Dekenale vormelingendag 2022

Na een lange voorbereidingstijd vond afgelopen zaterdag 12 november de dekenale vormelingendag plaats. Het thema van deze vormelingendag was, net als bij ons zomerkamp: “hoogstpersoonlijk!” We heetten daarom niet alleen iedere vormeling hoogstpersoonlijk welkom, maar we hopen ook dat ze onthouden dat God ieder van ons hoogstpersoonlijk bij naam roept. In het geval van het vormsel betekent dit concreet dat God aan ieder één die Hem wilt ontvangen de heilige Geest aanbiedt. Hij wil zo elke vormeling in hoogst eigen persoon, persoonlijk helpen het leven vorm te geven met behulp van Zijn Geest van liefde. Het enige dat wij hoeven te doen is Zijn uitgestoken hand aan te nemen en samen met Hem, in Zijn Geest van naastenliefde, op weg te gaan. Ook dit jaar was er genoeg animo voor deze interactieve avond, waar sport en spel centraal staan. Op speelse wijze proberen we in een teamgeest met elkaar op weg te gaan en daarom is het thema verwerkt in iedere spelvorm.

Voordat dit echter zover was werden we nog vlak van tevoren opgeschrikt. Rond de klok van drie belde een van de organisatoren ineens op en zei dat hij een probleem had en niet zo’n kleintje ook. De grote van de twee zalen die wij dachten gereserveerd te hebben, bleek niet beschikbaar voor onze vormelingendag, maar voor een handbalwedstrijd. En dat terwijl wij dachten dat alles maanden geleden al vastgelegd was. We aarzelden niet lang, maar sprongen gelijk in de auto, want dat de nood hoog was moge duidelijk zijn. Rond de klok van 18.30 uur verwachtten wij namelijk zo’n 100 man, kinderen en hun begeleiders, die erop rekenden dat er die avond een dekenale vormelingendag plaats zou vinden. Onderweg belden we de juiste mensen, die we nodig hadden om dit probleem op een goede en adequate manier op te lossen. Met vier man sterk kwamen we bij de Joffer aan, waar Teun en Theo ons van de benodigde informatie voorzagen en ons meedeelden wat er wel en niet meer mogelijk was. Eén ding was zeker: de handbalvereniging stond geboekt en vanaf 20.30 uur moesten zij in de grote zaal een belangrijke wedstrijd spelen. Er kwam zelfs een team uit Rotterdam en dat hield voor ons in dat wij uiterlijk om 20.15 uur klaar moesten zijn met ons spellencircuit en de zaal om 20.30 helemaal leeggeruimd moest zijn. En dat terwijl ons spellencircuit normalerwijze tot 21.00 uur duurt!

Alle spelonderdelen, en geloof ons, dat zijn er altijd heel veel omdat we heel veel eigen gemaakte attributen meenemen, moesten opgeruimd zijn en de grote zaal moest speelklaar zijn, zodat de jongens van de handbalvereniging hun wedstrijd konden spelen. We zouden wel gebruik kunnen blijven maken van de kleine zaal en hier het laatste half uur met alle vormelingen tegelijk doorbrengen. Dit vroeg natuurlijk om een verandering van het programma. Een van de medewekers van de Joffer kon in eerste instantie zijn ogen niet geloven dat wij verder niet moeilijk deden, maar zoals gewoonlijk het ‘gegeven(e)’ aannamen als zijnde uit Zijn hand en toen keken naar de mogelijkheden en ons niet fixeerden op de onmogelijkheden. Daarbij stond deze dag in het teken van het ontvangen van de Heilige Geest. Dat betekende voor ons dat we erin geloofden en erop vertrouwden dat de Geest van God ons ook in deze netelige situatie zou bijstaan. In dat vertrouwen staken we onze hoofden bij elkaar en lieten ons inspireren tot het vinden van een creatieve oplossing, die recht zou doen aan alle partijen. De medewerker van de Joffer voorzag ons ondertussen van drankjes en bood alle medewerking. De radertjes begonnen al snel te werken en we stelden het bestaande concept bij. Het muziekspel, waarbij we normaal gezien het themalied in groepen van twee ‘uitpakken’, werd eruit gehaald, de groepen werden groter gemaakt, waardoor we twee groepen minder hadden, en de overgebleven groepsbegeleiders werden samengevoegd, zodat de groepsgrootte geen probleem hoefde op te leven. De spellen werd met drie minuten ingekort en de pauze, die we normalerwijze tussendoor houden, werd naar het einde toe verschoven. Na wat gepraat heen en weer en wat gepuzzel, konden Michiel en Irene naar huis om de nieuwe deelnemerslijsten en groepsnamen te printen. Ondertussen dachten de andere drie alles nog verder uit. De medewerker van de Joffer was verwonderd dat we het zo snel voor elkaar hadden gekregen en dat alles wat hem betreft met een sisser afliep. Hij verontschuldigde zich in alle toonsoorten over het hele gebeuren en zei dat hij blij was dat we het zo sportief, maar bovenal adequaat en professioneel hadden opgepakt. Hij wist geloof ik niet dat wij oprecht geloven in de boodschap die we met man en macht proberen uit te dragen, namelijk dat de Geest van Liefde mensen wilt verenigen in plaats uit elkaar te drijven. Dat houdt in dat we allemaal proberen te doen wat binnen ons vermogen ligt en geloven dat als ieder geeft wat hij in huis heeft, je samen sterker staat dan alleen en de krachten bundelt. Dat dit op deze manier kon, was ook mede te danken aan de houding van de medewerker van de Joffer, want ook hij stelde zichzelf niet alleen kwetsbaar op, maar ook dienstbaar en we zagen dat hij met hele gebeuren ook erg in zijn maag zat. Hij stelde alles in het werk om ons, binnen zijn mogelijkheden, van dienst te zijn en dat was visa versa. En waar alle betrokken op het goede gericht zijn, is Gods Geest aanwezig en biedt oplossingen, als je ze maar wilt zien. In een mum van tijd werd het hele programma op de schop genomen. Jammer van al het werk dat Teun had gedaan. Hij had een draaiboek gemaakt dat tot in de kleinste details verzorgd was, volgens de werkwijze van zijn opleiding sportkunde, en nu werd dat in één klap overboord gegooid. Ondanks dat het best even slikken was voor hem, wist hij zich weer snel te vermannen en zijn beste beentje voor te zetten. Want zeg nu zelf, waar kun je meer van leren dan als het een keer goed fout gaat oftewel het niet gaat zoals jij het gedacht, geregeld, gewild en/of gewenst had. Je kunt dan in levende lijve de boodschap, die wij al jaren doorgeven, namelijk dat Gods liefde van een fout, goud en van iets slechts, iets goeds kan maken, daadwerkelijk in de praktijk laten zien en wat wil je nu nog meer?

Alle spelbegeleiders, die om 16.00 uur kwamen, werden bijgepraat. Zij mochten voor het parcours dat ze uitzetten nu niet te veel attributen gebruiken om het opruimen naderhand sneller en efficiënter te maken. Iedereen werkte mee en zo trokken we 17.00 uur met alle spel- en groepsbegeleiders naar het gemeenschapshuis. Daar werden we opgewacht met koffie en thee en een broodje worst met zuurkool en rond 18.00 uur gingen we gezamenlijk, met gevulde buikjes, weer terug naar de Joffer. Daar namen we plaats aan de aanmeldtafels en heetten we onze vormelingen hoogstpersoonlijk welkom. We leidden hen naar de kleine zaal. Alle vormelingen waren gewapend met een potlood om de woordzoeker, die ze ter plekke kregen, op te lossen. Van het overgebleven zinnetje maakten ze aan het einde van de avond met hun groepje een voorbede en deze werd tijdens de gebedsviering opgelezen en hier werd voor gebeden.

Klokslag 19.00 uur ging in de grote zaal het spellencircuit van start. Iedereen deed goed mee. Er werd gerend, ‘gereden’ in houten auto’s, gebalanceerd, er werden sloten gekraakt, er werd geschoten, gesprongen, gelachen en geschreeuwd. Eén ding was zeker, de sfeer zat er goed in en wij liepen rond en genoten van al die blijde gezichten. De een was nog fanatieker dan de ander en zo gingen we na het laatste fluitsignaal met zijn allen terug naar de kleine zaal. In de grote zaal waren de handballers ondertussen al binnen komen druppelen. Zij waren zo blij dat wij hun niets in de weg hadden gelegd dat ze gelijk de handen uit de mouwen staken en ons meehielpen de zaal op tijd leeg te krijgen. Al onze eigen spelmaterialen werden meteen op de aanhanger gestapeld en zo was om 20.30 uur de grote zaal speelklaar en konden de handballers aan de slag gaan alsof er geen vuiltje aan de lucht was. Of ze uiteindelijk gewonnen hebben van de Rotterdammers weten we niet!

In de kleine zaal gingen iedereen met zijn groepje op de grond zitten tegen de muur. Eerst kregen ze het felbegeerde flesje water, want omdat iedereen zich de benen uit het lijf had gerend, hadden de vormelingen erge dorst. Daarna kwam de chocolade versnapering ten tonele en ook die ging er met gemak in. En toen was het tijd voor ons themalied. Wat heel fijn was, was dat iedereen niet alleen mee zong, maar ook het daarbij horende dansje meedanste. En zo kwam er een einde aan het interactieve programma en gingen we even later onder begeleiding van verkeersregelaars als groep in een voettocht naar de Laurentiuskerk. Daar vond ter afsluiting een gebedsdienst plaats onder leiding van kapelaan Taison.

De kapelaan had een héél klein zaadje meegenomen. Het zaadje was zó klein dat je het bijna niet kon zien. Het was een mosterdzaadje, maar het blijkt, als het uitgroeit, één van de grootste struiken te worden. Dit vergeleek kapelaan met Jezus, die slechts met een paar leerlingen op weg gegaan was, maar waaruit uiteindelijk de gehele geloofsgemeenschap over de hele wereld voortgekomen is. Ook deze avond in de kerk konden we zien hoe groot de groep gelovige mensen in de wereld is, want er waren zelfs priesters uit India aanwezig, die nu in Nederland werken. Na de zegen door de kapelaan zongen alle vormelingen, samen met het Chrisko ensemble, nog één keer het lied dat zij tijdens deze avond geleerd hadden, inclusief alle gebaren die erbij hoorden.

Om 22.00 uur kwam er een einde aan deze dag en werden de vormelingen opgehaald door hun ouders. Wij trokken nog met zijn allen naar het Kunderhoes voor een gezellig samenzijn met al onze vrijwilligers, die zich wederom met hart en ziel hadden ingezet en de dekenale vormelingendag 2022 tot een succes hebben gemaakt. Moe, maar heel blij en dankbaar hoe het uiteindelijk is (af)gelopen, sloten wij onze ogen en vielen moe en voldaan in slaap. En geloof het of niet, maar we zullen ons bestaande concept zeker hier en daar nog wat gaan aanpassen, omdat we nu met eigen ogen hebben gezien en ervaren dat er nog meer mogelijk is dan altijd alles bij het oude te laten omdat dat gewoon goed is. Het kunnen meebewegen met de Geest en het daaruit voortvloeiende improvisatievermogen is ons goed van pas gekomen en wij zullen hier dankbaar gebruik van maken, zodat het niet voor niets was wat er vandaag gebeurde. God, de Zingever, geeft aan alles zin; dus ook aan dubbelboekingen of afspraken die zomaar ineens uit de agenda verdwijnen. Hij laat soms een frisse wind waaien en schudt de lakens op, wanneer Hij dat wilt en nodig acht. Wij zijn in ieder geval blij dat we het gebeuren eensgezind hebben aangepakt en opgepakt en hopen dat alle vormelingen een fijne dag hebben gehad en niet te veel hebben gemerkt van hetgeen dat zich achter de coulissen heeft afgespeeld.