Zomerkamp 2021 Een andere kijk op de wereld – Dag 6

Doordat ons pas gevormde stel bereid was om een nacht eerder naar huis te gaan dan gepland en we in staat waren om van een verstopte acht persoonskamer, die wij nog nooit gezien of ontdekt hadden, een familiekamer te maken, was het uiteindelijk toch nog mogelijk om iedereen onder de pannen te krijgen in de kleine accommodatie. Dat zorgde ervoor dat de overgebleven groep nog een leuke avond kon hebben. Terwijl de meeste begeleiders moe, maar voldaan op de bank hadden plaats genomen en zaten na te genieten van een intensieve, maar hele fijne kampweek, kletsten zij gezellig na en op een gegeven moment kwam ter sprake dat de yells erg leuk waren geweest dit jaar. Acuut werd dan ook besloten om ook de yells nog op de site te plaatsen zodat ook jullie hier nog van kunnen genieten:

Ondertussen speelde de jeugd nog volop spel en we hoorden het ene potje stoelendans na het andere starten. Het dreigde dus een late te worden. Terwijl er even heen en weer gepraat werd over wie de nachtshift zou nemen, zei Theo (Theodorus genaamd voor ingewijden) opeens: “Huh, maar die heb ik toch altijd? De laatste avond is voor mij, aangezien ik door de week vaak met de allerkleinsten mee ga slapen, zodat ook zij toezicht hebben.” Nou, dat lieten de volwassenen zich niet nogmaals zeggen en redelijk op tijd doken zij één voor één hun bedden in terwijl Theo, samen met Michele, ‘de nachtshift’ voor zijn rekening nam. Om 2.00 uur trok ook de jeugd, net zoals elke voorgaande avond, de stekker eruit en ging iedereen naar bed.

Vanmorgen stonden we in alle rust op en namen we de tijd om rustig te vertrekken. Dat was een van de voordelen van de onvoorziene verhuizing. We mochten namelijk vertrekken wanneer we wilden als we de kleine accommodatie maar zelf poetsten en kant en klaar afleverden. Op ons gemak stonden we daarom op en pas rond een uur of 11 gingen we met zijn allen aan tafel. Daar tafelden we rustig verder en namen we ons de tijd en ontbeten en lunchten tegelijkertijd.

Rond de klok van 1 vertrokken alle fietsers naar huis. Dit kon pas nadat Michiel Manuel en Dominic een keer had laten vliegen. Michiel had gisteren namelijk met Manuel gespeeld en de tijd genomen om hem van hot naar her te vliegen. Manuel vroeg daarom nu, als soort van afscheidscadeautje, of Michiel dit nog één laatste keer wilde doen. Michiel wilde dit natuurlijk en terwijl hij met Manuel op en neer vloog, hoorden we heel veel gebrabbel vanuit Dominic komen: dat wilde hij ook! Michiel was de beroerdste niet en nadat ook Dominic heen en terug gevlogen was, en volgens Manuel terug op het vliegveld was, konden de fietsers eindelijk vertrekken!

Waar we vreesden voor veel regen en dus ook voor verzopen katjes op een fiets, bleek het mee te vallen en op een paar kleine buitjes na hebben de fietsers het redelijk droog gehouden. Wonder boven wonder was het daarnaast ook nog zo dat er alleen buitjes kwamen wanneer er net even pauze gehouden werd. Niet zo leuk voor de pauze, maar wel zo gemakkelijk met het aan- en uitdoen van de regenjas. Hun tocht verliep dan ook voorspoedig. Tijdens het fietsen merkten de fietsers dat het met een grote groep soms lastig fietsen is. Doordat je gezellig kletst, kan het namelijk gebeuren dat je iets minder op de weg let. Om ongelukken te voorkomen, hadden de fietsers daarvoor een systeempje bedacht. Zodra er, bijvoorbeeld, een tegenligger kwam, begon de voorste persoon te roepen: “Fietser!” De rest van de groep herhaalde dit van voor naar achter, waardoor iedereen mooi op tijd aan de kant kon gaan. Dit deden ze ook met paaltjes, afslagen en auto’s die kwamen. Zo had iedereen de tijd om gezellig te kletsen en te genieten van de laatste momenten van samenzijn. De terugweg bleek wat zwaarder te zijn dan de heenweg. Waar de heenweg vooral bergaf was, moesten de fietsers al die bergen nu weer op. Het was erg leuk om te zien dat iedereen naar elkaar keek en dat menigeen geholpen werd door letterlijke steuntjes in de rug. En natuurlijk werden daarnaast genoeg pauzes gehouden, waarin de benen konden rusten en iedereen even op adem kon komen. Zo kwam iedereen veilig, moe, maar zeer voldaan thuis aan!

De groep mensen die achtergebleven was, besloot vlak nadat de fietsers weg waren, om eerst nog even samen koffie te drinken en praatte gezamenlijk nog wat na. Daarbij haalden zij herinneringen op van 19 jaar samen op kamp gaan. De kinderen, die al vanaf het eerste uur met ons meegaan, helpen ons waar nodig en dragen hun steentje bij. Ze hebben aan één woord genoeg en spelen handig in op hetgeen dat we in zo’n week allemaal tegenkomen. Dat is ook een van de redenen waarom we er onze hand niet voor om draaien en niet moeilijk doen als we van de ene naar de andere kamplocatie moeten. Deze jongvolwassen delen en dragen dezelfde visie uit naar de nieuwe kinderen en bieden hen daarmee houvast waardoor het als vanzelf gaat. Vorig jaar misten we hun bijdrage doordat we genoodzaakt waren een schaduwkamp te regelen in verband met de corona-maatregelen en daardoor was het toen veel moeilijker voor ons om de groep bij elkaar te houden, omdat het aantal nieuwkomers groter was. En zij niet ingebed waren tussen de jongvolwassenen.

Na de koffie sloegen we voor de laatste keer tijdens het kamp van dit jaar de handen in elkaar, de taken werden verdeeld, de laatste spullen ingepakt en aanhangers volgeladen en zo waren we om 15.30 uur klaar voor vertrek, maar niet voordat we Willy, de eigenaar van de Bekerhof, goedendag hadden gezegd. Hij zei dat hij blij was hoe het gegaan was en zei uit zichzelf precies datgene dat wij ook al hadden beschreven op onze website, namelijk dat hij niet in problemen dacht maar in oplossingen. We kunnen elkaar dus de hand schudden en daarom konden we ook niet anders dan zijn woorden van harte beamen en gingen we tevreden uit elkaar, zonder dat er ook maar één kwaad woord over en weer is gevallen. Hoe anders had het kunnen lopen als hij bij zijn standpunt was gebleven en er een verhard standpunt van had gemaakt en niet op sportieve wijze de schuld op zich had genomen en samen met ons gezocht had naar mogelijkheden en oplossingen. Een misverstand of zelfs een conflict is vaak snel geboren en zo kunnen zaken onnodig uit de hand lopen en ontstaat er verdeeldheid waar dat helemaal niet nodig is als je in de goede geest bent en van het goede uitgaat in plaats van het slechte. Natuurlijk was de hele gang van zaken niet leuk en zelfs lastig te noemen, want bedenk maar eens wat er met alle spullen gebeurt, die iedereen bij zich had en hoe sommige kinderen angstvallig een heel kamp er alles aan doen om die spullen bij elkaar te houden en na zo’n verhuizing het overzicht verliezen. Gelukkig hebben zij, maar ook wij, er alles aan gedaan om de orde zoveel mogelijk te bewaken en viel het tafeltje met verloren voorwerpen dit jaar zelfs mee. Eén ding is zeker: we hopen dat iedereen een klein beetje een andere kijk op de wereld heeft gekregen en gezien en geleerd heeft dat inleven in de ander en je verplaatsen in zijn of haar situatie en levensomstandigheden een ‘must’ is om je zienswijze te verrijken en de liefde te laten stromen.

In pais en vree hebben we dit jaar dan ook niet alleen afscheid genomen van Willy, maar ook van elkaar en we hopen dat volgend jaar ons twintigste zomerkamp een vaststaand feit gaat worden! Een van de pubers zei uit de grond van haar hart: “Ik zou het Chrisko zomerkamp voor géén goud willen missen”, en dat deed ons allemaal deugd. Ook wij zouden dit nooit willen missen, want zeg nou zelf: wat is er nou mooier in het leven dan kinderen te mogen zien opgroeien en ontwikkelen tot prachtige persoonlijkheden, die hun eigen plekje in de wereld en de maatschappij gaan innemen. We genieten hier allemaal met volle teugen van en zijn dankbaar dat we dit mogen meemaken, zeg nou zelf: “Wat wil een mens nou meer!?” Op weg naar huis zagen we nog een slogan op een vrachtwagen voorbij rijden en met deze slogan willen we graag ons zomerkamp afsluiten: “A new day, new oppurtunities!” Als iedereen onthoudt dat iedere dag, nieuwe kansen biedt om te groeien in Liefde dan ziet de wereld er al heel snel anders uit!

2 gedachten over “Zomerkamp 2021 Een andere kijk op de wereld – Dag 6”

Reacties zijn gesloten.