Feest!

Op vrijdag 27 april was het precies 12,5 jaar geleden dat onze Stichting Jeugdkring Chrisko werd opgericht. Natuurlijk hebben we dat met z’n allen gevierd en dat deden we met een grote familiedag! Dagen en uren zijn er aan besteed om dit goed voor te bereiden: een uitnodiging maken, een knijpersysteem uitdenken, bloemstukken maken voor op tafel, een quiz in elkaar zetten, het lunchbuffet uitdenken voor zoveel mensen, of duizenden foto’s van 12,5 jaar (en meer) Chrisko activiteiten uitzoeken voor een diapresentatie. Zoals altijd zetten velen hun beste beentje voor en maakten vele handen licht werk in de voorbereiding.

En op 29 april konden we dan eindelijk gaan genieten van een familiedag samen met alle actief betrokkenen van dit moment bij onze Jeugdkring. In eerste instantie hadden we gedacht om dit heugelijke feit te vieren met alle ‘oud gedienden’. Toen we echter aan het tellen sloegen, schrokken we van de grote hoeveelheid mensen die de afgelopen jaren op een of andere wijze betrokken zijn geweest bij onze jeugdkring. We zijn namelijk niet pas 12,5 jaar bezig met onze jeugdkring, maar zijn  op de zogenaamde werkvloer al vanaf april 2003 aan de gang. Dat betekent eigenlijk dat we inofficieel al 15 jaar aan de slag zijn en dat houdt in dat er veel meer mensen mee gemoeid zijn dan je zo op het eerste oog zou denken. Daardoor zagen we voor nú van dit plan af. De jeugdigen onder ons lieten zich echter ontvallen dat ze een reünie wel zien zitten in de toekomst. Wie weet vatten zij een keer de moed om dit plan te realiseren. We zijn zeer benieuwd wat de toekomst ons gaat brengen.

We begonnen de dag met een Mis in de Pancratiuskerk. Daar had deken Bouman tot onze grote verrassing geregeld dat Hulpbisschop de Jong, die onze stichting kent en een warm hart toedraagt, aanwezig zou zijn om voor te gaan in de Eucharistieviering. En ook deken Bouman zelf was natuurlijk aanwezig. Hij vertelde de mensen in de kerk over de ontstaansgeschiedenis van Chrisko. In de tijd dat deken van Galen nog deken in Heerlen was, heeft deze mee aan de wieg gestaan. Later nam deken Bouman bij diens vertrek, voor een korte periode, de voorzittershamer over van deken van Galen. Hij vertelde dat hij waardeert dat de mensen die betrokken zijn in Chrisko zich ook op vele andere gebieden inzetten, terwijl ze Gods liefde proberen uit te dragen tijdens hun werk in gezin en maatschappij.

Monseigneur de Jong besprak in zijn preek de relatie tussen de Evangelielezing over ‘de Wijnstok en de ranken’ en het ontstaan van de vroege voorloper van wat nu stichting Jeugdkring Chrisko is: de gezinnen die zich bekenden tot het geloof en samen op weg gingen, waren er achter gekomen dat je in je leven niet veel vrucht zult dragen (lees: dat je het leven niet aan het lopen krijgt) als je niet op God bouwt en met Hem verbonden blijft. De Hulpbisschop zei dat deze gezinnen ervoor hadden gekozen om zich opnieuw te enten in dé Wijnstok, waardoor er weer groei en bloei mogelijk was geworden in hun leven. En precies zo hebben deze gezinnen, en alle gezinnen die zich daarna nog aansloten, het ook ervaren: als je bouwt op de Liefde, dan vind je de kracht om er samen iets van te maken.

Tijdens deze mis zongen we als familiekoor liedjes van onze nieuwe CD ‘Geestkracht’. Aan het einde van de viering reikte Michiel namens Chrisko dan ook de nieuwe CD uit aan Mgr. De Jong. Hij was er blij door verrast.

Toen was het tijd voor het feest, dat we vierden in het Juphuis. Bij binnenkomst kreeg iedereen een knijper, zoals gebruikelijk op iedere Chrisko-familiedag.

Daarna genoten we van een heerlijke kop soep en allerlei luxe belegde broodjes die klaarstonden. En nog meer genoten we van het samenzijn met mensen die elkaar soms al vanaf het allereerste begin van Chrisko kennen.

Om iedereen kennis te laten maken met de liedjes op de nieuwe CD hadden we als familiekoor een potpourri ingestudeerd, waarbij de jeugd geheel zelfstandig een dans gemaakt had. Deze lieten we vol trots zien aan alle bezoekers van ons feestje. Het laatste liedje van de CD, en dus ook van de potpourri, is het liedje ‘Eén voor allen’. Wie vorig jaar op ons zomerkamp was, kent dat liedje nog. Daarom nodigde Marieke na de potpourri alle kinderen uit die mee op kamp waren geweest, om het laatste stukje nog even met ons mee te zingen en te dansen.

Hierna was het tijd voor het gebakbuffet, waar iedereen iets lekkers kon uitzoeken en sommigen zelfs een tweede keer een rondje maakten. Alles zag er niet alleen goed uit, omdat de thuisbakkers goed hun best hadden gedaan, maar het was ook heerlijk van smaak, waardoor het soms moeilijk kiezen was! Denk alleen al aan de oude vertrouwde appeltaartjes en cupcakejes van oma Erna; die ontbreken op géén enkele Chrisko bijeenkomst en zijn bij velen favoriet.

Na het gebakbuffet riep Michiel iedereen op om naar het nummer op zijn of haar knijper te kijken en toen werd duidelijk waarom we nummertjes hadden moeten trekken bij binnenkomst: voor ieder jaar dat Chrisko als stichting bestaat, was een groep gevormd met de nummers 1 tot en met 12,5. En het kostte best nog wat moeite om de groepen bij elkaar te krijgen, want als 120 mensen krioelen in een zaal en iedereen zijn eigen nummer roept, kom je daar niet makkelijk wijs uit. Toen iemand dit begon te structureren ging het stukken beter en keerde de rust terug.

Het jaarlijks op de familiedag terugkerend knijpersysteem was nu anders dan we van onze zomerkampen gewend zijn. Op een zomerkamp trekt iedereen een knijper en is het de bedoeling dat je een groep vormt met alle mensen die dezelfde knijper hebben getrokken, qua afbeelding en naam. In de uitnodiging voor het feest was dan ook een verwijzing gemaakt naar alle verschillende kampthema’s die we al gehad hebben.

Nu speelde iedereen met een van de knijpers die hij in het verleden had getrokken en vormde samen met verschillende knijpers van een ander kampthema één groep, op basis van hetzelfde nummer dat ze getrokken hadden. Oftewel: elk kampthema van de afgelopen 8 jaar was vertegenwoordigd in iedere groep, om zo samen de quiz te kunnen spelen.

We konden dus aan de quiz beginnen, die in het hoogste geheim door Michiel gemaakt was om de spanning er voor alle groepen goed in te houden.  En ook al zou je denken dat de ‘harde kern’ van Chrisko, de jongeren die er vanaf het begin al bij zijn, alle vragen foutloos zouden moeten kunnen beantwoorden…. het was voor iedereen een hele pittige quiz! Waarschijnlijk komt dat doordat we zoveel meemaken met elkaar, dat je het bijna niet bij kunt houden: Uit welk verhaal komt Loes Letterlijk? Hoeveel jaar zijn we in Gemmenich op kamp geweest? Hoeveel vingers gaan er dit jaar aan het werk in Nepal met ons project Dertig handen helpen Nepal… (dat was een èchte instinker, omdat er dit jaar één man meer mee gaat!).

Tussendoor was er tijd genoeg voor allerlei gezellige onderonsjes. Van klein tot groot, allemaal vonden we elkaar.

Aan het begin van de avond werd het buffet gebracht. Velen hadden daar al verwachtingsvol naar uitgezien. Opnieuw gingen we langs alle heerlijks om een lekker bordje samen te stellen en smulden we samen van heerlijke warme en koude gerechten.

Zoals ook op iedere familiedag, begon de jeugd daarna nog met wat eigen spellen aan een nieuwe ronde gezelligheid. Ondertussen ruimde een andere ploeg alles op en uiteindelijk bedankten we José en Lei van het Juphuis voor de goede verzorging en ging iedereen moe en heel voldaan naar huis. Wat was het een fijne dag. Wat bijzonder dat we al zo lang samen op weg mogen zijn en wat mooi dat zoveel mensen zich bij elkaar thuis kunnen voelen… jong en oud, van welke komaf dan ook… we zijn samen op weg. Vol dankbaarheid zullen we nog lang nagenieten van deze dag.