Lourdes 2022 – dag 1

Na een gedegen voorbereiding was het vanmorgen eindelijk zo ver. Uitgerekend op moederdag vertrekken wij richting Lourdes, waar wij onze hemelse moeder mogen gaan begroeten op de plek waar zij zoveel jaren geleden verschenen is aan Bernadette. Dit gebeurde natuurlijk niet voordat vele ‘aardse’ moeders in ons reisgezelschap eerst nog in de vroege ochtenduren uitgebreid in het zonnetje werden gezet door hun, soms zelfs al oudere, kinderen. Natuurlijk weten we dat moederdag in de huidige samenleving een werelds fenomeen is geworden, waar de commercie handig op inspeelt. Toch denken we dat er niets mis is met het gegeven om één dag per jaar extra speciaal aan onze moeders te denken, aan wie wij ons leven hebben te danken. Mede zonder onze moeders hadden wij niet bestaan. Hiermee willen wij onze vaders natuurlijk zeker niet tekort doen, maar de moeders zijn het toch die ons het leven gaven en door wie wij het levenslicht mochten aanschouwen. Zeker in onze tijden, waar dit laatste niet meer zo vanzelfsprekend is, is het goed om onze moeders (en natuurlijk ook onze vaders, hoor) in ere te houden. In die zin is er ons inziens dus ook niets mooiers dan juist op deze dag richting Lourdes te vliegen en aan de grot, waar de Bron ontsprong, Maria te mogen danken voor het grote geschenk dat zij aan de wereld mocht geven; namelijk het leven van haar zoon Jezus. Ter ere daarvan zal vandaag ons eigen liedje, met als titel Mama Maria, beslist niet in onze gedachten ontbreken.  

Mama mama mama Maria
U bent onze Moeder.
Mama mama mama Maria
door Jezus ons gegeven.
Mama mama mama Maria
U wilde alles geven, geven wat U had.
Mama mama mama Maria

Uw ja-woord was eenvoudig, doeltreffend en kordaat.
U werkte mee met de genade, gaf U over aan Gods plan.
Van begin tot aan het einde, droeg U Jezus aan het hart.
U bleef moedig aan Zijn zijde, ondanks moederlijke smart.

Vol van liefde droeg U Jezus, Uw armen zijn bereid.
Zij willen ons verwijzen naar wat Hij ons zeggen zal.
U bent de Moeder van ons allen, hebt ons lief zoals uw Zoon.
U gaf het levenslicht aan Jezus, die ons ook verlichten zal.

Om half twaalf verzamelden de eersten van onze groep zich op het vliegveld, zodat wij degenen die met de busjes zouden komen een handje hulp konden bieden bij het inchecken. Één voor één druppelde daarna iedereen binnen en na een warm welkom, werden de blauwe lintjes aan de koffers, rollators en rolstoelen bevestigd en kon het inchecken beginnen. Op het laatste moment werden de laatste twee leden van onze groep binnengevlogen. Voor de ingewijden onder ons: “Ra, ra, wie zouden dat nu zijn…!?” Voordat we het goed en wel in de gaten hadden, konden we daarna ook al door de douane. De thuisblijvers zwaaiden daarna zo lang ze konden en dat het een lieve lust was, maar moesten uiteindelijk toch afscheid nemen: ze konden natuurlijk niet mee achter de douane. Niet allemaal kwamen we overigens even gemakkelijk door de douane heen. Het nieuwe camerasysteem waarmee ze werken, kon namelijk beter scannen, maar zag ook elk kreukeltje. En achter elk kreukeltje… kan natuurlijk iets verstopt worden. Zo wilde de douane toch echt even in Noëlles haar voelen, waar een speld in verstopt zat. Want wat nu als ze iets achter deze speld had zitten…!? Enkelen werden zelfs, tot hun grootste schrik, in een apart kamertje gezet om gefouilleerd te worden. En dan niet te vergeten alle tassen die open werden gemaakt.

Áchter de douane kwamen we terecht in een wachtruimte. Onder het genot van een kopje koffie, thee of iets anders kletsten we bij, totdat het tijd was voor de volgende wachtruimte. Rond de klok van vier steeg het vliegtuig, met een uurtje vertraging, op. Voor de geroutineerde ‘vliegers’ onder ons was dit een gewone belevenis, voor enkelen was het een nieuwe ervaring, terwijl het voor sommigen onder ons zo spannend blijft dat ze de riem zo vast trokken dat ze zelf bijna geen lucht meer kregen. Dat laatste werkte dan weer op de lachspieren van de omstanders, want zeg nu zelf: vliegen is voor iedereen anders. Ruim een uur na het opstijgen, werd de landing alweer ingezet en zo konden we na een voorspoedige vlucht onze voeten weer veilig op Franse bodem zetten. Snel door de douane, de koffers, door de blauwe lintjes herkenbaar, werden van de band geplukt en voor we het wisten, zaten we met de hele groep in één bus, die ons veilig naar ons hotel, hotel Roissy, bracht. Onderweg keken we onze ogen uit: het was helder weer en de sneeuw lag nog op de Pyreneeën. Het was een prachtig schouwspel om te zien.

De bus stopte, na een paar zéér smalle straatjes, vlak voor ons hotel. Op onze bekende wijze, maakten we weer een straatje en waren zo de koffers snel binnen. Het was een ‘door elkaar’, maar uiteindelijk zat iedereen met een koffer op zijn kamer. We vinden dat we goed gepresteerd hebben. Slechts één koffer, stond op de foute kamer en vóór de code gekraakt was, kwamen we hierachter en werd de koffer teruggeleverd aan de rechtmatige eigenaar! Eenmaal in het hotel, konden we ook snel aan tafel gaan. We waren namelijk rond 19.00 uur bij het hotel en konden meteen aanschuiven. Na het avondeten haastten we ons over het heiligdom richting de Bernadettekerk voor de welkomstmis. Onderweg kwamen we een aantal bekenden tegen, waaronder ‘onze pastoor Blom’, die zich bij onze groep voegt: de vlucht na ons, was ook aangekomen. Verdeeld over drie vluchten zijn vandaag vanaf Maastricht pelgrims vertrokken richting Lourdes. Morgenvroeg zullen we pas met iedereen samenkomen, bij de mis aan de grot. Nu hadden we dus een intieme mis waar een groot deel van de opkomst uit onze groep bestond. Onze reis naar Lourdes is georganiseerd door het ‘Huis voor de Pelgrim’. Onder hun vlag vliegen wij met onze groep van Chrisko mee. Dat betekent dat we in totaal met ongeveer 500 pelgrims vandaag zijn vertrokken en onze groep een tiende deel uitmaakt van al deze 500 pelgrims. Wij sluiten aan bij het programma wat ons wordt aangeboden en proberen de reis verder op ‘Chriskodiaanse’ wijze vorm te geven. Dat betekent dat de leden van onze Chrisko groep in één en hetzelfde hotel verblijven, dat we samen drie keer per dag tafelen en voor ieder die dat wil overal samen heen gaan. Zo helpen we niet alleen elkaar, maar trekken we ook met elkaar op. De verscheidenheid in onze groep is groot, niet alleen qua leeftijd, ook qua geloof, taal, cultuur en dat biedt niet alleen kansen, maar ook mogelijkheden om, met respect voor het anders-zijn, van de ander te kunnen leren en groeien. Tijdens de mis werd ons verteld over het thema van Lourdes dit jaar. Normaalgesproken heeft Lourdes een jaarthema. Dit jaar is daarvan afgeweken en is ervoor gekozen om een driejarig thema te kiezen. Het thema is als volgt: “Ga zeggen, dat ze een kapel bouwen, en in processie hierheen komen!”. Dit zijn de woorden van Maria waarmee zij Bernadette op weg stuurde. Deze woorden werden aan Bernadette gericht, maar waren er om gedeeld te worden en ze hielden tegelijk voor Bernadette een zending in. Een zending om door te geven aan anderen wat zij ontvangen had. En dat is ook waartoe wijzelf opgeroepen worden: ook wij mogen door gaan geven wat wij zelf hier mogen ontvangen. We mogen ons geroepen weten om straks verkwikt naar huis te gaan en daar de liefde uit te delen die we hier ontvangen hebben. Met dat delen, denken we dat het wel goed gaat komen. In figuurlijke zin, maar zeker ook in letterlijke zin via deze blog. Om te delen, zijn twee personen nodig: een gever en een ontvanger. Wij beschrijven onze verhalen, maar dat is vooral leuk als het ook gelezen wordt en daar willen wij jullie voor bedanken. We voelen ons gedragen en gesteund en zullen proberen om de mooie momenten die wij gaan meemaken, met jullie te delen! Laten we er zo samen, zowel hier als thuis, een mooie week van maken!