Zomerkamp 2020 In vorm?! – Dag 1

We hoorden de kerkklokken al vanuit de verte luiden toen we vanochtend vroeg bij de kerk arriveerden. Zoals gewoonlijk begint hier ons zomerkamp, voor diegenen die dat willen en op prijs stellen. Raar maar toch waar, kwamen we allemaal ietsjes te laat de kerk in, omdat we tijdens het opwachten en verzamelen de tijd uit het oog verloren waren. Bij binnenkomst gingen we niet, zoals gewoonlijk, dicht bij elkaar zitten, maar gingen we keurig netjes om en om in de bank zitten om ons op deze manier aan de corona-maatregelen te houden. Na de mis werden allen die op de een of andere manier betrokken zijn bij het kamp naar voren geroepen en kregen we gezamenlijk, uit handen van deken Bouman, de reiszegen voor een gezegend kamp.

Eenmaal buiten stonden de fietsers al snel klaar om van start te gaan, maar niet voordat de nodige instructies werden gegeven en de fietsbegeleiding van lichtgevende hesjes werd voorzien. Na een groepsfoto werden zij uitvoerig uitgezwaaid en gingen degenen die achter waren gebleven ieder huns weegs. Het kampthema is ‘In vorm’ en dat thema gaan we deze week op verschillende manieren uitwerken en tegenkomen. Als iedereen vanavond op het kamp zijn eigen vorm geschoten heeft, gaan we de daarbij horende liedjes schieten en horen alle deelnemers welk liedje bij hun vorm past. Jammer is wel dat we dit jaar niet ‘live’ mogen zingen. We zullen ons nu moeten behelpen met de ingezongen liedjes en het daarmee moeten doen. De coronacrisis trekt toch een spoor door de hele maatschappij en ontwricht de samenleving op velerlei manieren, maar wij laten ons niet kisten. Het kan de pret niet drukken als je maar, zoals Ineke ons ooit leerde, blijft zingen: “En van je hé la, ho la, houd de moed erin, houd de moed erin”! Dus vol goede moed gaan we dit jaar dansend en spelend het kamp door.

Loeke en Gijs gaven aan de van Kanstraat al het startsein voor het ‘schaduwkamp’ door opa Henk en oma Maria de eerste ballonnen te laten schieten, onder het toeziend oog van Dominic, de jongste Chriskodiaan. Normaal gesproken schieten wij ballonnen met een blaaspijp en pijltjes. Dit is natuurlijk niet helemaal coronaproof, vandaar dat we dit jaar schoten met een nerfpistool, waar een fijn naaldje in de pijl gestoken zat. Tot ieders verbazing kwamen er heel uiteenlopende vormen tevoorschijn uit de ballonnen. Waar sommigen zich nog een beeld probeerden te vormen bij een parallellogram of een trapezium, konden anderen zich natuurlijk wat sneller vinden in een hart of een ei. Na de nodige grapjes over de vormen, was er voldoende inspiratie opgedaan om ook de gebruikelijke placemats te gaan maken. Zoals de traditie voorschrijft, werden lege bladen uitgedeeld waarop iedereen zijn of haar eerste ideeën bij het kampthema kwijt kon. De ene koos voor een legpuzzel en de ander was trouw aan het pas geschoten kaartje. Tijdens dit knutselwerk werd er vervolgens wat bijgepraat, omdat de meesten elkaar al lange tijd niet hebben gezien. Daarnaast werd er vanzelfsprekend wat dieper ingegaan op de verschillende betekenissen achter de kaartjes of waar ze precies voor stonden, al werd er ook geprobeerd om zoveel mogelijk woordgrapjes met ‘puzzelstukje’ te maken en was er ook even onduidelijkheid over hoe een diamant precies ontstaat. Net toen de laatste hand aan de placemats werd gelegd, werd de tafel alweer gedekt voor een gezellig avondmaal. Ondanks het warme weer werd ook tijdens het schaduwkamp niet afgeweken van de traditie dat er op de eerste avond hete kip met rijst wordt klaargemaakt. Het was even zoeken met de tafelschikking en het behouden van de gepaste afstand, maar al snel werd er genoten van het altijd heerlijke eten, alvast uitkijkend naar de knutseldag. Ook de thuisblijvers hebben zo letterlijk en figuurlijk kunnen proeven van het echte kampgevoel en de schaduwkamp-gangers zijn erg blij dat ze, ondanks de andere gang van zaken, toch het kampgevoel zo thuis kunnen creëren en ze grijpen deze mogelijkheid met twee handen aan. Woensdag en vrijdag komen ze wederom samen. Wat ze dan gaan doen, is natuurlijk een verhaal voor dan!

Op het kamp zelf waren ondertussen de laatste voorbereidingen getroffen door de leiding. Rond de klok van 2 werden de eerste deelnemers verwacht. Gebruikmakend van een tijdschema werden de kinderen per gezin gebracht en opgevangen door Noëlle. Bij aankomst kregen ze de gebruikelijke gezondheidsvragen en als de thermometer een goede uitslag gaf en er geen klachten waren, mochten de kinderen het kampterrein op en moesten de ouders helaas meteen vertrekken.

De kinderen werden na het uitladen meteen naar de knutselkamer geleid en daar opgevangen door Marieke, die op kinderlijke wijze het thema uitlegde. Algauw was iedereen bezig met het maken van zijn of haar placemat.

Om half vier kwamen ook de ‘diehards’ aan, onze fietsers. Ze hadden de hitte weten te trotseren, maar ondanks alle voorzieningen onderweg hadden ze niet veel te missen. De start van de fietsers was uitstekend verlopen. Het zonnetje scheen in het begin nog niet zo fel en na een klein kwartier werd er door twee fietsers van fiets gewisseld om de energie goed te verdelen. De eerste stop hielden ze in het Schutterspark. Dit was nog redelijk dicht bij de start, maar goed drinken en voldoende eten is met dit zonnige weer van groot belang, vandaar dat ze extra pauzes hielden. Gelukkig had iedereen voldoende bij zich. De volgende stop was gepland op het vertrouwde plekje bij een kapelletje net buiten Jabeek. Hier genoten ze van de lunch en speelden ze even een balletje over, terwijl anderen meer voorkeur hadden voor de frisbee. Aangezien dit een schaduwrijk plekje was, namen ze hier ruim de tijd. Toen iedereen er weer klaar voor was, vertrokken ze weer. Ze gingen via Koningsbosch naar Echt. Het was echt een mooie fietstocht en ondanks de warmte genoten ze met volle teugen. Onderweg zagen ze bijvoorbeeld een drietal ooievaars en ook nu namen ze uitgebreid de tijd om deze te bewonderen en te fotograferen. De temperatuur begon inmiddels op te lopen en enkelen wilden toch wel weten hoe lang het nog zou duren. Gelukkig kwamen ze uiteindelijk in een dorpje waar een supermarkt letterlijk langs de route lag. Ze besloten om even te stoppen en een ijsje te eten. Ook werd de watervoorraad aangevuld, want er werd toch meer gedronken dan gedacht. Gelukkig naderde het einde en ze waren stiekem toch wel blij dat het bordje Hunsel op de weg stond. Binnen de kortste keren waren ze daarna bij de kampplaats, waar ze uitgeput van hun fietsen stapten.  

Om 16.00 uur kwam uiteindelijk ook de laatste deelnemer aan en was het clubje compleet. De kamers werden verdeeld over beide locaties, die gelegen zijn aan weerszijden van het erf. Op een gegeven moment hoorden we Ali tegen Omar zeggen, terwijl hij hem enthousiast een rondleiding gaf: “Kijk dit is ons huis!” Ondertussen riep Hannah:” Kijk eens wat ik in mijn schoen heb zitten, een gekleurde houten ster van de grootte van een vijf cent stuk en een ronde, houten kraal!” Beide vormen passen perfect in ons ‘vormen thema’, maar we vragen ons wel af hoe ze daar op heeft kunnen lopen. Nadat de bedden waren opgemaakt en het zweet ons aan alle kanten was uitgebroken, maakten we opnieuw de oversteek en zag Noëlle midden op het erf een grote vrachtwagen staan, waarop een vlinder stond met in het midden de naam Papillon. Voor ons was het een veelbelovend teken uit de hemel, omdat Papillon een belangrijk onderdeel is van onze stichting. Toeval of valt het ons toe, wie zal het zeggen?!

Opeens hoorden we een hoop gegiechel en gelach en riepen twee van onze kleine meisjes tegen elkaar: “Jij bent een coronakind!” “Nee jij!”, riep de ander luidkeels lachend terug. Zo klein als ze zijn, voelen ze toch op hun klompen aan dat het gek is wat er in de wereld aan de hand is. Op het voetbalveld stonden algauw weer voetballers klaar, die zelfs bereid waren voor een potje voetbal het oranje hesje aan te trekken, ondanks de hitte. Al snel zagen we dat we een topper bij ons hebben, die bij Roda in het jeugdteam speelt. Zijn aanwezigheid maakte dat onze andere jonge voetballers ook een tandje harder gingen rennen om niet van het veld te worden gespeeld. Omar, één van onze jongste kinderen, rende daarnaast ook over het veld heen en weer. Hij flitste tussen al die lange benen door, met een felheid en een behendigheid die een lust is voor het oog zijn om te zien. Het is goed om hem zo fanatiek te zien rennen, zeker omdat hij vorig jaar heel erg ernstig ziek is geweest en zijn leven aan een zijden draadje heeft gehangen.

Vanuit dit ongedwongen samenzijn, was het daarna snel tijd om te gaan eten. De beide keukenploegen toverden in een mum van tijd de hete kip, volgens recept van tante Ineke, op tafel. Volgens de corona-maatregelen hebben we ervoor gekozen om de groep in tweeën te splitsen en het feit dat we in twee eetzalen aten, maakte het eetmoment veel rustiger dan we gewend zijn. Waar het normaal een kakofonie aan geluiden was, kon je nu op normale toon een gesprek met elkaar voeren. Alle spelregels werden uitgelegd en toen Marieke na afloop vroeg of er nog vragen waren, stak een van de jongsten van het hele stel, Hannah, haar handje op en zei: “Wat voor toetje krijgen we vandaag?”. En ja hoor, even later werd met smaak de chocolademousse op gesmuld.

Na de maaltijd, werden de paarskleurige bidons tevoorschijn gehaald en uitgedeeld. Anytime, de fitnessclub waar meerderen van ons sporten, sponsorde deze bidons, zodat de keukenploeg niet de hele tijd glazen hoeft af te wassen. Het is namelijk zo dat er, buiten de keukenploeg, niemand de keuken in mag. Dat betekent dat zij niet alleen koken, maar ook de hele afwas dienen te verzorgen. Jullie snappen dat de jeugd het erg jammer vindt dat de jaarlijkse afwasbeurt nu aan hun neus voorbij gaat. De bidons zijn allemaal voorzien van de voornaam van de kinderen. De naam staat zowel op de zijkant als op de dop van de bidon, zodat iedereen altijd uit zijn eigen bidon kan drinken. De jongeren waren erg blij met hun eigen bidon, gevuld met water, en we probeerden met hun de letters te vormen van het zinnetje: ‘In vorm, Anytime!’ Met een beetje verbeelding kunnen jullie het misschien ook lezen.

We waren nog niet goed en wel klaar met het uitdelen van de bidons of het grasveld werd door de jeugd omgebouwd tot een waterspektakel. De bidons deden dienst als spuitbus en tot het grootste plezier van iedereen, was binnen de kortste keren menigeen doorweekt. Behalve natuurlijk de leiding, die ervoor zorgden dat ze buitenspel kwamen te staan en aangezien Frederik er dit jaar niet bij is, lukte dat nog goed ook.

Na het waterspel was het ook voor de kampgangers eindelijk tijd voor het traditionele ballonnen schieten. Terwijl dit klaargemaakt werd, legde Vivian kort maar krachtig, met behulp van de nodige attributen, op aanschouwelijke wijze het thema uit. Ze had verschillende vormen bij zich: de bakvorm, cakevorm, uitsteekvormpjes, springvormen en noem maar op. Ze liet hiermee zien dat veel attributen hun eigen vorm hebben, maar ook hun eigen functie. De vorm zorgt ervoor dat de inhoud op de plaats gehouden wordt. En elke vorm heeft maar één passende inhoud. Een cake die uit een cakevorm komt, past niet in de broodvorm. Zo is het ook met een legpuzzel: elk plaatje past maar op één plaats, de juiste plaats! En natuurlijk kun je de inhoud in een te kleine vorm proppen, of lekker gemakkelijk in een te grote vorm doen, maar er is maar één vorm waar het precies in past! Zo is het ook in ons eigen leven: ook wij hebben onze eigen maat en pasvorm. Vergelijken met een ander kan dus niet, want het is alleen maar belangrijk om te kijken naar wat passend is bij jou en bij jou alleen! Nadat dit besproken was, schoten ook wij allemaal onze eigen juiste pasvorm! Theo nam als vanouds zijn plaats in bij het ballonschieten, maar gaandeweg viel het kwartje en nam Teun gauw zijn plaats in, zodat Theo afstand kon houden van de kinderen. Ondanks dat we ons best doen, vergissen we ons weleens en realiseren we ons dan te laat dat we gepaste afstand moeten bewaren, maar we gaan ervan uit dat als wij ons best doen, de rest ook in orde komt!

Hierna speelden de kinderen nog een spel, werd een balletje getrapt en gezellig samen gezeten. Zo sloten we de avond samen af! Het was een geslaagd begin van ons kamp en we zijn benieuwd wat de rest van de week nog voor ons in petto heeft. 

3 gedachten over “Zomerkamp 2020 In vorm?! – Dag 1”

  1. God is vergevingsgezind en die paar minuutjes te laat in Godshuis zijn jullie vergeven. Vind het leuk veel herkenbare gezichten te zien, doet mij goed. Wens jullie een heel fijn zomerkamp toe, blijf heel alert en vooral gezond! Vele groetjes uit Roosendaal van Ad.

  2. Oh al die bekende gezichten, heerlijk om ze weer te zien! Jullie zijn goed bezig daar en dat ondanks deze hitte. Heel veel plezier en lieve groetjes aan mijn Belgisch `matvriendinnetje`.

Reacties zijn gesloten.