30 Handen Nepal 2016 dag 5

Nepal 2016 Dag 5

Namasté allemaal! Dit is het gebruikelijke hindoeïstische gebaar om te groeten en respect te tonen wat in het dagelijks gebruik echter voor alles gebruikt kan worden: ontmoeten, bedanken, afscheid nemen en ga zo maar door. We beginnen de ochtend met een lekker hapje bertram, met dank aan Maud (en ja, Maud, zelfs Maarten is er blij mee). Voor de mensen die het nog niet weten bertram is een kruid dat goed is voor de spijsvertering en brengt zieke mensen op krachten. Het wordt ook wel gebruikt ter behandeling van malaria en groeit hier in Nepal! Janneke voelt zich al beter. De misselijkheid is weg maar ze heeft nog wat buikpijn. Daarom heeft ze er voor gekozen om nog een dagje rustig aan te doen. Ze baalt wel ontzettend, maar niets aan te doen. Als we Alberts’ voorspelling moeten geloven is zij niet de laatste die geveld zal worden. We eindigden de maaltijd met een handje. Op ons handje van vandaag staat: ‘onze harten worden rijk door wat we geven!’, met dank aan de ouders van Madelon. Een mooie en passende zin die we op onze eerste werkdag goed kunnen gebruiken.

Na het ontbijt vertrokken we naar Thali. Eenmaal aangekomen in Thali zagen we dat de drie ingehuurde werklieden al bezig waren. Ze legden ons uit dat we een sleuf van 30×30 cm langs de muur moesten slopen. De vloer bestond uit een toplaag van beton, daar onder een laag bakstenen en de rest was gevuld met zand/aarde. Al gauw ontstond ook hier een ‘aannemen en doorgeven’ systeem waarbij sommigen met pikhouweel, hamer en beitel sloopten, grote rieten manden gevuld werden met de stukken vloer die daarna weer gesorteerd werden op drie grote hopen. Eentje met zand, eentje met kleine stenen en eentje met grote stenen. Het sorteren was nodig om dat er zoveel mogelijk van het gesloopte materiaal hergebruikt gaat worden.

 

Nepal 2016 Dag 5 Nepal 2016 Dag 5
Nepal 2016 Dag 5 Nepal 2016 Dag 5
Nepal 2016 Dag 5 Nepal 2016 Dag 5

Na een ochtend werken kregen we te horen dat we in drie uur tijd het werk hadden gedaan waar ze drie mannen voor zeven dagen hadden ingepland. Ze maakten zich toch wel zorgen of we niet ziek zouden worden van dit harde werken. Onze tegenwerkingen werden ontkracht tot ons tweede slachtoffer viel en Mattie overgaf in de hoop zand, waarbij Gijs zich afvroeg of hij al bezig was cement te maken…! Mattie was daarna uitgeschakeld en tot niets meer in staat. Hij moest zijn tijd uitzitten en wachten tot de bus vertrok. De kinderen trokken zich er niets van aan dat hij zich zo beroerd voelde, zij bleven hem aanspreken en om hem heen hangen. Hij was blij toen we eindelijk vertrokken en het bed in kon.

Nepal 2016 Dag 5 Nepal 2016 Dag 5

Een drietal van ons (Fleur, Madelon en Shauny) hadden vandaag de taak om activiteitjes te doen met de kinderen. In het begin waren er nog niet veel kinderen dus zijn we met hun naar het noodschooltje gewandeld. Hier hebben we om te beginnen de schoolbanken eens naar buiten gehaald zodat we niet in de bedompte lokalen hoefden te zitten. De kinderen waren in het begin nog erg rustig en verlegen, maar toen de vouwblaadjes tevoorschijn werden gehaald, werden ze al wat vrijer. Na het vouwen hebben we het spelletje ‘in de knoop’ gedaan. Ook hier werd enthousiast meegedaan.

Na verloop van tijd werd gemeld dat de schoolbanken naar binnen moesten. Meteen schoten er van alle kanten helpende handen toe. Wij wisten niet wat nu de bedoeling was, maar dat werd al snel duidelijk toen we de klaslokalen binnenliepen. Twee van ons zijn het ene lokaal binnengegaan en één het andere. De kinderen zaten keurig in de schoolbanken met een open schrift klaar om les te krijgen. Zodra wij een voet over de drempel hadden gezet stonden ze op, vouwden hun handen voor hun borst (Namasté-houding) en riepen in koor: “Good morning!”. Individueel besloten we om met deze wisseling mee te gaan. Zo zijn we in één dag zelfs al gepromoveerd tot lerares!

Al snel merkten we dat het Engels van hun zeer slecht was. Ze herhaalden letterlijk alles wat je zei zonder te snappen wat het betekende. Ook het tellen wisten ze alleen als het in de volgorde van de cijfers gebeurde. We kregen de indruk dat in dit lessysteem niets van interactie of creativiteit verwerkt is. Nu snappen wij ook wel dat dit ook lastig is met zoveel armoede. Het leuke is dat de leerkrachten en dorpelingen met eigen ogen zien hoe wij met de kinderen omgaan en spelen. Wellicht zorgt dit voor een vonkje dat overgenomen kan worden. Er kwamen ook veel kinderen van een ander schooltje op af, dus dat beschouwen we als een goed teken. Volgens onze begrippen zijn dit echt kansarme mensen en toch zijn ze aan de andere kant heel rijk en kunnen we veel van hen leren. Het gemeenschapsleven is groot en het is mooi om te zien hoe de een de andere helpt.

Nepal 2016 Dag 5 Nepal 2016 Dag 5
Nepal 2016 Dag 5 Nepal 2016 Dag 5

Als laatste sloten de leraressen in spé af met het liedje en dansje van ons lijflied. Na enige aanmoediging deden de kinderen met ons mee en zag je ze zichtbaar genieten. We hebben het ongeveer vijftien keer herhaald en zelfs toen hadden ze er nog geen genoeg van. Dit zal ons ritueel worden in de komende dagen.

Op de plaats waar het noodgebouwtje zich bevindt is een grote breuklijn zichtbaar die is ontstaan als gevolg van de aardbeving. De kinderen vertelden aan Ineke hoe erg deze aardbeving was geweest. En dat ze nog steeds erg bang waren voor een eventuele volgende aardbeving. Het was aan hun gezichtjes te zien hoe akelig het moest zijn geweest. Maar ondanks associaties met de aardbeving is er ook nog iets opmerkelijks aan deze plek. Ineke zat namelijk onder de grootste boom van Nepal.

Nepal 2016 Dag 5 Nepal 2016 Dag 5

Rond lunchtijd verzorgde Kali van ‘Himayan care hands’ ons een heerlijk maaltje van noodles en ei. Er werd voor ons gekookt in een kleine stenen kamer waar wij niet voor mogelijk hadden gehouden dat er zo goed gekookt kon worden. Kali en Samir zijn tot projectleiders gebombardeerd en zij hebben heel hard meegewerkt, net als onze chauffeur.

Nepal 2016 Dag 5 Nepal 2016 Dag 5
Nepal 2016 Dag 5

Na de lunch werkten we nog wat door maar uiteindelijk besloten we dat het genoeg was geweest… we hadden al heel veel werk verricht, het begon erg warm te worden en het water begon op te raken. Tijd dus om terug te gaan naar Kathmandu. Maar voordat we in ons vertrouwde busje stapten hebben we nog de twee tassen vol gereedschap overhandigd aan de ondernemer. Ook hier zijn ze erg blij met de donatie van stichting ‘Gered Gereedschap!’.

Onderweg stopten we nog even bij de Nepalese versie van de Bijenkorf omdat Maarten nog gympen moest hebben. Hij had de verkeerde schoenen meegenomen. De winkel was vier etages hoog met gangpaadjes waarin je niet naast elkaar kon lopen zoveel spullen stonden er. Na een half uur hadden we dan ook genoeg prikkels gehad en gingen we verder naar het hotel waar Mattie van plek wisselde met Janneke: Mattie zijn bed in, Janneke haar bed uit. De vermoeidheid sloeg bij velen toch wel toe, dus werd er besloten om even rustig in de tuin te gaan zitten of even op ons gemak het stadje in te lopen. We sloten deze dag weer af met dezelfde Westerse maaltijd als gisteren! Al met al een productieve dag waarvan we moe, voldaan en heerlijk vroeg het bed indoken.