Dekenale Vormelingendag 2013
In de late middag van zaterdag 28 september kwamen er, vanuit verschillende windrichtingen, kinderen gevlogen naar sporthal de Joffer in Voerendaal. Dit mocht namelijk de ontmoetingsplek zijn voor de aanstaande Vormelingen van dit jaar uit alle parochies van het dekenaat Heerlen. Eenmaal binnengekomen en voorzien van naamkaartje en groepsleider, streken de kinderen een voor een neer op de verzamelplekken in de kleine sportzaal, om zich daar te geven aan de eerste groepsopdracht: ‘de woordzoeker’. Deze activiteit kondigde het thema van deze dag bij iedere ‘woordzoeker’ persoonlijk aan:
‘Waai met de juiste wind mee…’!
Na de woordzoeker rees de grote vraag: wat staat ons vanavond aan spellen te wachten? Voor dat antwoord werden we naar de grote sportzaal geleidt. Daar stonden de enthousiaste spelleiders al op ons te wachten. De beginplek voor iedere groep was duidelijk en al vrij snel werden de spellen gespeeld. De kinderen stonden te popelen en konden niet wachten om de eerste stap in het circuit te zetten. Alle spellen stonden in het thema van de avond. In veel spellen kwam dan ook ‘wind’ kijken en was richting een belangrijk aspect. Had je de instructie goed gevolgd en goed gekeken naar het voorbeeld van het spel dan kon je meteen in het spel springen en punten binnen halen.
De sfeer was uiterst aangenaam en verenigd; er was een goede samenwerking en het ging de teams dan ook voor de wind. Met andere woorden: er waaide een ‘goede’ wind, een ‘goede’ geest door de sporthal heen waarmee we het thema van deze avond daadwerkelijk tot zijn recht hebben doen komen.
 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
Met z’n allen hebben we tijdens het spelen mogen ervaren dat het niet makkelijk is om altijd met de juiste wind mee te waaien en dat je niet altijd de wind in de zeilen kunt hebben.
Licht dragen
Na het spellencircuit hebben de kinderen een frisse neus mogen halen in de fakkeltocht naar de Kerk van Kunrade. Deze avond hebben we het Licht figuurlijk aan elkaar door mogen geven door in de ‘goede geest’, de geest van vrede, liefde en gemeenschapszin de avond met elkaar door te brengen. Maar ook in letterlijke zin gaven we het Licht door en brachten Licht in de duisternis. Want op weg naar de kerk was het donker en droegen we fakkels mee. De fakkels werden onderweg aan elkaar overgedragen, waardoor iedereen die dat wilde mocht ervaren hoe het is om: Lichtdrager te mogen zijn en hoe we het Licht aan elkaar mogen doorgeven. De meeste kinderen grepen maar wat graag meteen naar dit licht en wilde dit Licht helpen meedragen, een aantal waren wat huiverig voor het vuur en sloegen liever deze mogelijkheid in de wind, maar we waren met genoeg personen om de fakkel tot het einde door te dragen en onze bestemming te bereiken…
 |
 |
Een plek om stil van te worden…
In de kerk werd iedereen stil en ingetogen. En op muzikale wijze vond het thema weer z’n weg terug in ons gehoor door het koortje dat samen met ons de Vormselliedjes nogmaals zong. Daarna was het woord aan de kapelaan die de stilte in de kerk wist om te vormen naar een adembenemend mooi ervaringsmoment, voor ieder persoonlijk. In rust liet hij de kinderen een eigen plekje zoeken in de kerk om stil te gaan zitten of staan, de ogen te sluiten en de oren en het hart te openen. Luisteren in het geruisloze moment naar eventuele geluiden buiten de kerk en vervolgens in de kerk liet ons stil staan bij wat de stilte ons allemaal kan laten opmerken.
 |
 |
 |
 |
Het was verbazingwekkend om te zien in welke richting de meeste kinderen zich begaven. Daar waar je normaal gesproken als parochiaan niet gauw komt in een kerk; op het priesterkoor, dicht bij het altaar. Dat was de plek waar de meeste kinderen wilde zitten of staan; uit eigen beweging zochten ze het hart van de kerk op. De plek waar God het verzoeningsoffer van Zijn Zoon Jezus Christus blijft herhalen en zich iedere dag weer opnieuw geeft aan de mensen, in de gedaante van brood en wijn, door het eucharistisch gebed van een priester, een door God gekozen man (een man Gods).
Op de plek die ieder zelf heeft opgezocht hebben we God een vraag voorgelegd en geluisterd naar het antwoord dat in de stilte werd gegeven. Soms mag je in je hart iets horen, in gedachte iets denken, voelen dat iets goed is of juist niet, mag je op wat voor een manier dan ook iets van God ervaren. Maar vaak blijft de stilte ook gewoon wat hij is… stil en rustgevend! Met deze praktische oefening, wat ieder mensenkind waar of wanneer dan ook kan beoefenen, gingen de kinderen weer richting huiswaarts. De twee liedjes die we tijdens een van de spellen geleerd hebben werden ter afsluiting nog een keer samen gezongen en klinken ons hopelijk nog lang na in de oren. Want daarin was de kern van het heilig Vormsel hoorbaar, maar ook van het leven zoals God het voor ons mensen bedoeld heeft, namelijk:
Met de juiste wind, de Geest van God, mee waaien en je door die wind te laten leiden zodat we als mens in ons leven op deze wereld, op onze plek, tot ons recht en tot onze bedoeling kunnen komen.
