Zomerkamp 2021 Een andere kijk op de wereld – Dag 5

Vandaag was de dag van de grote volksverhuizing: we moesten met de hele groep naar de kleine accommodatie. Na een korte nachtrust was de ochtendploeg daarom al vroeg uit de veren en aan het werk gegaan, terwijl de rest (het grootste deel) van de groep in de grote accommodatie nog op één oor lag en in diepe rust was. Om 8.45 uur kwamen ze toch in Vivians oor fluisteren dat we nu over moesten gaan tot actie en zo gezegd, zo gedaan. Binnen een kwartier zat iedereen aan tafel en daarna werden de mouwen door iedereen opgestroopt en ging de uiteindelijke verhuizing van start. In de kleinere accommodatie gaan ze al de hele week vroeger naar bed, maar zijn ze ook veel vroeger op. Ook nu bleken zij al veel werk te hebben verzet. Alle kinderen hadden hun koffers al ingepakt en de kamers waren opgeruimd en leeg. Onder het afdak stonden de koffers, kussens en slaapzakken klaar, per gezin gesorteerd, zodat, als ouders vanavond aankomen om de kinderen op te halen, alles zo kan worden ingeladen en het vertrek vlotjes kan verlopen. Doordat iedereen al zo hard had gewerkt, kon de oudere jeugd, die nog een nachtje langer blijft en morgen naar huis fietst, hun intrek nemen in de kamer waar de kleineren net uit vertrokken waren. En geloof het of niet, om 12.00 uur stipt waren we met zijn allen gesetteld in de kleine zaal en was de andere locatie niet alleen leeg, maar ook geveegd en zó gepoetst dat de eigenaar er nog maar weinig werk aan had. In de kleine zaal liepen de decibels wel op, omdat we eigenlijk met teveel kippen in een kippenhok zaten en er meerdere hanen soms koning wilden kraaien, maar dat kon de pret niet drukken. De regenbuitjes werkten ook niet helemaal mee, maar daar werd snel op ingespeeld. Er werden zeilen opgehangen, want we hadden al snel in de gaten dat we binnen en buiten zouden gaan eten, omdat we anders deze dag niet door zouden komen met zijn allen, zonder overspannen te worden van al het geluid. Marieke nam daarom snel de gitaar ter hand en samen, met zijn allen, oefenden we nog de liedjes, waardoor het kabaal nog enigszins gestroomlijnd werd.

Voor de lunch was het knijper-moment aangebroken waarbij de groepen werden gemaakt waarmee de spellen gespeeld zullen worden. Dit deden we, zoals altijd, met behulp van de knijpers. Het werd een hele consternatie, want vanuit alle kanten hoorden we de afzonderlijke gezinsleden roepen: “Wat heb jij en jij…?” en het gelach was niet van de lucht! Dit jaar konden we de stemmingmakers, de sfeerbepalers, de vertegenwoordigers, de raddraaiers, de aanstekers, de klokkenluiders, de reclamemakers en de trendsetters trekken en deze kunnen zowel in positieve zin als in negatieve zin véél vertellen en ook de onderlinge wisselwerking in onze gezinnen spreekt soms tot de verbeelding.

Na de lunchpauze trokken we met zijn allen het veld op en maakten we een begin met onze traditionele spellenmiddag. De leerkrachten, die de gym-opleiding net hebben afgerond, hebben het team dat al jarenlang ons spellencircuit voorbereid, versterkt en hun bijdrage geleverd bij het bedenken en uitwerken van de spellen. Zij waren hier zelf erg enthousiast over en vonden het heel leuk om te doen. Nadat we het eerste spel gespeeld hadden, gooide het weer helaas roet in het eten en begon het te regenen. We treurden daar natuurlijk niet lang over, maar trokken snel weer naar binnen en gooiden het programma om. We vroegen de groepen om eerst hun yell te maken, passend bij hun groepsnaam. Ondertussen begon het steeds harder te regenen en vormden de zeilen, die we even van tevoren buiten hadden gespannen om droog te blijven, een duidelijke aanwinst voor de groepjes, die her en der een plekje zochten om hun yell te verzinnen. Het koelde daarnaast flink af en dus dook iedereen opnieuw zijn tas in voor een warme trui of jas, maar ook dat kon de pret niet drukken. Nadat de yells zover klaar waren, konden we verder, want de zon brak weer door. Vanaf dat moment konden we ongestoord verder met alle spellen, die een groot succes waren en genoten we van het sportieve samenzijn met z’n allen.

De spellen vielen zo erg in de smaak dat de leiding ook nog ergens op een later tijdstip een kansje zou willen wagen. In tegenstelling tot vorig jaar, werden de spellen dan ook niet meteen opgeruimd, maar lieten we ze even staan, zodat ze nog gespeeld zouden kunnen worden. Op een gegeven moment beseften we dat we de tijd hierbij uit het oog verloren waren en dat we langzaam wel echt met de yells moesten beginnen, omdat Michele en Mattie, twee aanstekers, hun groepsnaam eer aan deden en de barbecue begonnen op te stoken, terwijl de salades door het keukenteam verder werden afgemaakt. Ook nu toonde iedereen zich flexibel en binnen een paar minuten stonden alle groepen klaar om de yells ten gehore te brengen. De yells waren waren stuk voor stuk even leuk. De jury riep de aanstekers uiteindelijk tot winnaars uit; zij stonden met stip bovenaan na hun goede scores tijdens de spellen en een leuke, originele yell. Zij maakten dan ook graag van de gelegenheid gebruik om nog een keer hun overwinningsyell ten gehore te brengen en aanstekelijk op de hele groep te werken. De raddraaiers waren het daar niet mee eens en hadden ons in hun yell al gewaarschuwd dat ze tegen de uitslag in verzet zouden gaan komen en de klokkenluiders trokken hard aan de bel, maar het mocht allemaal niet baten: de jury wilde niet twisten over de uitslag en was onvermurwbaar. Gelukkig volgden de trendsetters niet de toon die ingezet was en hielden ook de vertegenwoordigers zich in en legden zich bij de uitslag neer. Natuurlijk ging dit alles niet ten koste van de sfeer en daardoor bleef ook stemming opperbest.

Hierna gingen we alles opbouwen voor de liedjes en we zaten nog niet goed en wel klaar of het begon weer opnieuw te regenen. Er werd echter niet lang over nagedacht. De grote tent, die even verderop stond, werd direct met een aantal man opgepakt en onder leiding van Fleur, die aanwijzingen gaf, over ons heen gezet. Tijdens het zingen van de liedjes, klaarde het echter weer op en besloten we dat de tent toch wel hinderlijk was voor het filmen en foto’s maken. En omdat het zonnetje inmiddels alweer stralend aan de lucht stond, besloten we de tent opnieuw te verplaatsen. Flexibel als we zijn werd de tent binnen no-time opnieuw opgetild en naar achteren gezet. Er werd al gegrapt: dit is net tentje verwisselen!

Tussendoor konden we alvast de eerste vier liedjes laten horen en zien. Het zonnetje bleef hierbij aan de hemel staan en we genoten van de creativiteit die elk groepje tentoon spreidde. Iedereen had op zijn eigen wijze invulling gegeven aan de liedjes en het resultaat willen we jullie natuurlijk niet onthouden!

Op het moment dat het het opnieuw begon te miezeren, bleek dit geen probleem: het eten stond voor ons klaar! Net op het moment dat we de borden hadden gevuld, begon het weer te stortregenen en waren we blij dat we lekker droog zaten. De maaltijden zijn bij uitstek de momenten dat we onze oren goed openhouden, omdat er dan allerlei leuke dingetjes worden gezegd. Zo vertelde Sama van zeven vandaag tijdens het eten heel trots dat ze voor het eerst van haar leven (zelfgemaakte) appelmoes had gegeten en dat ze het heerlijk vond. Zo zei ze van de week ook aan een ander getint meisje hier op kamp: “Hé, jij mag geen cervelaat eten, want dat is varken!” Waarop we haar uitlegden dan niet iedereen die een donkere huidskleur heeft moslim is. “Oh, zei ze, dat wist ik niet!” Ali zei vandaag, toen we vroegen of hij volgend jaar weer mee zou gaan: “Vanaf nu kom ik altijd”. En ook onze kleinste deelnemer Dominic heeft drie nieuwe woorden geleerd deze week, namelijk: “opa, oma en Hannah!” Hannah was een meisje dat ook hier op kamp was en waar hij helemaal mee wegliep. Alle meisjes waren trouwens weg van de kleine Dominic en als ze maar even de kans zagen, tilden ze hem op en namen ze hem mee bij alles wat zij deden.

Omdat het ook tijdens en na de maaltijd nog steeds erg hard regende en de tijd begon te dringen, aangezien de eerste ouders hun kinderen kwamen afhalen, maakten we gauw de zaal binnen vrij, zodat we de andere drie liedjes ook nog konden zien en beluisteren.

Hierna eindigden we met zijn allen met het kamplied en maakten we buiten nog een gezamenlijke groepsfoto, met iedereen die nog hier was. Dat heeft altijd even wat voeten in de aarde, omdat het best een klus is om iedereen op de plek te krijgen, zó dat iedereen erop past én te zien is. Maar het lukte en zo waren we precies klaar toen de eerste ouders kwamen! Voor de jeugd die morgen pas vertrekt, op de fiets, was de avond toen natuurlijk nog niet afgelopen. Terwijl de leiding de afwas deed, alles opruimde, de wagen vol laadde die richting Heerlen zou vertrekken om onze spullen in de loods af te laden, begonnen zij buiten aan een rondje ‘stoelendans’. Onder de vrolijke tonen van de muziek ging de jeugd er nog lekker tegenaan en genoot van hun laatste avond. Hopelijk volgend jaar weer!

3 gedachten over “Zomerkamp 2021 Een andere kijk op de wereld – Dag 5”

  1. Leuk dat jullie dit voor jeugd en hun families organiseren en leuk om hier ook een blik op te kunnen werpen.
    Fijn om op deze wijze nog wat van jullie te vernemen. mvg Mej. J.A.H. Franssen

  2. Enig die liedjes met de bijbehorende dansjes. Ik heb genoten en weet zeker dat de jeugd ook weer genoten heeft van dit kamp. Nu zijn ze weer helemaal opgeladen en klaar voor het nieuwe schooljaar. Toppie!

Reacties zijn gesloten.