Op zaterdag 20 mei zijn we met een groep vanuit Jeugdkring Chrisko naar de gedenkdag van Herman Wijns geweest. Dat is inmiddels een traditie geworden, die we al meer dan 10 jaar volhouden. De mensen in Merksem (bij Antwerpen) hebben onze jeugd onder hun neus elk jaar een stukje groter zien groeien en dit jaar was zelfs het begin van een nieuwe lichting aanwezig…!
Na een vroeg vertrek uit Heerlen werden we zoals ieder jaar allerhartelijkst ontvangen door Alice, die dit jaar voor het laatst als voorzitter bij de organisatie betrokken was. Zij heeft vandaag afscheid genomen na vele jaren trouwe dienst en het stokje aan haar opvolger over gegeven.
Zoals altijd hebben we de mis opgeluisterd met een aantal van onze liedjes die pasten bij het thema ‘een warm hart voor jou’. Dat was wel even opletten, concentreren en alles geven wat je hebt, want we waren maar met een kleine groep van het koor aanwezig deze keer, omdat veel anderen verhinderd waren door andere activiteiten. Na de mis hebben we meegelopen met de traditionele Sacramentsprocessie en onze liedjes gezongen voor de mensen die zich verzameld hadden bij het graf van Herman Wijns. Gelukkig was het daarna tijd voor de lunchpauze, omdat donkere wolken de volgende regenbui aankondigden. We kregen dit jaar als dank-je-wel voor onze trouwe dienst een heerlijk lunchpakket aangeboden. Net als bij ons zomerkamp zaten we bij elkaar aan lange tafels, waardoor we al een voorproefje kregen van de gezelligheid die ons in augustus weer te wachten staat.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Na de lunch trok de jeugd met de bal naar buiten en scheen de zon ons vriendelijk toe. Om 16 uur verzamelden we weer bij het kerkhof, waar we met z’n allen een rozenhoedje zouden bidden, maar door omstandigheden werden dat er uiteindelijk twee… De jeugd liet zich niet kennen en deed na wat innerlijk protest toch nog van harte mee. Aan het einde hebben we nog het Herman Wijns-lied gezongen, waar de mensen in Merksem iedere keer weer naar vragen. Zodra we dat lied inzetten, zingt dan ook iedereen er omheen uit volle borst met ons mee. Hartverwarmend om te zien en mee te maken. Daarna kwam de bal weer vlug tevoorschijn en werd er door jong en oud weer samen ouderwets gevoetbald en getrefbald.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Moe en voldaan reden we daarna terug naar huis, waar we een andere traditie voortzette: namelijk het frieten eten met zijn allen bij Marieke en Theo. In een mum van tijd werden de salades in elkaar getoverd en konden we weer met de hele bups aan tafel gaan. Ook dat was weer een heel gezellig moment, waar we met zijn allen hebben nagepraat over onze ervaringen van die dag. Terwijl de volwassenen aan tafel overgingen van napraten in een echt goed gesprek, begon de jeugd buiten opnieuw aan een spel, omdat zij alweer lang genoeg stil hadden gezeten. Het heeft ons verbaasd hoe ze iedere keer weer in staat zijn om nieuwe initiatieven te nemen, zich aan de omstandigheden aan te passen en er samen er iets leuks van te maken: vlagje veroveren in een achtertuin, dat is niet iets wat je snel zou bedenken…maar het kon!
Daarna kwam er aan een mooie dag een einde en nu zal het voor de meesten van ons wel weer een jaar duren voordat we opnieuw bij Herman ‘op bezoek’ zullen gaan.