdat Jezus de Bron van ons bestaan is. Wij geloven in Zijn boodschap van Liefde en willen allemaal op onze eigen manier niets liever dan deze Liefde in de praktijk brengen. Dat dit laatste niet zo’n gemakkelijk opgave is en met vallen en opstaan gaat, moge duidelijk zijn, want zeg nu zelf, we komen allemaal onszelf tegen in de omgang met de ander. En precies daarom komen wij samen rond de tafel van de Heer. Zoals we ooit zongen:

Ben je rijk of ben je arm, ’t maakt niet uit waarin je woont.
Ben je zwak of ben je sterk, voor de Heer maakt dat niet uit.
Ben je groot of ben je klein, ’t maakt niet uit een man of vrouw.
Zet je hart steeds voor Hem open, dan is Hij heel dicht bij jou.

Ben je boos of heel verdrietig, staat jou nog iets in de weg?
Ga dan buigend naar de Heer toe, Hij neemt alles van je weg.
Door te geven, niet te nemen en te luisteren naar Zijn stem.
Door Zijn lichaam te ontvangen, maakt Hij jou van binnen vrij.

Ben je eenzaam of verlaten en voel jij je vaak alleen.
Hij zal altijd bij je blijven en laat jou niet in de steek.
Ben je bang en vaak bezorgd, heb je pijn en zoek je steun.
Luistert niemand naar jouw woorden, kun je schuilen dicht bij Hem.

Door samen hier te zijn rond de tafel van de Heer,
weet ik dat U het voedsel bent voor mij.
Het Eeuwig voedsel bent voor mij.

Ik voel me vrolijk, voel me blij, als ik dicht bij U kan zijn
en ik weet dat U het voedsel bent voor mij.
Ik voel me veilig, ’t geeft me kracht als ik U ontvangen mag
en ik weet dat ik U alles zeggen kan.

In Jezus kunnen we de ander ontmoeten. Als je bereid bent om te kijken door Zijn ogen van Liefde kijk je anders naar de ander en kijk je niet naar wat je scheidt van de ander, maar naar wat je verbindt met de ander. Dat houdt in dat we ervoor kiezen om ons niet blind te staren op de fouten of tekortkomingen van een ander, maar ons in plaats daarvan proberen te verplaatsen in de ander en van het goede uit proberen te gaan in plaats van, van het kwade. Niets is zo makkelijk als het laatste, namelijk uitgaan van de kwade bedoelingen van een ander, dat is een sinecure, maar uitgaan van de goede bedoelingen van de ander is een christelijke levensopgave, die van ieder van ons persoonlijk het nodige vraagt. Hoe vaak gebeurt het ons niet dat we ons gepasseerd voelen, tekort gedaan of verongelijkt? Hoe vaak zijn we daarom boos op de ander en blijven we het liefst boos op de ander, in plaats van de ander het voordeel van de twijfel te schenken? We kunnen ons afvragen of we in staat zijn om onze eigen boosheid los te laten en van het goede van de ander uit te gaan? Kunnen we boven onze eigen natuur uitstijgen en niet vanuit onze eigen gekwetstheid blijven denken, reageren, handelen en doen? Jezus heeft zichzelf aan ons gegeven op het kruis en zijn wij niet ook opgeroepen om in Zijn Geest van Liefde eveneens zo te doen en ons zelf (op) te geven uit liefde voor de naaste? En betekent dit niet dat we van het goede van de ander mogen uitgaan en ons niet moeten bezig houden met het kwaad van de ander? Om deze naastenliefde zo goed mogelijk in de praktijk te kunnen brengen, verenigen wij ons rondom het altaar en vragen God om de benodigde steun en kracht om dit christelijke werk mee te kunnen voltrekken wat Hij in ons begonnen is.

Nadat we Jezus ontvangen hadden in de Eucharistie gingen we huiswaarts en om 14.00 uur verzamelden degenen die dat wilden bij het bezoekerscentrum Schrieversheide. Samen wandelend met jong en oud liepen we naar onze befaamde plek op de heide. Deze bleek voor het eerst in al die jaren bezet, omdat mensen op dit plekje aan het picknicken waren. Dat betekende dat wij een eindje opschoven, waardoor we opeens een hele grote, rechte zandvlakte tot onze beschikking hadden. Zodoende werden algauw de knuppels tevoorschijn gehaald om te slagballen en werd samen spelen een feit.

Naast het samen naar de hei gaan, zagen we nog een traditie terug; al sinds klein kindje af aan, stoeien onze jongens met elkaar. Zo ook vandaag: onze jonge mannen namen de uitdaging aan en al snel ontstond er, op het slagbalveld, een vleeshoop waarbij de ‘oude jongere jongens’ hun handen vol hadden. Waar ze vroeger altijd nog wonnen, denken we dat ze de komende tijd hard moeten blijven werken om de overwinning te behalen.

Het was voor de ouderen onder ons een grote vreugde om dit te mogen meemaken. Wie had dat kunnen denken, dat zelfs de heidag-traditie zou worden voortgezet? Toen we de uitnodiging voor een samen optrekken op de Brunssummerheide in de groepsapps zetten, kwamen tot onze grote verbazing niet alleen de jongeren, maar ook al onze kersverse, jonge gezinnen in spé, al dan niet met hun baby’tjes, om ons te vergezellen. De opa’s en oma’s keken hun ogen uit, want dit hadden ze niet verwacht. Ooit zaten zij daar op diezelfde plek met hun kinderen in het zand en speelden daar slagbal, stand in de bal of chinees voetbal en nu zaten daar deze kinderen met hun eigen kinderen, met de blote voeten in het zand zandtaartjes te bakken.

We genoten van elkaar, van het samenzijn, de natuur en natuurlijk niet te vergeten van het zonnetje dat volop scheen. Zo eindigde ook deze dag, één van hart en één van ziel, waar we hand in hand, eensgezind samen op weg zijn gegaan. Is dat niet waar Jezus ons toe oproept in het Evangelie, waar Hij zegt: “wanneer twee van u eensgezind op aarde iets vragen- het moge zijn wat het wil- zullen zij het verkrijgen van mijn Vader die in de hemel is. Want waar er twee of drie verenigd zijn in Mijn naam, daar ben ik hun midden!” (Matteüs 18: 19-20) Bij deze woorden sluiten wij ons van ganser harte aan, want wij geloven deze woorden en proberen ze metterdaad in de praktijk te brengen door Jezus in ons midden te laten! Hij bemiddelt waar wij er samen niet uitkomen. Dit is ook de reden dat ons nieuwe visitekaartje in het teken van SAMEN staat. Wij geloven dat je samen sterk staat en bouwen samen op Hem, die is en altijd blijven zal! In die zin kijken we uit naar Pinksteren!