Na een korte nachtrust zaten de ouderen vanochtend slaapdronken aan het ontbijt. Ze waren onder een hoedje te vangen en dat is echt opvallend aan deze groep. Elke ochtend tijdens het ontbijt zijn ze heel rustig en dat is echt een verschil met in de avond, wanneer de volumeknop veel harder staat. In de andere ruimte is dat heel anders. Zij staan op, zijn wakker ‘und dann gehts los!’ Ze lijken onvermoeibaar en daar maakten Janneke, Marieke, Noëlle en Eefke handig gebruik van door nog voor het ontbijt de tassen in te pakken en de kamers op te ruimen. Daarna zetten we al hun spullen buiten en veegden we achter hun aan alle ruimtes schoon, dweilden en sloten aan die kant van het erf de deuren, want alleen zo krijgen we het allemaal rondgebreid. Theo en Michiel zetten al spellen op het veld klaar. Deze spellen waren in samenwerking klaargemaakt met Janneke en Noëlle, die beiden de gymopleiding hebben gevolgd en daar de nodige inspiratie hebben opgedaan voor leuke spelvormen, die ze nu wisten te integreren in ons thema. Theo en Michiel waren blij met deze welkome aanvulling en maakten na hun input weer net als andere jaren de benodigde attributen en zo hebben onze leerkrachten straks, zoals van elk jaar, een themagerichte sportdag klaar liggen, want alle spellen zijn origineel en volgens het Chrisko concept opgezet. Janneke en Noëlle gaan dit jaar voor de 18de keer mee op kamp, dus ademen dit concept in en uit en dat is deze week echt duidelijk zichtbaar en hoorbaar geworden.
Jana van 9 jaar en Marlotte van 7 jaar liepen samen keuvelend terug van het sportveld en zeiden tegen elkaar: “Is wel jammer dat de tijd zo snel gaat, altijd als we iets leuks aan het doen zijn, gaat de tijd zo snel en als het saai is, gaat de tijd zo langzaam en nu is het kamp al bijna voorbij!” Zegt Marlotte: “Weet je wat, dan moeten we nu iets saais gaan doen, dan gaat de tijd weer langzaam”! Dat is echt kinderlogica, zo logisch klinkt het. Ons deed het goed om te horen dat ze het zo fijn hadden gehad dat ze de tijd wilden vertragen.
Rond elf uur begonnen we met het trekken van knijpers, waar de welbekende poppetjes opstaan die elk corresponderen met een teamnaam. Elk kind trekt een knijper met de ogen dicht, zodat het voor iedereen een verrassing is wie er met elkaar gaan strijden voor de jaarlijkse roem. De winnaars van vorig jaar hadden gedacht dat zij deze roem nog een jaar konden houden, maar helaas viel dit tegen. De familiedag is anders, omdat er dit jaar door de corona-regels geen ouders, broertjes en zusjes, opa’s en oma’s konden meedoen, maar dat houdt ons ook natuurlijk niet tegen, dus ook dit jaar kan één van de acht groepen de roem winnen. Na het trekken van de knijpers kwamen we erachter dat er in de logistiek iets fout gegaan was. Er was daardoor een groepje met maar drie kinderen. Deze drie waren Robrecht, Omar en Hannah, drie van de jongste kinderen in de groep. Noëlle, die geen spel hoefde te begeleiden, sprong gelukkig in zodat ook dit team gewoon mee kon doen.
Na het trekken van de knijpers, kon de strijd losbarsten. Er waren vier spellen die ontzettend in de smaak vielen. De oudere jeugd ontfermde zich over de kleintjes en we zijn trots op de sportiviteit die we hebben gezien. We denken dat de foto’s wel voor zich spreken.
Na de spellen was het natuurlijk tijd om de yells te laten horen. We waren eigenlijk van plan om deze dit jaar te laten vallen, omdat we ons afvroegen of dit wel haalbare kaart was gezien de gemiddelde leeftijd. Echter toen Vivian Mohammed tegen zijn groepje al zingend hoorde zeggen: ‘Kijk, dat kunnen we zo doen’, rende ze gauw naar Michiel en zei:”We houden de Yell er toch in, want ze beginnen al als vanzelf”. Elk groepje gooide zich in de bocht en gaf hun yell op geheel eigen wijze vorm. De gietvormen wonnen de prijs voor de beste yell. Geheel zelfstandig had dit groepje, waarin de kinderen 12, 10, 9 en 7 jaar waren, een kort liedje in elkaar gestoken, met bewegingen en al! Het is verbazingwekkend soms wat we allemaal zien en mogen meemaken in zo’n week.
Hierna was het tijd om de winnaars bekend te maken. Michiel, die dit elk jaar doet met zijn bekende woordgrappen, werd, voordat hij begon, alvast hartelijk uitgelachen door Noëlle en Eefke, die de woordgrappen ook voorspelden. Hij putte uit de inspiratie die zij gaven en voegde er zelf nog wat dingetjes aan toe en kwam uiteindelijk met het volgende:
“De woonvormen kunnen inderdaad beter hun camper pakken en naar huis gaan. De uitsteekvormen deden het daarnaast ook niet niet uitstekend en staken de ogen niet uit. De pasvormen hadden ongepast gedrag en zijn het niet geworden. En de zandvormen bewogen wat zanderig vandaag en konden daarom niet winnen. Dan sprongen de springvormen net naast de winst en houden we de schrijfvormen, spelvormen en gietvormen over voor de podiumplekken.”
Na een korte, dramatische pauze vervolgde hij zijn verhaal door te vertellen dat de schrijfvormen er uiteindelijk met de winst vandoor gingen. Hier hoefde Michiel geen grap over te maken. De schrijfvormen zeiden in hun yell zelf namelijk al dat “de Schrijfvormen vandaag geschiedenis zouden schrijven!”
Hierna was het tijd om de danskleding aan te trekken en terwijl de groepjes nog een laatste keer oefenden, werd de barbecue ook alvast voorbereid. Het grootste deel van de jeugd ging vandaag namelijk naar huis en we wilden zeker weten dat we alles op tijd af zouden hebben. Vanaf 19.00 uur kwamen de ouders al naar de kampplaats om hun kinderen op te halen. We zaten hierdoor krap in de tijd en benutten elke minuut zo optimaal mogelijk.
Toen de maaltijd klaarstond, startten we met de liedjes. We zaten muisstil naar alle dansjes te kijken en waren ook nu weer trots op de jeugd omdat zij, hier en daar met wat hulp, zelf de maaltijd gemaakt hebben. De dansjes waren stuk voor stuk goed uitgewerkt en geoefend. Van jong tot oud, iedereen deed mee. Om jullie hiervan wat mee te laten genieten, hebben we de dansjes voor jullie gefilmd!
Tijdens het laatste liedje hoorden we opeens een gesis van jewelste: Michele had de barbecue alvast aangezet en de eerste burgers en worstjes lagen lekker bruin te bakken; dat betekende dat we meteen na de dansjes konden aanschuiven. Al snel zaten we dan ook gezellig samen voor onze gezamenlijke laatste avondmaaltijd.
Na de barbecue reden de ouders af en aan om hun kinderen op te halen. De traditionele knuffels konden vandaag niet worden uitgedeeld, maar daar was het afscheid niet minder enthousiast om. De kinderen hielpen elkaar met het inladen van de bagage en zwaaiden tot de auto’s de hoek om waren. Zo waren we met steeds minder, totdat we met de fietsers en leiding over waren. In de avond zaten we dan ook gezellig samen, terwijl de jeugd zich nog eens uitleefde op het voetbalveld. Ook morgen doen we nog rustig aan. De jeugd zal op het gemak terug fietsen en de leiding blijft achter om de locatie te poetsen. En daarna… kunnen we weer gaan aftellen naar volgend jaar!
Wat leuk die filmpjes met dansjes!!! Zo zijn we er toch een beetje bij. Graag tot volgend jaar allemaal! Liefs van Ine
Wat een mooie verhalen en wat hebben de kinderen ongelooflijk genoten. Lieve leiding, ontzettend bedankt voor alle uren en aandacht die jullie erin gestoken hebben om onze kids (Hannah, Bart en Marit) een fantastisch kamp te geven.
Tot volgend jaar, Wim en Diana Migchels
Volgens mij een gezellig zomerkamp waar iedereen in “Top Vorm” was. Voor degene die huiswaarts keren een veilig thuisreis gewenst en voor de poetsploeg die moeten nog hun conditie wat op niveau brengen door hun handen te laten wapperen! Fijn dat er nu geluid bij was, tot volgend jaar, allemaal een behouden thuiskomst, blijf wel alert en gezond, groetjes van Ad.